Mój rok przerwy - część trzecia

🕑 20 minuty minuty Tabu Historie

Rozdział dziesiąty - Cal odwiedza Anabellę Szybko zadzwonił do Ridge'a "Moda na sukces". – Czy Anabella pracuje dziś po południu? Zapytał recepcjonistkę. „Jak brzmi 16:00?” Nadeszła jej odpowiedź „W porządku”, powiedział Cal.

„Rezerwacja na godzinę byłaby idealna” – potwierdził. „W takim razie minęła godzina”, odpowiedział recepcjonista, po czym szybko się rozłączył. Cal zabrzęczał w drzwiach, w ciągu kilku minut był na górze, wziął prysznic, a następnie owijając wokół talii śnieżnobiały ręcznik, czekał na przybycie Anabelli. Jego kutas zaczął rozciągać się przez dziurę w środku stołu do masażu, gdy myślał o tym, co go czeka.

Anabella miała klasę, jej ręce były jak pioruny zapalające każdy centymetr jego zachowania, gdy ślizgała się po nich i pieściła je w całym zewnętrznym i wewnętrznym sanktuarium jego istoty. „Olej czy proszek?” Żartowała. Wchodząc do pokoju z krzywym uśmiechem, doskonale wiedząc, że jest naftowcem.

Szybko zdjęła swoją niebieską sukienkę do pracy, ukazując pod nią oszałamiającą niebieską bieliznę. Pomyślał, że właściwie ma prawie morski kolor. Kiedy wślizgnęła się za niego, by dotknąć jego stóp, namydliła jego kostki olejkiem i powoli znalazła drogę na północ, w kierunku jego wewnętrznych ud. Jej prawa ręka masowała teraz jego tyłek, gdy sięgnęła pod stół, by pogłaskać i masować jego ciepłego penisa po raz pierwszy od ponad miesiąca.

Polizał smak ciepłego oleju, tylko po to, by zostać uwolnionym, a teraz spotkał się z Anabellą, która zdejmuje swoją oszałamiającą niebieską bieliznę, aby odsłonić tę sensacyjną cipkę z pasa lądowania, do której przyzwyczaił się w ostatnich czasach. Po przejechaniu jego pleców, ramion i szyi, Anabella klepnęła teraz Cala w tyłek, dając mu sygnał, by się obrócił i mógł cieszyć się ostatnimi owocami jej ofiary. Kładąc teraz rękę na jej pionowej piersi. Anabella pracowała nad jego ścięgnami podkolanowymi i mięśniami czworogłowymi.

Piłka nożna w college'u była już dawno za nim, ale wciąż czuł ból spowodowany kontuzjami z minionych dni, przenosząc się dalej na północ, aby masować szyję, łopatki, piersi i klatkę piersiową. Anabella zaczęła powoli gładzić penisa Cala. Kolejna porcja ciepłego oleju pchnęła jego guziki jeszcze bardziej, zmuszając go do sięgnięcia dalej w poszukiwaniu słodkiej szparki Annabelli. Poprowadziła jego wędrującą rękę z powrotem na jej piersi, gdy wskoczyła na stół przed nim, by pogłaskać go z całych sił. Pocierała jego wałek w górę iw dół, a potem głaskała i głaskała jeszcze trochę, chwytając pod jego grzbietem przed otwarciem drzwi, na potężnym strumieniu spermy, kremowym, ciepłym, gorącym ładunku.

Skieruj go w stronę jej piersi, aby zaangażować jej teraz wyprostowane cycki, zanim zbierze się resztki, aby masować jej intymne części. "Mama powiedziała, czy kolacja jest dziś w porządku, Cal?" – zapytała Anabella. „Pewnie”, odpowiedział Cal. „W porządku, wyślę ci adres i pamiętaj” powiedziała, gdy Cal nadal wycierał się spod prysznica „nie spóźnij się, ona jest Włoszką”.

