Pasja i śmierć w renesansowej Ferrarze

🕑 14 minuty minuty Historyczny Historie

Jęknąłem. Jezu, czułem się okropnie. Matko Boża, miałam kaca wszystkich kaców. Ostrożnie otworzyłem oczy i natychmiast je zamknąłem.

Nawet przy zasłoniętych zasłonach światło paliło tyły moich gałek ocznych. Jęknąłem znowu i modliłem się o śmierć; cokolwiek, aby złagodzić łomotanie w mojej głowie, które wydawało mi się, że stado słoni szaleje. Później, minuty lub godziny, których nie potrafiłem powiedzieć, znów otworzyłem oczy. Tym razem światło nie było tak bolesne i mogłem je znieść tak długo, jak długo je schrzaniłem.

Rozejrzałem się po pokoju i prawie zeskoczyłem z łóżka w szoku i przerażeniu. Obok mnie na łóżku leżała kobieta. Cóż, szczątki kobiety. Była naga i pokryta krwią, a jej głowa została okrutnie odcięta od ciała. Zemdlałem.

Kiedy w końcu się ocknąłem, zebrałem się na odwagę i spojrzałem w lewo, gdzie było ciało. Zniknęło. Boże, co za ulga. W końcu to była halucynacja. Co piłem? W końcu nie mogłem dłużej ignorować żądań mojego pęcherza i powlokłem się do łazienki.

Po uwolnieniu się wsadziłem głowę pod prysznic mając nadzieję, że zimna woda oczyści moją zdezorientowaną głowę. Wróciłem do pokoju, opadłem na krzesło i szarpałem się, próbując przypomnieć sobie, co robiłem wczoraj. Spojrzałem na stół, na którym leżała otwarta księga z rękopisami madrygałów renesansowego kompozytora Gesualda. I wtedy wszystko do mnie wróciło. Profesor muzyki wyznaczył nam ćwiczenie na seminarium w następnym tygodniu.

Każdy z nas musiał przygotować ilustrowaną przemowę o renesansowym kompozytorze, a ja wyciągnąłem Gesualdo z kapelusza. Historia jego życia była dobrze znana. Carlo Gesualdo urodził się w południowej szlachcie włoskiej w 1566 roku i stał się jednym z sławnych kompozytorów sakralnej i świeckiej muzyki wokalnej. Był jednym z najwybitniejszych kompozytorów swojej epoki, a zwłaszcza w swoich madrygałach rozciągnął granice tonalności w sposób rzadko spotykany aż do drugiej połowy XIX wieku. Jednak nie tylko ze względu na swoją muzykę był znany.

W nocy 16 października 1590 r. odkrył swoją żonę Marię w łóżku w ramionach swego kochanka, innego szlachcica, i zamordował ich obu w najbardziej brutalny i brutalny sposób. Pomimo przytłaczających dowodów jego winy został zwolniony z przestępstwa przez Gran Corte della Vicaria, ale zawsze istniało jedno prawo dla bogatych i inne dla biednych. W 1594 ponownie ożenił się z Leonorą d'Este, siostrzenicą księcia Ferrary, Alfonsa II d'Este.

Alfonso był znanym mecenasem sztuki i sponsorem Concerto delle Donne, grupy profesjonalnych śpiewaczek, które były ulubionymi towarzyszkami jego księżnej Margherity Gonzagi d'Este i które często występowały na prywatnych, uroczystych koncertach dla księcia i wewnętrznego krąg jego dworu. To właśnie w Ferrarze Gesualdo skomponował swoją pierwszą księgę madrygałów i uważa się, że ich słynna wirtuozeria techniczna i artystyczna była inspiracją dla jego wyjątkowych muzycznych innowacji. Postanowiłem, że zamiast zwykłej praktyki na tych seminariach grania nagrania wybranego utworu muzycznego, zaaranżuję jeden z madrygałów Gesualda na lutnię i głos solowy, lutnia była moim specjalistycznym instrumentem i miałem znośny lekki tenorowy głos.

Pomyślałem, że będzie ciekawiej i desperacko potrzebowałem dobrej oceny, w przeciwnym razie groziło mi postawienie przed Dziekanem Wydziału. Pomyślałem też, że byłoby jeszcze bardziej spektakularnie, gdybym znalazł utwór, którego nie było w nagranym kanonie. Zszedłem więc do trzewi biblioteki i po wielu godzinach bezowocnych poszukiwań odkryłem w ciemnym kącie zakurzony tom, w którym na grzbiecie skórzanej oprawy wyryto jedno słowo „Gesualdo” wyblakłym pismem. Wyciągnąłem go drżącymi rękami i położyłem na jednym z biurek.

