Gospodarz

Prawie emerytowana, bardzo surowa Gospodyni odwróciła stoliki…

🕑 27 minuty minuty Lanie Historie

Pani Hopkins była gospodynią w Alden Manor i przez ostatnie dwadzieścia pięć lat pracowała dla rodziny… Aldenów. Miała teraz sześćdziesiąt pięć lat i rozpoczęła pracę dla rodziny wkrótce po tym, jak się pobrali i zobaczyli narodziny ich dzieci. Rzeczywiście, była bardzo częścią wychowania obojga dzieci. Obecni Aldenowie mieszkali w trzecim pokoleniu i żyli według bardzo staromodnych standardów.

Spodziewali się, że pani Hopkins jako gosposia będzie zarządzać domem, w tym kilkoma pracownikami, a także budżetem domowym. W rzeczywistości uznano, że była bardzo kompetentną Gospodynią. Pani Hopkins była piątym pokoleniem, które pracowało jako personel w dużej posiadłości i nauczyła się fachu od swojej mamy i babci oraz słyszała historie o tym, jak jej prababcia i praprababcia były dominującymi postaciami w ich domach. W każdym razie poniżej schodów i sięga czasów wiktoriańskich.

Teraz, gdy pani Hopkins zbliżała się do wieku emerytalnego, zrozumiała, że ​​jako że nie jest mężatką, będzie ostatnią z rodziny, która zajmie szanowaną i wielu powie uprzywilejowaną pozycję Gospodyni. Oczywiście nigdy nie zapomniała, że ​​jest „Personelem”, ale równie dobrze w kontaktach z podległymi jej pracownikami była w stanie poradzić sobie z nimi żelazną pięścią i robiła to, upewniając się, że każdy, kto nie spełni wysokich standardów, które wyznaczyła potraktowano poważnie. Przez lata pani Hopkins nie pozwalała pokojówkom i personelowi kuchennemu na krótką rozprawę i znana była z tego, że domagała się w obecności innych pracowników wyjaśnienia, dlaczego ich standard się obniżył. Kiedy przyznali, że się pomylili, niezmiennie dawała im wybór: odejście lub zaakceptowanie dyscyplinarnego lania, bicia konia lub chłosty.

Niewielu chciało odejść, więc akceptowało karę, którą pani Hopkins uznała za stosowną i prawie zawsze była upokarzająca wobec innych pracowników. Większość pracowników zastanawiała się, jak to się dzieje, że pan lub pani Alden nie krępują pani Hopkins, ponieważ normalne postępowanie z personelem w ten sposób jest nie do przyjęcia. Jednak każdemu, kto odważy się zapytać, wyjaśniono, że pani Hopkins była odpowiedzialna za wychowanie dwojga dzieci państwa Aldenów i używała z nimi tej samej żelaznej ręki. Przynajmniej zrobiła to z najstarszą córką, Katherine. Rzeczywiście, większość personelu najwyraźniej pamiętała czasy, kiedy Katherine Alden miała osiemnaście lat i otwarcie krytykowała panią Hopkins przed kilkoma pracownikami kuchni.

Po tym, jak Katherine wzięła prysznic, ubrała się w skąpą koszulę nocną z krótkimi krotkami i miała już iść spać, pani Hopkins wpadła jak burza do swojej sypialni i nalegała, by nastolatka poszła z nią do jej własnego pokoju. Słyszeli, że pani Hopkins zbeształa biedną Katherine, która raz po raz obficie przepraszała. To, co nastąpiło później, zszokowało personel, który to usłyszał. Słychać było nieomylny dźwięk laski używanej na gołym dnie, a krzyki, które dochodziły po każdym uderzeniu, nie pozostawiały wątpliwości, że laska została podana Katherine.

Na podstawie każdego krzyku odliczono dwadzieścia cztery uderzenia. Kiedy Katherine opuściła pokoje pani Hopkins, usłyszeli, jak szczerze mówi, jak bardzo jej przykro. Aby być uczciwym, słowa nie wyszły zbyt dobrze, gdy niekontrolowanie płakała i pocierała pośladki, a następnie nadal pocierała pośladki i wycierała łzy z oczu, gdy wracała do swojej sypialni.