Rozdział jedenasty Cal spotyka mamę Moniki Anabella Monica mieszkała w Mission Canyon. Mission Canyon to obszar w Santa Barbara obejmujący zalesiony pagórkowaty obszar rozpoczynający się od Old Mission i rozciągający się wzdłuż Foothill Road, na wschód do Mission Canyon Road i Las Canoas Road. Popularne miejsce jako punkt wyjścia do weekendowych wędrówek podgórskich, jest to jeden z najpiękniejszych rustykalnie pięknych, ale podatnych na pożary obszarów Santa Barbara ze względu na bujną naturalną roślinność. Anabella była w kuchni, robiąc makaron Arrabiata z Moniką, kiedy Cal zapukał do drzwi. „Buonasera,” wrzasnęła Monica, witając go uściskiem i pocałunkami w oba policzki, które przedstawiła mu Anabella.

Cal nie spotkał młodej włoskiej mamy Anabelli, ale szybko wpadł w rytm żartów i śmiechu ze swoimi atrakcyjnymi włosko-amerykańskimi hostessami. Monica była naprawdę wdzięczna za skierowanie do pracy w „La Colluna” i nie mogła wystarczająco podziękować Calowi. Po obiedzie siedzieli i rozmawiali na tylnym ganku, jedząc domowe lody waniliowe Moniki. Anabella wstała i oznajmiła, że ​​idzie do miasta, aby obejrzeć bluesa z koleżankami ze szkoły.

Cal wstał, by ją krótko pocałować, po czym obserwował, jak idzie do przodu, gdzie była zaparkowana. „Zadzwonię do ciebie rano około 10-30, żeby zapytać, czy chcesz kawę” – krzyknęła z powrotem do środka, po czym podniosła swoje długie, wspaniałe nogi do swojej białej Hondy CRV, by ponownie pomachać na pożegnanie. Z powrotem na werandzie Monica wypytywała Cala.

- Więc lubisz towarzystwo mojej córki? Zapytała. „Bardzo”, odpowiedział Cal, „a dlaczego nie? Twoja córka jest energiczną, pełną życia młodą kobietą, która wie, jak się zachować” – powiedział. Monica zbliżyła się do Cala na werandzie.

Obraca swoje niebiesko-żółte sandały do ​​wewnątrz, by stawić czoła jego czarnym butom „Boss”, zanim położyła dłoń na nogawce jego kremowych spodni od garnituru. – Zupełnie jak jej mama – szepnęła mu do ucha, po czym położyła dłoń na rękawie jego śnieżnobiałej koszuli. „Rzeczy nie zawsze były dla niej łatwe, dorastając bez ojca. Ale była dobrym dzieckiem. Tęsknię za nią teraz, gdy przeprowadziła się na wschodnią stronę” – wyjaśniła Monica, bawiąc się srebrnymi spinkami do mankietów Cala, gdy mówiła.

– Masz ochotę na włoską kawę? Zapytała. Cal nie mógł odmówić, gdy patrzył, jak pochyla się, by wyjąć filiżanki z kuchennej szuflady. - Więc powiedz mi Cal - ciągnęła - skąd pochodzi twoja rodzina? Sam wyglądasz trochę jak Włoch. Ciemny i przystojny, z twoją oliwkową cerą, skąd to się bierze? Cal roześmiał się z jej szczerości.

„Moja mama pochodziła z rodu portugalskiego” — odpowiedział. „Stąd bierze się europejska cera. Podczas gdy tata był prawie typowym amerykańskim mężczyzną.

Najbliżej Włoch był, oglądając filmy Ala Pacino i Roberta, których akcja toczy się na Sycylii” – odpowiedział. – Wróciłeś do Włoch? on zapytał. – Raz – powiedziała Monika. „Kiedy Anabella skończyła szkołę pięć lat temu, po śmierci taty pojechaliśmy odwiedzić mamę w Sorrento.

Pomimo straty spędziliśmy razem trochę czasu. Zabraliśmy mamę na Capri na cały dzień na łodzi. A potem spędzaliśmy dni opalając się na plażach Sorrento. To był lipiec.

I chociaż wokół było wielu turystów, wciąż znajdowaliśmy czas na odpoczynek i chłonięcie wspomnień z własnego dzieciństwa. Właściwie to mi to przypomina – powiedziała Monica. – Musiałam spędzić dużo czasu, trzymając Anabellę z dala od młodych Włochów – zaśmiała się. – Zupełnie jak jej mama – odparował Cal, zanim podniósł ściereczkę żeby strzepnąć tył niebieskiej letniej sukienki Moniki.