Włączyłem lampkę do czytania, delikatnie ją otworzyłem i ku mojemu podekscytowaniu odkryłem, że wydaje się to być wczesną kartką jego pierwszej księgi madrygałów, być może własnoręcznie autorstwa kompozytora. Ostrożnie wsunęłam nieoczekiwany skarb do aktówki i pospieszyłam z powrotem do swojego pokoju, by dalej go zbadać. Ledwo mogłem złapać oddech, kiedy ostrożnie otworzyłem okładkę, więc nalałem sobie kieliszek wina, aby uspokoić bijące serce, przygotowując się do zagłębienia się w jej strony. Ku mojemu rozczarowaniu rękopisy okazały się późniejszymi kopiami oryginałów Gesualda, a z moich internetowych badań katalogu wiedziałem, że wszystkie zostały nagrane w ostatnich latach.

Nie było to zaskakujące, ponieważ nastąpiło odrodzenie zainteresowania muzyką dawną, a znalezienie nieznanego dzieła kompozytora tak sławnego jak Gesualdo byłoby bardzo niezwykłe. Musiałbym więc zadowolić się wykonaniem własnej aranżacji ilustrującej moją wypowiedź o kompozytorze i jego rewolucyjnym stylu. Miałem już iść po czysty papier do rękopisu i ołówek, kiedy zauważyłem pojedynczą luźną kartkę papieru wystającą lekko spomiędzy oprawionych stron blisko końca folio.

Wyciągnąłem go z kryjówki i moje serce podskoczyło. Papier pożółkł ze starości i był oczywiście znacznie starszy niż reszta rękopisów w tomie. Był również w zupełnie innym ręku, a napis na górze strony głosił: „dedicato all'angelo divinamente ispirato Anna Guarini, Contessa Trotti”, „poświęcony boskiej natchnieniu anioła Annie Guarini, hrabinie Trotti” i poniżej napis był słabym podpisem „Carlo Gesualdo”. Wypuściłem okrzyk radości. Zdałem sobie sprawę, że prawdopodobnie znalazłem nieznane dotąd dzieło mistrza.

Oczywiście musiałbym powiadomić Profesora, a uniwersytetowi przypadłoby w dużej mierze uznanie za odkrycie, ale i mnie to by nie zaszkodziło. Wypiwszy duży łyk wina, położyłem cenny rękopis na statywie nutowym i wziąłem do ręki lutnię i zacząłem grać. Wtedy stało się coś bardzo dziwnego. Nie byłem już w swoich pokojach w college'u, ale stałem w małym, lecz bogato malowanym salonie, ubrany w bogaty strój szesnastowiecznego szlachcica.

Na początku myślałem, że muszę śnić i na chwilę zamknąłem oczy, ale kiedy je otworzyłem, wizja się nie rozjaśniła. Rozglądając się dookoła zobaczyłem, że byłem jednym z około dwudziestu podobnie ubranych mężczyzn, którzy z uwagą słuchali grupy czterech pań śpiewających najwspanialsze harmonie i akompaniujących sobie na lutniach i viola de gambas. Kiedy skończyli madrygał, rozległy się entuzjastyczne brawa, a potem jeden z nich wystąpił naprzód i zaczął śpiewać głosem krystalicznie czystym jak górski potok, ten sam utwór, który grałem.

Była piękna jak jej głos, a gdy śpiewała, patrzyła mi prosto w oczy, jakby śpiewała tylko dla mnie. Pod koniec pieśni skłoniła się lekko i cofnęła, by dołączyć do swoich towarzyszy, a mężczyzna stojący obok mnie odwrócił się do mnie i powiedział: „Hrabina naprawdę ma głos słowika, prawda? uważaj, mój przyjacielu. Hrabia Trotti może być starym człowiekiem i nie jest już w stanie zadowolić panią w łóżku, ale jest bardzo zazdrosny o urodę swojej żony i nie będzie dłużej tolerował jej niewierności. Strzeż się, abyś nie cierpiał dzikiego losu mojej pierwszej żony i jej kochanka.".