Nawet następnego ranka, kiedy pokojówki podawały śniadanie, zobaczyły, że Katherine wierci się niespokojnie na swoim krześle. Katherine nigdy więcej nie skrytykowała pani Hopkins, a personel zdał sobie sprawę, że pani Hopkins jest rzeczywiście nietykalna. Kiedy Katherine wyszła z domu, aby pójść na uniwersytet, uwaga skupiła się na Jessice, która miała teraz szesnaście lat. Jessica uważała, żeby nie wdawać się w konfrontację z panią Hopkins. Przez lata pani Hopkins pomagała Jessice w odrabianiu zadań domowych, przyjmując ten obowiązek, ponieważ pani Alden była zbyt zajęta własnym życiem, a i tak była to od dawna ugruntowana rola gospodyni.

Jessica dość często była skarcona przez panią Hopkins za jedno lub drugie wykroczenie, zarówno na osobności, jak i na oczach innych pracowników, ale nigdy nie była przez nią fizycznie skarcona. Inni pracownicy często żartowali, jak to się stało, że Jessica nigdy nawet nie została uderzona przez panią Hopkins, nie mówiąc już o tym, jak zajęła się tym razem z Katherine. Pewnego letniego dnia stało się coś nie do pomyślenia. Dzień zaczął się normalnie. Jessica zeszła na dół ubrana, jak to często bywa, w kwiecistą sukienkę z krótkimi rękawami, białym paskiem, trampkami i gołymi nogami.

Podano śniadanie, a potem Jessica poszła do biblioteki, gdzie spędziła poranek z panią Hopkins, realizując projekt, który robiła dla swoich A-Levels. Pracowali do lunchu, a ponieważ była to sobota, wszyscy pracownicy wiedzieli, że Jessica będzie mogła robić to, co chce robić po południu. Państwo Alden wyjechali na wakacje i byli w poprzednim tygodniu. Zauważalne było to, że Jessica była bardziej przyjaźnie nastawiona do personelu niż do rodziców.

Szczególnie lubiła Emily, pokojówkę, która miała siedemnaście lat i pracowała w domu przez ostatni rok. Była najmłodszym członkiem personelu. Wcześniej tego dnia sprzątała jedną z sypialni, kiedy upuściła wazon, który rozbił się na podłodze w łazience. Pani Hopkins była tego dnia w szczególnie złym humorze z powodu złych wiadomości, które otrzymała, a kiedy usłyszała, co się stało, spotkała Emily w kuchni.

Ponieważ była w tak drażliwym nastroju, nie pozwoliła Emily nawet wyjaśnić i po prostu nalegała, żeby się rozebrała przed kilkoma pracownikami, którzy również byli w kuchni. Emily była przerażona, ale wiedziała, że ​​musi być posłuszna albo zostać zwolniona, więc rozpięła sukienkę, zepchnęła ją na podłogę i wyszła z niej. Następnie zsunęła majtki i wyszła z nich, a na koniec odpięła stanik, pozwoliła mu zsunąć się z ramion, złapała go i włożyła wraz z innymi ubraniami, zanim wstała i spojrzała na panią Hopkins, próbującą zakryć swoje nagie piersi i nagą cipkę, aczkolwiek bez zbyt duży sukces. Pani Hopkins skarciła Emily, gdy się rozbierała, po czym położyła ją sobie na kolanach i przez długi czas klepała ją ręką, a potem drewnianą wiosłem. Rzeczywiście, lanie było długie i mocne, odzwierciedlając zły nastrój i brak tolerancji pani Hopkin, chociaż nie miało to nic wspólnego z Emily.

W każdym razie pośladki Emily stały się jaśniejsze i bardziej czerwone, gdy leżała naga na kolanach pani Hopkins, kopiąc nogami i nagimi piersiami zwisającymi, gdy walczyła szczególnie z drewnianym wiosłem. Po laniu Emily została odsunięta przez wciąż złą panią Hopkins. Ubrała się ponownie, wciąż obserwowana przez kilku innych pracowników i była upokorzona zakłopotaniem i upokorzeniem, którego doznała, i płakała swobodnie i ocierała się po pośladkach, gdy szła z powrotem do swojej sypialni. Kiedy była już prawie tam, Jessica zobaczyła ją i zapytała, o co chodzi. „Zbiłam wazon, ale to nie była moja wina, panno.