Monica odwróciła się, by chwycić ściereczkę i przyciągnęła ją i ramię Cala do siebie. Zanim złożył pocałunek na jego policzku. Następnie podniósł rękę, by odgarnąć włosy z jej szyi i szczęki. Teraz przyciąga ją blisko, by pocałować jej usta.

Jej usta smakowały słodko. Mieszanka białego włoskiego wina i lodów. Jej zapach perfum „Issay Mayake" teraz działa na jego ciało. Wspinając się językiem do jej ust, Cal ścisnął ją od tyłu, zanim wjechał w jego pachwinę w fałdy jej krótkiej letniej sukienki.

Monica zaprowadziła go do swojego pokoju, a potem rozpięła jego marynarkę, po czym pochyliła się na nim, by pocałować go w szyję. „Skąd pochodzisz, wspaniały człowieku? – zapytała Monica, rozpinając jego białą koszulę, by powoli pocałować jego szeroką, ciemną klatkę piersiową, podczas gdy Cal rozpinał spinki do mankietów i powoli odpinał pasek. Następnie owinął ręce za nią, masując jej tyłek i przyciągając ją do swojej twarzy. Podnosząc sukienkę, aby odsłonić jasnoniebieskie stringi. Przesuwając stringi na bok, Cal zaczął lizać jej piękną szparę.

Rozchylając ją swoimi długimi palcami, lizał, a potem ssał jej spuchnięty guzik. Wsuwa język do środka, po czym wraca, by ssać jej rosnącą łechtaczkę. Monika wygięła się w łuk. Jej nogi są teraz szeroko otwarte, okrakiem na jego twarzy. Ogromnie ciesząc się batem z jego języka, płynem z jego ust, masowaniem jej tyłka.

Gdy Cal nadal wchodził w jej śliski kanał. Monika zaczęła jęczeć. Sięgając za siebie, rozpięła jego zamek błyskawiczny, rozpięła spodnie od garnituru, a następnie opuściła czarne bokserki, aby odsłonić jego wyprostowanego penisa. W ciągu kilku sekund usiadła okrakiem z powrotem i opuściła ciepłą porcję na grzbiecie jego długiego, wyprostowanego penisa.

Cal teraz też jęknął. Z przyjemnością. Na chwilę podniósł wzrok, by zobaczyć, jak jej owłosiona cipka otwiera się w różowej, mokrej odległości, zanim położył głowę płasko na jej miękkich, białych poduszkach. Monica wiła się i ślizgała z boku na bok. Praktycznie pochłaniając jego pulsującą głowę.

Następnie sięgając niżej, zaczęła wściekle pocierać swoją spuchniętą łechtaczkę. Zatrzymał się tylko, by położyć dłonie na jej odsłoniętych piersiach. Następnie Monica wbiła się głęboko w piękną, szeroką klatkę piersiową Cala swoimi bezmyślnymi paznokciami, gdy jęczała i wypychała biodra do pulsującego orgazmu.

Następnie Cal pchnął jeszcze wyżej, wyżej w jej cudowną, mokrą, ciepłą włoską cipkę, zanim on również wypuścił potężny przypływ spermy głęboko w różu. Monika wtedy upadła. Wracając, by posmakować miłosnego soku z jego ust. Aby przesunąć jej usta wokół jego języka. Przełknąć wilgoć.

Jej wilgoć. Rozdział dwunasty Pożegnanie z Anabellą Zadzwonił telefon, to Anabella. Cal wyszedł na balkon swojego mieszkania na Riwierze, żeby odebrać telefon. Od ubiegłego stulecia znana jest jako „Riwiera” ze względu na podobieństwo do nadmorskich miasteczek Francji i Włoch nad Morzem Śródziemnym. W jego sąsiedztwie znajdują się kręte uliczki ze skomplikowanymi kamiennymi tarasami zbudowanymi przez stuletnich włoskich imigrantów.