Ale nie słuchałem. Byłem zakochany i nie mogłem się doczekać końca koncertu, żebym mógł być sam na sam z obiektem mojego pożądania. Mimo piękna śpiewu nie byłem w stanie się skoncentrować, mój umysł wypełniały wizje zmysłowych rozkoszy, którymi z pewnością niedługo będę się cieszył.

W końcu przedstawienie się skończyło i kiedy panie wyszły, Anna spojrzała na mnie i jej usta zacisnęły się na chwilę w malutkim pocałunku. Mimo zniecierpliwienia wciąż nie mogłem wyjść bez wzbudzania podejrzeń i dopiero po godzinie intensywnego picia mogłem dyskretnie się wymknąć. Po cichu przeszedłem przez korytarze pałacu książęcego, aż w końcu dotarłem do drzwi sypialni pani.

Pukałam w tajemnym rytmie znanym tylko nam, a drzwi otworzyły się na tyle, żebym mógł wejść, i zamknęły się, gdy tylko znalazłam się w pokoju. Zamknąłem za sobą drzwi i odwróciłem się, by zobaczyć mojego kochanka czekającego na mnie przy łóżku. Miała na sobie prostą szatę z półprzezroczystego jedwabiu, którą pozwoliła się rozchylić, by odsłonić jej nagą urodę, rozświetloną jedynie migotaniem świec w kinkietach po obu stronach łóżka. „Kochanie”, szepnęła, „nareszcie tu jesteś.

Śniłam o tym przez cały wieczór, a moja krew jest gorąca z pasji do twego męskiego piękna. Pozwól, że uwolnię cię od tych fantazyjnych szat, które ukrywają przed moimi Oczy Nie mogę się doczekać, aby otoczyć Twoją twardość w moich jedwabistych głębiach i wznieść się na boskie wyżyny miłości”. Zrobiła krok do przodu i biorąc mnie w ramiona zaczęła mnie namiętnie całować, przygryzając moje usta i badając moje usta językiem.

Przesuwając ręce w dół mojej klatki piersiowej, zaczęła grzebać w guzikach moich bryczesów, w końcu wypuszczając mojego fiuta z krzykliwego więzienia. Wsuwając jedną rękę w moje spodnie, by pieścić moje jądra, drugą delikatnie chwyciła mój twardniejący członek i zaczęła go pieścić, aż podniósł się do pełnej szalonej chwały. Klęcząc u moich stóp, wzięła główkę mojego fiuta między swoje usta i spojrzała mi w oczy, doprowadzając mnie do gorączkowego podniecenia i pożądania. Gdyby kontynuowała przez dłuższy czas, wylałabym swoje nasienie do ust, ale miała inne pomysły i po kilku minutach cudownej przyjemności pchnęła mnie z powrotem na łóżko i usadowiła mnie okrakiem, umieszczając mój spuchnięty i pulsujący członek przy wejściu do jej płeć, zsunął się w dół mojego wału, aż zostałem całkowicie owinięty w jej gorącym tunelu miłości. Słowa nie są w stanie opisać cudownego cudu następnych minut, które były jeszcze piękniejsze niż jej wcześniejszy śpiew.

Moja miłość unosiła się nade mną z całą pasją jej burzliwej natury, aż oboje eksplodowaliśmy w paroksyzmie pożądania i ekstazy, gdy napełniałem ją moją gorącą esencją. Później leżeliśmy nago, przytuleni do siebie w ramionach, w rozkosznej poświacie zaspokojonego pożądania, chwilowo ukojona tęsknota za swoimi ciałami. Nasze szeptane słowa miłości i pożądania wkrótce ponownie rozpaliły nasze namiętności i ponownie wślizgując się delikatnie w żar jej seksu, ponownie zabrałem ją do krainy seksualnej rozkoszy.

Tym razem kochaliśmy się wolniej, ale nasze ostateczne wspólne kulminacje były jeszcze bardziej intensywne niż pierwsza gorąca namiętność. „Kochanie”, wymamrotała, gdy wróciliśmy na ziemię z nieba skonsumowanego pragnienia, „idź i znajdź nam dzban wina, aby podtrzymać nas przez resztę tej nocy magii, ale pospiesz się kochanie, jestem głodny twojej wspaniałości.". Opuszczając ją, założyłem bogaty aksamitny szlafrok i dyskretnie wyślizgnąłem się z jej komnaty i udałem się do salonu, w którym piliśmy.