Pani Hopkins przesłuchała mnie w kuchni, ale nie pozwoliła mi wyjaśnić, jak to był wypadek, położyła mnie na kolanach i dała mi lanie. To było tak niesprawiedliwe, jak Byłem bardzo ostrożny, ale Pebbles wszedł do pokoju i skoczył na mnie, a wazon wyślizgnął mi się z ręki.". — Powinna była pozwolić ci wyjaśnić, Emily — powiedziała Jessica. Pebbles był zwierzęcym spanielem Jessiki, który był hałaśliwy w najlepszych czasach i sprawiał, że Jessica rzucała rzeczy, kiedy skoczył na nią, więc w pełni rozumiała, co mówi Emily.

Emily wciąż pocierała pośladki, gdy odpowiadała: „Pani Hopkins nie dała mi na to szansy, panienko. Ona po prostu mówiła, że ​​jestem nieostrożna i że zasłużyłam na lanie”. „To wydaje się niesprawiedliwe”, powiedziała do siebie Jessica, chociaż głośno. - Ja też tak myślę, panienko – zabeczała Emily. „Po prostu uważa się za nienaruszalną i może robić, co jej się podoba.

Oczywiście jest gospodynią i ma mnóstwo obowiązków, ale powinna też być sprawiedliwa, prawda, panienko?”. Jessica z pewnością tak myślała i właśnie tego dnia odbyła tę rozmowę z panią Hopkins. Projekt, który Jessica robiła, dotyczył wiktoriańskich gospodarstw domowych, aw szczególności klas wyższych, które, podobnie jak Alden Manner, miały kilka warstw personelu, a osobą odpowiedzialną była Gospodyni.

Jessica zasugerowała nawet pani Hopkins, że jest bardzo podobna do wiktoriańskiej gospodyni, która nie porusza się z duchem czasu. Pani Hopkins twierdziła, że ​​nie ma żadnej różnicy, ponieważ personel musiał wiedzieć, kto jest szefem i bezwzględnie szanować tę osobę, aw tym domu ta osoba była nią. Jessica zwróciła uwagę, że pani domu jest nawet starsza niż gospodyni i że powinna również zdecydować, jakie środki należy podjąć w stosunku do tych członków personelu, których wydajność spadła poniżej wymaganych. Pani Hopkins powiedziała, że ​​się zgodziła, ale tylko do pewnego stopnia. Pani domu powinna zająć się rodziną, podczas gdy gospodyni musiała zająć się personelem.

Kiedy Jessica przypomniała pani Hopkins, że w tym czasie ukarała Katherine, pani Hopkins powiedziała, że ​​zrobiła to, ponieważ czuła, że ​​pani Alden nie robiła wystarczająco dużo, aby wychować ją lub swoją siostrę, i dlatego wzięła na siebie zaszczepienie niezbędną dyscyplinę. Dodała: „Gdyby pani powiedziała, że ​​będzie miała do czynienia z Katherine, jako pani domu, uszanowałabym to i zostawiłabym ją w spokoju. W końcu zawsze będę szanować panią domu”. Jessica roześmiała się, kiedy powiedziała: „Więc bez moich rodziców jestem panią domu, więc zrobisz wszystko, co powiem, pani Hopkins?”.