Większość topografii Riwiery jest stosunkowo stroma, co czyni ją szczególnie godną uwagi dla domów ze wspaniałymi widokami na miasto Santa Barbara i Ocean Spokojny. Jego balkon nie był wyjątkiem, z którego roztaczał się 180-stopniowy widok na tę wyjątkową część zachodniego wybrzeża Stanów Zjednoczonych. "Cześć," powiedział Cal, dzięki za ostatnią noc. - Wspaniale było poznać twoją mamę - powiedział. - Nie jest złą starą laską, prawda? - zaśmiała się Anabella.

- Masz ochotę na kawę, którą ci zaproponowałem? - zapytała. „Jasne”, odpowiedział Cal. „Spotkajmy się w Waterfront o 130 i może zjemy też lekki lunch” – powiedział. „Muszę być w domu co najmniej o drugiej, żeby zdążyć do LAX o 30 wieczorem” — powiedział, po czym wrócił do środka, by rozpiąć sznurowadła i rozebrać się pod prysznic.

- Super - powiedziała Anabella. "Do zobaczenia tam." Nabrzeże obejmuje z grubsza komercyjne i zorientowane na turystykę struktury biznesowe wzdłuż Cabrillo Blvd, w tym Stearn's Wharf, port Santa Barbara i falochron, oraz rozciągające się na wschód w kierunku Bird Refuge i na zachód wzdłuż Shoreline Drive nad zachodnim kampusem SBCC. Spotkali się u Billa, jednym z ulubionych miejsc Cala, kiedy był w mieście.

Kawa była dobra i dobrze było być poza domem w środku dnia w zimowym słońcu. Anabella podeszła. Cal obserwował ją, gdy się poruszała. Elegancko i z wyczuciem.

Jej długie nogi przylegały do ​​czarnych rajstop i długich czarnych butów. Jej piersi sterczą na baczność pod śliczną karmazynową koszulą, rozpiętą tak lekko, by odsłonić ramiączka dopasowanego szkarłatnego stanika. Cal poczuł lekkie ukłucie pod dżinsami. Prawie pośpiech. Była naprawdę atrakcyjną młodą kobietą.

I chociaż nigdy nie był z nią w intymnych stosunkach, było tylko kwestią czasu, zanim będą się trzymać, to znaczy poza jej pracą. - Cześć - powiedziała Anabella. — Czy przepakowałeś się, panie Jetsetter? — powiedziała, nie prosząc o odpowiedź.

„Będę za tobą tęsknić” – powiedziała. „Jak długi jest ten czas, dwa tygodnie?” Cal zawahał się, zanim odpowiedział. – To już dwa tygodnie – powiedział. „Ale nic ci nie będzie, mając taką bazę klientów jak twoja, i tak mnie nie potrzebujesz”. - Nie miałam na myśli tęsknienia za tobą w pracy - odparła nieco uroczystym tonem.

Cal żałował, że nie może wycofać swojego ostatniego oświadczenia. Wiedział, że też będzie za nią tęsknił. A zastanawianie się nad jej pracą jako masażystki erotycznej było złym wyczuciem czasu i właściwie dość kiepską formą. - Ja też będę za tobą tęsknił, wspaniała dziewczyno - uśmiechnął się. Wyciągnął rękę, by dotknąć grzbietu jej dłoni, po czym opuścił głowę i spojrzał w jej smutne oczy.

Oczy Anabelli napełniły się łzami, a łzy zaczęły powoli spływać po jej kościach policzkowych, zanim wylądowały na kołnierzyku jej szkarłatnej koszuli. – Byłeś dla mnie taki dobry, Cal – powiedziała. „Cały czas zabiera mnie gdzieś. Nigdy o nic mnie nie prosi. Opieka nad mamą to dla niej praca”.

Sięgnęła do swojej czarnej torby, tylko po to, by wydobyć białą chusteczkę, którą mogła wytrzeć jej płynące łzy. „Po prostu czuję się blisko ciebie, Cal, i cieszę się, że jesteś w pobliżu,” powiedziała uśmiechając się pod falą rozmazanego tuszu do rzęs. „Wrócę” – powiedział, kiepsko naśladując Arnolda Schwarzeneggera. Rozdział trzynasty Weekend w Bangkoku! Wysłałem swój bagaż do Brisbane w Australii i miałem torbę podręczną oraz torbę bagażową w LAX, kiedy Cal podszedł do mnie.