Jednak wszystkie dzbany i dzbany wypełnione najdroższymi winami ku uciesze książęcych gości były puste i musiałem zejść do piwnic, aby znaleźć to, czego chciałem. Gdy wszedłem do korytarza, który prowadził do jej pokoju, zobaczyłem dwie latarnie zbliżające się z drugiej strony. Wcisnąłem się we wnękę w ścianie ze strachu, że mnie zobaczą, i zobaczyłem dwóch mężczyzn, którzy niegrzecznie wpadli do komnaty. W świetle latarni widziałem, że niosą tasaki do mięsa, i wkrótce najstraszniejsze krzyki wydobyły się z wnętrza i odbiły się echem w korytarzu, gdzie kuliłem się w ciemności w obawie o swoje życie.

Kilka chwil później obaj mężczyźni pospiesznie opuścili zakrwawioną komnatę i pomknęli w kierunku, z którego przyszli. Jednym był jej mąż, hrabia Trotti, a drugim jego brat. Kiedy odeszli, w końcu zebrałem się na odwagę, pchnąłem drzwi i wszedłem na scenę nieopisanej grozy.

Nagie ciało mojej kochanki leżało na łóżku zakrwawionym, jej ciało było zniekształcone przez najokrutniejsze rany. Wszędzie była krew, taka była zaciekłość ataku, wsiąkała w pościel i rozpryskiwała się na ścianach. Co najstraszniejsze, jej głowa leżała na podłodze, a usta szeroko otwarte w rykoszecie strachu i bólu.

Gdybym nie spóźniał się ze znalezieniem wina, niewątpliwie podzieliłbym ten sam los. Szok i przerażenie tej sceny, moje własne bliskie spotkanie ze śmiercią i moje intensywne uczucia żalu i straty były dla mnie po prostu zbyt wiele i zemdlałam. Kiedy się ocknąłem, znalazłem się z powrotem w znajomym otoczeniu mojego pokoju na studiach.

Swoim racjonalnym umysłem uświadomiłem sobie, że prawdopodobnie miałem wizję przeszłości i w jakiś tajemniczy sposób wszedłem do umysłu jednego z dworzan księcia Alfonsa. Moje uczucia były jednak tak realne, że naprawdę wierzyłam, że rzeczywiście byłam obecna na koncercie w prywatnych mieszkaniach księcia Alfonsa, a później kochałam się z moją kochanką Anną Guarini, hrabiną Trotti. Byłem w głębokim szoku i wypiłem całą butelkę wina, próbując wymazać przerażające wspomnienie tej sypialni i widok rozczłonkowanego trupa Anny.

Wciąż trzęsąc się ze strachu upadłem na łóżko i zemdlałem, znieczulony połączonym efektem emocjonalnego wyczerpania i alkoholu. Zrobiłem prezentację na seminarium, ale nie miałem serca aranżować muzyki do odkrytej przeze mnie piosenki i zamiast tego odtwarzałem nagrania wybranych madrygałów. Mówiłem o błyskotliwości Concerto delle donne, które tak zainspirowało Gesualda, i mimochodem wspomniałem o tragicznym końcu Anny Guarini, Contessy Trotti.

Nie powiedziałem jednak nic o mojej wizji i trzymałem się przyjętego przekazu historycznego, że w 1596 roku została oskarżona, widocznie bez uzasadnienia, o romans z członkiem sił zbrojnych księcia, i że stało się to dopiero po śmierci jej protektora. Książę Alfonso w 1597 roku, że została posiekana na śmierć przez swojego męża, hrabiego Ercole Trotti i jego brata Girolamo, gdy była chora w łóżku z gorączką, brutalną zbrodnią, za którą zostali ułaskawieni przez nowego księcia if Modena, Cesare d' Este. Rękopis, który znalazłem w teczce pierwszej księgi madrygałów Gesualda, został uznany za bezsilne odkrycie i trafił nawet na strony brukowców. Uniwersytetowi zaoferowano bardzo dużą sumę pieniędzy za manuskrypt, ale postanowiono go zatrzymać i wystawić w szklanej gablocie przy wejściu do Wielkiej Sali. Madrygał został później nagrany dla BBC dla serii programów o kompozytorkach i wykonawcach Renaissance Ferrara.

Nie mogłem jednak słuchać audycji. Wydarzenia tamtej nocy zmieniły kierunek mojego życia i postanowiłem zostać kompozytorem, a nie wykonawcą. Cud i przerażenie mojej wizji nigdy mnie nie opuściły, a uczucia miłości i straty, które czułem, znalazły wyraz w wielu moich piosenkach na sopran solo.

Podobne historie