Pani Hopkins zdała sobie sprawę, że młoda Jessica jest panią domu, podczas której rodzice wyjechali, i odpowiedziała: „Niewątpliwie, panno Jessico?”. okazując jej szacunek, jaki jej przodkowie okazywali swoim kochankom. Kiedy Jessica zapytała, jak to się stało, że nigdy nie dostała klapsa od pani Hopkins, odpowiedź ją zaskoczyła. „Jesteś dobrze wychowaną młodą damą i wszyscy cię szanują i w rzeczywistości nie sądzę, że kiedykolwiek zasłużyłaś na lanie.

jak lanie Katherine.". Jessica nie mogła powstrzymać się od powiedzenia: „Masz na myśli chyba, że ​​matka powiedziała, że ​​zajmie się mną?”. Pani Hopkins znowu do łóżka, gdy odpowiedziała: „Tak, panno Jessico”. Jessica była pod wrażeniem komplementu i szczęśliwie spędziła resztę poranka nad swoim projektem, po czym wróciła do swoich pokoi na prysznic, a potem przebrała się na popołudnie.

Było bardzo gorąco, a Jessica miała na sobie obcisłą, białą bluzkę, odsłaniającą jej jędrne piersi i bawełniane szorty, które były tak krótkie z tyłu, że nie zakrywały w pełni jej dolnych policzków. Miała gołe nogi z powodu upału i płaskie letnie sandały. Szła na basen, kiedy wpadła na Emily po jej laniu. Jessica była nieszczęśliwa, że ​​jej własny pies był przyczyną wypadku Emily iz pewnością uważała, że ​​pani Hopkins powinna była poświęcić więcej czasu na słuchanie faktów, a nie tylko decydować się dać Emily klapsa.

Postanowiła skonfrontować się z panią Hopkins, aby wyjaśnić, jak spadła poniżej swoich wysokich standardów. Poszła więc do kuchni, gdzie, jak wiedziała, pani Hopkins jadła własny lunch. Jessica nie widziała powodu, aby czekać i stanęła przed panią Hopkins i stwierdziła stanowczo: „Dlaczego dałaś Emily lanie bez zbadania, czy to naprawdę było uzasadnione?”. Pani Hopkins była zaskoczona, ponieważ nigdy nie rozmawiano z nią tym tonem. Nawet pan i pani Alden nigdy nie rozmawiali z nią w ten sposób, ale tutaj była zaledwie szesnastoletnia dziewczyna, która była tak asertywna.

- Przepraszam, Jessico, ale jeśli chodzi o personel, mam większe doświadczenie niż ty. Jessica wiedziała, że ​​pani Hopkins nie chciałaby być przesłuchiwana, ale była bardziej niż kiedykolwiek zdeterminowana, aby wyjaśnić, że Emily nie zasługuje na lanie, więc postanowiła pokazać swój zamiar, mówiąc stanowczo: „Panno Jessica lub pani, jeśli łaska, pani Hopkins .". Właśnie wtedy do kuchni weszło dwóch pracowników, aby uprzątnąć rzeczy z pierwszego dania, a młodszy szef kuchni przyniósł następne danie dla pani Hopkins i przyłapali Jessicę na naleganiu na bardziej formalne zaadresowanie. Pani Hopkins wytrzeszczyła oczy ze złości i już miała bardzo stanowczą ripostę, gdy zobaczyła, że ​​personel wszedł i powstrzymał się od odpowiedzi.

Zamiast tego zrobiła to, o co poprosiła Jessica i odpowiedziała: „Oczywiście, panno Jessico, Madam”, wiedząc, że Jessica nie będzie w stanie sprzeciwić się podwójnemu okazaniu szacunku, mimo że zostało to powiedziane z kamienną twarzą, ale miało być sarkastyczne. Jessica wiedziała, że ​​pani Hopkins kpi z niej prawdopodobnie dlatego, że miała zaledwie szesnaście lat, ale postanowiła stawić czoła pani Hopkins. „Przypomnę, że skoro moich rodziców nie ma, jestem panią domu”. Jeszcze trzech członków personelu weszło z sąsiednich pomieszczeń, kiedy usłyszeli podniesione głosy, a kilka chwil później wszyscy pracownicy, z wyjątkiem dwóch ogrodników, byli już w kuchni. Pani Hopkins znosiła Umbridge sposób, w jaki się do niej zwracano, a lata niekwestionowania przez nikogo sprawiły, że uwierzyła, że ​​poradzi sobie z „młodą Jessicą”, którą zamierzała położyć sobie na kolanach w ciągu godziny.