Spóźnił się około pół godziny i nadal obficie przepraszał, gdy pocałowałem go w policzek i powiedziałem, żeby nie był taki śmieszny. Następnie upuściłem torbę podręczną i przytuliłem go, praktycznie skacząc z ziemi na niego. - Dzięki Cal - wykrzyknęłam. "Jestem taki podekscytowany!" Praktycznie krzyknąłem.

Patrząc na jego przystojny uśmiech i opaloną twarz. Potem jeszcze przez kilka chwil trzymałam jego szeroką klatkę piersiową, nie chcąc, by nasz uścisk szybko się skończył. Pomachałam LAX na pożegnanie z wysokości kilku tysięcy stóp i skrzyżowałam nogi, gdy moja mała żółta sukienka podjechała mi po nogach w kierunku środka pasów bezpieczeństwa. Chciałam zrzucić moje wysokie, żółte buty na koturnie, ale zapewniły mi dodatkową wysokość, której potrzebowałam, by zmierzyć się z Calem, który delikatnie dotknął grzbietu mojej dłoni, gdy samolot nadal nabierał wysokości. Zauważyłam, że białe zęby Cala lśniły pod górną lampką do czytania, kiedy patrzył w moją stronę, zanim zaczął czytać swoją najnowszą powieść kryminalną Michaela Connolly'ego.

Byłem w połowie „Synów i kochanków” D.H. Lawrence'a i miałem właśnie uciec ze świata Los Angeles z jego przepełnionym przestępczością półświatkiem i wejść do świata romansów na wzgórzach angielskiej wsi. W niedzielny poranek, gdy patrzyłem z mojego pokoju hotelowego w Bangkoku, miasto się rozrastało. Widziałem samochody, nawet psy, a poniżej stary cmentarz.

Były autobusy, ludzie, brud, masy betonu i porośnięta trawą linia kolejowa. Zauważyłem na wschodzie kilka targowisk i ścigających się motocykli. Dziewczęta i chłopcy, rdzewiejące żelazo na dachach budynków z niepomalowanymi twarzami, na tle betonowych wieżowców, budujących się w kierunku zachodnim. Ludzie czekali tłumnie, na skrzyżowaniach, w upale, pewnie było ze 100 stopni.

Ruch, teraz zatrzymany. „Tuk Tuk”, chmury, autostrady, flagi, ryby, jedwab, wszystko obecne poniżej, na ulicach Tajlandii. Gdzie bose kobiety chodziły swobodnie, wiecznie w ruchu, w dżinsach, pod górującym nad nimi betonem. Obserwowałem cmentarz pod naszym hotelem, śpiąc, nieświadomy wyścigu z czasem.

Gdy wiatr lekko się wzmógł, przeszedł w bryzę, wiejącą na północ wzdłuż autostrady, z rowerami, psami, ludźmi niosącymi złote rybki i jedwab w taksówkach, dzisiaj, drugiego dnia w Tajlandii. Cal był zmęczony po wczorajszym locie i umówiliśmy się, że spotkamy się na śniadaniu na dole na poziomie drugim, przed spacerem na targi, przez miasto, a potem rejsem łodzią, by zwiedzić miasto od strony rzeki. Gdy szliśmy, miasto mnie powalało. Tajlandia, z jej bocznymi uliczkami, targowiskami i ludźmi zaśmiecającymi listwy przypodłogowe.

Z ich jedzeniem i gorącymi patelniami, smażącymi swój dym ku wypełnionemu chmurami niebu, przed naszym hotelem, nad cmentarzem, za betonowymi ścianami, przed żarem, brudu, a potem smoły. Potem znów pędzący ruch w kierunku Placu Centralnego i Domu Towarowego Robinsona. Gdzie pod napowietrznym mostem zebrali się ludzie. W Bangkoku było święto państwowe, niedziela, podczas której miejscowi szli na mszę, pośród zapachu jedzenia, brudu, brudnego kanału i miasta poza nim.

Pod mostem siedziało dwóch żebraków, opartych plecami o betonową ścianę, jeden był bez ręki. Szliśmy teraz w kierunku naszego hotelu. Było późne popołudnie. Nasze torby Robinson's Department Store wypełnione są koszulkami, czapkami, filtrami przeciwsłonecznymi i ręcznikami plażowymi. Powitała nas obsługa hotelu, wysoka i piękna, uśmiechnięta, jak stare kobiety przyglądały się z ulicy, wpatrując się w swoją przeszłość, odsłaniając rysy na twarzach.

Gdy ich młode ścigały się, nadal łapały autobusy i gapiły się na nas, gdy siedzieliśmy teraz, jedząc gulasz z wołowiny i czarnej fasoli, pod koniec drugiego dnia. Rozdział czternasty Kurort Dusit Polo Rankiem trzeciego dnia pojechaliśmy autobusem do Hua Hin i Chaam na południe od Bangkoku wzdłuż południowego wybrzeża Tajlandii. Kiedy byłem smutny, że wyjeżdżam z Bangkoku, Cal załatwił nam pobyt w pięknym Metropolitan Hotel po naszym powrocie w następną sobotę, po czym powiedział, że zjemy obiad w barze i restauracji na dachu nad pobliskim Banyan Tree Hotel, z panoramicznym widokiem na Bangkok.

Chociaż nie mogłem się tego doczekać, wiedziałem, że to będzie nasza ostatnia wspólna noc przed powrotem do mamy w Australii, i tego właśnie się obawiałem. Jednak dobrą rzeczą w Dusit Polo Resort, w którym się teraz zameldowaliśmy, była obecność sąsiednich, w przeciwieństwie do oddzielnych pokoi. Mieliśmy nawet wspólną łazienkę między obiema sypialniami. W Bangkoku oddzielne pokoje w naszym hotelu oznaczały, że naprawdę miałem niewiele okazji lub wcale nie miałem okazji zbliżyć się do Cal. Przynajmniej nie w sposób, w jaki chciałem.

Zacząłem myśleć pozytywnie. Pięć dni i nocy przy basenie, wygrzewanie się na słońcu, jedzenie i rzeczywiście trochę alkoholu, zanim powrót do sąsiedniego pokoju z pewnością otworzyłby przede mną więcej możliwości. Dzień trzeci był doskonały. Personel hotelu The Dusit Polo Resort był zawsze obecny w licznych ilościach, aby zaspokoić każdą naszą zachciankę, gdyby basen i białe piaski Tajlandii pozostawiły nas w potrzebie. Leżałem teraz, pijąc obfite zapasy świeżej wody, podczas gdy Cal przyzwyczajał się do azjatyckiego motywu Coca-Coli.

Podczas gdy później w ciągu dnia boczne stragany i kawiarnie odświeżały iw ten sposób uzupełniały smak Cala na lokalne piwo, które, jak powiedział, było zawsze lekkie i gładkie w Azji. Tej nocy, po zakończeniu dnia pływaniem na plaży przed hotelem, usiedliśmy i zjedliśmy kolację przy basenie. „Jutro chciałbym zabrać cię na 10-kilometrowy spacer w kierunku wioski Hua Hin” – powiedział Cal. „Powiedziałem twojej matce, kiedy organizowałem tę wycieczkę na twojej drodze powrotnej do Australii, że pokażę ci tam Kolej Śmierci. Kiedy twoja matka i ja przyjechaliśmy tu po raz pierwszy, przypomniało jej się jej ojca (twojego dziadka) walczącego na moście nad nad rzeką Kwai i z kolei przy kolei Changi, gdzie grzebał jeńców alianckich w wojnie z Japończykami na początku ubiegłego stulecia.

Spacer jest całkiem piękny”, kontynuował Cal, „Hua Hin jest otoczona z lewej strony oceanem wypełnionym z otwartością, podczas gdy z dala od tych spokojnych wód leżą graniczące góry, które stanowią bramę do odległych wiosek Tajlandii i ich mrocznej przeszłości”. Choć interesowałem się historią Tajlandii i słyszałem o moim dziadku podczas wojny, muszę przyznać, że poczułem się nieco melancholijnie, gdy usłyszałem o wakacjach mamy i Cala tutaj wiele lat wcześniej, przed moimi narodzinami. Chciałem, żeby te wakacje i przyszłość poza naszymi wakacjami tutaj dotyczyły nas.