Oczywiście wiedziała, że ​​Jessica była nominalnie panią domu, gdy jej rodzice byli poza domem, ale za dwa tygodnie wrócą, więc była to pozycja, która była naprawdę zupełnie bez znaczenia i na pewno w czasach wiktoriańskich nie byłaby nawet bliska do bycia problemem dla Gospodyni. Jednak pani Hopkins przypomniała sobie, że to nie były czasy wiktoriańskie, więc wiedziała, że ​​musi okazywać nieco więcej szacunku. Jednak zamierzała również pozostać stanowcza i zająć się nastolatką, ponieważ teraz wprawiła ją w zakłopotanie przed prawie całym personelem. Jessica zdecydowała, że ​​to była kłótnia, która miała się wydarzyć, odkąd pani Hopkins pokonała Katherine. Pocieszała Katherine, udzielając jej matczynych uścisków, a także wcierała arnikę w zaczerwienione pośladki, tworząc pręgi spowodowane pejczem.

Nagle doszło do starcia z personelem, który wiedział, że z jednej strony obserwują obecną panią, a z drugiej najstarszy członek personelu i prawie jednogłośnie mieli nadzieję, że odpowiedzialna pani wyjdzie Top. Jessica spojrzała na panią Hopkins i powiedziała: – Zapytałam, jak to się stało, że Emily upuściła wazon. Czy pani Hopkins.” „Pani Hopkins była wściekła. – Tak, Jessico.

Jessica wtrąciła się i powiedziała stanowczo: „Powiedziałam zwracać się do mnie jako panna Jessica lub pani. Proszę nie każ mi pytać po raz trzeci”. Pani Hopkins była zaskoczona wielokrotną naganą, ale zdała sobie sprawę, że biorąc pod uwagę to, co już zostało powiedziane, będzie musiała okazać więcej szacunku, więc powiedziała bardziej obowiązkowo: „Przepraszam, panno Jessico”.

Dwóch młodszych członków personelu sapnęło ze zdumienia, słysząc nagle bardziej pełen szacunku ton głosu pani Hopkin. Zarówno pani Hopkins, jak i Jessica usłyszały westchnienia, które obie uważały za ostrzeżenie, że pracownicy chcą zobaczyć, kto wyjdzie na górę. Jessica wykorzystała swoją obecną przewagę.

„Dlaczego nie spytałeś Emily, jak doszło do wypadku?”. Pani Hopkins była agresywna i odpowiedziała: „To nie ma znaczenia, panno Jessico. Faktem jest, że wazon został stłuczony i zasłużyła na reprymendę”. — Masz na myśli lanie — naciskała Jessica. – Tak, lanie, panno Jessico – odparła pani Hopkins, nie okazując wyrzutów sumienia.

„Emily upuściła wazon, ponieważ Pebbles skoczył na nią” – wyjaśniła Jessica. Pani Hopkins wytrzeszczyła oczy na to oświadczenie. Wiedziała, że ​​Pebbles był hałaśliwym psem i skakał na wszystkich. Rzeczywiście, Pebbles podskoczył na nią dwa tygodnie temu, kiedy trzymała drinka w dość drogim kryształowym kieliszku.

Co więcej, był to zestaw. Piła wtedy z Jessicą i Jessica była wtedy współczująca i powiedziała pani Hopkins, że to był wypadek i żeby się tym nie martwiła. Pani Hopkins pamiętała, że ​​była bardzo wdzięczna za to, że Jessica była tak wyrozumiała.

Jednak widząc przekrzywioną twarz Jessiki, być może ten incydent odbije się teraz. Kiedy Jessica zobaczyła, że ​​pani Hopkins nie odpowiedziała, ale wydawała się być daleko, myśląc o czymś innym, była pewna, że ​​pamięta swój własny wypadek z udziałem Pebbles. „Więc upuściła pani tę szklankę, a Emily upuściła wazon, i jedno i drugie z powodu Pebbles. Jaka jest różnica między tymi dwoma incydentami, pani Hopkins?” Jessica zażądała wiedzieć. Nagle pani Hopkins była mniej agresywna i zdała sobie sprawę, że przesadnie zareagowała na incydent z Emily.