Co do Cala i mnie. Byłem rozczarowany, że mama była wtajemniczona w nasze wakacyjne plany. Dobra, więc zrozumiałem, że musi wiedzieć, gdzie się zatrzymałem i co robimy, w rzeczywistości miała mój plan podróży. Ale czy musiała omawiać każdy „minutowy” szczegół z Calem? Czy musiała planować moje specjalne wakacje z Calem? Być może przesadziłem.

Później tej nocy, kiedy leżałem śniąc o Calu w sąsiednim pokoju, zacząłem cicho płakać. Czy to wszystko było mrzonką. Czy Cal mógłby kiedykolwiek mnie chcieć, pragnąć mnie, kochać mnie, pomyślałem sobie. Leżałem cicho szlochając, składając nogi do pozycji embrionalnej, podczas gdy łzy moczyły moją poduszkę. Mój cel, jakim było osiągnięcie sukcesu w uwodzeniu Cala przez resztę tygodnia, wydawał się blednąć.

Jest teraz wtorek rano i po kilku omletach i soku w hotelu zaczyna się nasz spacer do Hua Hin. Wkrótce przerywa nam Personel ubrany w formalny strój, w kolorze czarnym. Po zaalarmowaniu o obecności królowej Tajlandii wycofaliśmy się z jej elegancko ogrodzonego wybrzeża przez drewniane domy kosztem starszej pani, która docenia naszą wdzięczność.

Na ruchliwej arterii wita nas zapora rowerów, krzątająca się między autobusami, ciężarówkami i samochodami przewożącymi towary, ruchomości i mieszkańców do tej odległej wioski rybackiej. Znów widoczna jest budowa wraz ze schludnie ubranymi starszymi studentami, niewiele młodszymi ode mnie, którzy uśmiechają się i śmieją z naszego zachodniego wyglądu. Jesteśmy bardzo obcokrajowcami na tych teraz brudnych, upalnych ulicach. Ryby suszą się przy drewnianych chatach, w których śpią starsi mężczyźni, aby przetrwać najgorętsze godziny dnia. Kobiety myją naczynia w plastikowych miseczkach, podczas gdy ryby są łusowane na betonowych ścieżkach tępymi stalowymi narzędziami.

Cal uśmiecha się do mnie, wskazując na zieleń drzew, które obserwowaliśmy w Bangkoku, rosnących wzdłuż tych wiejskich ulic, których obecność nadaje tym prymitywnym wiejskim ulicom. Moje stopy są już zmęczone po wtorkowym spacerze. Gdy siedzimy, obserwując łodzie rybackie leżące bez celu, rozrzucone po Oceanie na lewo od Hua Hin. Znowu tłumy ludzi są na zewnątrz, zajmując się straganami, targowiskami i wykonując codzienne obowiązki związane z gotowaniem, praniem i poszukiwaniem bahtów, lokalnej waluty związanej z tym narodem i jego dziesiątkami milionów mieszkańców. W drodze do domu towarzyszy nam teraz poczucie komfortu, bo uśmiechy witają nas na każdym kroku.

Cal jest zmęczony i mówi, że chętnie weźmie prysznic, zamówi obsługę hotelową i wróci po naszym spacerze. Postanawiam zrobić to samo i wkrótce wracam do ostatnich dwóch rozdziałów Synów i kochanków. Co przyniesie jutro? zamyśliłem się. Cal powiedział, że wypłyniemy z przodu i położymy się przy basenie. Musiałem jak najlepiej wykorzystać tę szansę.

Zanim zgasiłam światła, spojrzałam przez pokój hotelowy na moje różowe bikini. Wiedziałam, że Cal zauważył mnie w nim w domku na początku tego roku. Mam nadzieję, że jutro znowu mnie zauważy, pomyślałam, zasypiając.

Podobne historie