Może powinna przeprosić, pomyślała, ale kiedy podniosła wzrok, zobaczyła, że ​​cały personel patrzy, i pomyślała, że ​​jeśli to zrobi, jej reputacja może zostać zniszczona nie do naprawienia. Więc nie przeprosiła, a zamiast tego powiedziała: „Tak, panno Jessica i zrozumiałam. Porozmawiam z Emily i wyjaśnię”.

Jessica zdała sobie sprawę, że pani Hopkins uznała teraz, że się myliła. Pytanie jednak brzmiało, czy powinna kontynuować i zemścić się na Katherine, czy powinna przyjąć najlepsze przeprosiny, jakich pani Hopkins kiedykolwiek przeprosiła. Zastanowiła się nad tym przez kilka chwil, ale uznała, że ​​wspomnienie tyłka Katherine wymaga zemsty. – Naprawdę, pani Hopkins? Porozmawiasz z Emily? Powiesz „przepraszam” i uznasz, że wszystko jest w porządku? Pani Hopkins odparła: „Oni są bardzo różni. Katherine była dla mnie niegrzeczna w obecności personelu”.

– Panno Katherine – rozmyślnie zażądała Jessica. Pani Hopkins zdała sobie sprawę, że wyłapano ją na kolejnym błędzie. – Panno Katherine – powiedziała pani Hopkins, poprawiając się i wyglądając na coraz bardziej skruszoną. „Jedną z oczywistych różnic jest to, że Emily był wypadkiem. Nie zgadza się pani, pani Hopkins?”.

Pani Hopkins wiedziała, że ​​to kluczowy moment. Jak mogła powiedzieć coś innego niż to, że to był wypadek, skoro wiedziała, że ​​Pebbles skoczył na nią? Jak mogła powiedzieć, że było inaczej niż wtedy, gdy Pebbles podskoczył na nią i upuściła dość drogie kryształowe szkło? Zdała sobie sprawę, że nie miała innego wyboru, jak tylko zaakceptować nastolatka, który miał rację. To sprawiło, że zagotowała się jej krew, ale wiedziała też, że w końcu Jessica miała rację, a myliła się, więc musiała przeprosić, a nie tylko to przemilczać.

Tak więc, wyglądając na jeszcze bardziej skruszoną, pani Hopkins spojrzała na podłogę i wymamrotała: „Przepraszam, panno Jessico. Masz rację i powinnam być bardziej sumienna w kontaktach z pokojówką. To się więcej nie powtórzy”. Jessica była zachwycona, że ​​dostała przyznanie od pani Hopkins. Jednak chciała więcej i postanowiła ją przestraszyć: „Cóż, myślę, że musisz dostać lanie, pani Hopkins”.

Spodziewała się nie lada kłótni. ale był stanowczy. Pani Hopkins zmarszczyła twarz, oblizała wargi i przełknęła ciężko, mówiąc: „Pójdziemy więc do moich pokoi, panno Jessico?”. Pani Hopkins z pewnością nie chciała lania, ale raczej przed innymi pracownikami widziała swoje pokoje jako siedzibę władzy, w której mogła przekonać Jessicę, by ją wypuściła. Jessica nie miała zamiaru opuszczać kuchni teraz, gdy pani Hopkins była z tyłu.

„Nie, pani Hopkins. Dałeś klapsa Emily przed personelem, a ja, jako pani domu, dam ci klapsa również przed nimi. Tylko wtedy zostaniesz wystarczająco ukarany.

„Pani Hopkins sapnęła. Była tak przyzwyczajona do stawiania na swoim, że nigdy nawet nie pomyślała, że ​​Jessica odmówi jej prośby, a rozglądając się wokół, zobaczyła zdziwione miny personelu, który również uznała tę sytuację za niewiarygodną. Niemniej jednak Jessica nie wycofała się i rozglądając się po pokoju zobaczyła na ścianie to samo wiosło, którego pani Hopkins użyła na Emily, i spojrzała na jedną z pokojówek, która zamówiła: „Proszę, przynieś mi wiosło”. zanim spojrzała gniewnie na panią Hopkins i zażądała: „Teraz rozbierz się za klapsy". Pani Hopkins była wyraźnie zrozpaczona i czuła się tak, jak personel musi się czuć, gdy kazano mu się rozebrać, aby został ukarany.

dostała rozkaz od prawowitej pani domu, aby przygotować się na lanie.Jessica może mieć tylko szesnaście lat, ale z dala od rodziców było absolutnie słuszne, że to ona rządzi i domaga się, by postawić na swoim. Oczywiście słusznie, ponieważ niesłusznie dała Emily klapsa. Tak więc, akceptując nieuniknione, pani Hopkins rozpięła sukienkę i kiedy zepchnęła ją na podłogę, usłyszała zdziwione westchnienia personelu. Wyszła z sukienki i położyła ją na krześle, po czym opuściła majtki, wyszła z nich i włożyła je do sukienki. Skrzywiła się, gdy założyła ręce za plecy, odpięła stanik i zsunęła ramiączka z ramion, łapiąc stanik i dokładając go do innych ubrań.

Pani Hopkins poczuła się tak poniżona, gdy zobaczyła, że ​​Jessica siedziała na innym krześle kuchennym i wskazywała na podłogę obok siebie. Kiedy przeszła przez pokój i stanęła dokładnie w miejscu, które wskazywała Jessica, spojrzała w dół i zobaczyła nagie kolana Jessiki, gdy miała na sobie bawełniane szorty i wiedziała, że ​​jej nagi brzuch będzie leżał na nagich udach Jessiki. Właśnie w tym momencie pani Hopkins zdała sobie sprawę, że nigdy nie dała Jessice klapsa, ponieważ widziała ją jako swoją przełożoną i kogoś, komu chciała być posłuszna.

To było zupełnie inne uczucie nawet dla Katherine iz pewnością dla pozostałych pracowników. To Jessica miała ton głosu „Posłuchaj mnie albo inaczej”, ale równie nie był onieśmielający ani agresywny. W rzeczywistości nastolatka miała wiele cech osobowości, które chciałaby dla siebie i zawsze podziwiała Jessicę, która potrafiła przyjaźnić się z personelem, ale nie być ich przyjaciółkami, co było tak ważne w tak małym gospodarstwie domowym, jak to, gdzie było jasno określone Struktura. – Zejdź mi na kolana, pani Hopkins – rozkazała Jessica. Pchnięta instrukcja wyrwała panią Hopkins z jej myśli i szybko opadła na kolana Jessiki i zobaczyła, jak jej nogi zwisają pod drugim bokiem, gdy poczuła rękę Jessiki ocierającą się o jej pośladki.

Spojrzała w bok i zobaczyła wiele nóg stojących w pobliżu, o których wiedziała, że ​​należały do ​​personelu, podczas gdy jej zbliżenie na plecy gołych nóg Jessiki pokazało, jak bardzo była uległa. Wiedziała również, że panna Jessica miała absolutną rację, dając jej klapsa i robiąc to w obecności personelu. Chociaż była tak młoda, była wyraźnie dojrzała i zasługiwała na władzę nad nią, nawet do tego stopnia, że ​​dawała jej klapsy.

Wtedy w ogóle nie czuła, że ​​ma sześćdziesiąt pięć lat, ale bardziej przypominała niegrzeczną dziewczynkę, którą trzeba ukarać. Jessica spojrzała w dół na goły tyłek pani Hopkins i chociaż nigdy tak naprawdę nie spodziewała się, że da jej klapsa, teraz w pełni skupiła się na udzieleniu jej bardzo dobrej lekcji. Widziała, jak Emily się uśmiecha, ale zamierzała też z radością powiedzieć później o tym Katherine.

Na razie jednak podniosła rękę i mocno przyłożyła otwartą dłoń do nagiego dolnego policzka pani Hopkins i zaczęła dawać klapsy na przemian w dolne policzki, gdy widziała, jak jej pośladki przybierają coraz głębsze odcienie różu; Pani Hopkins wiedziała, że ​​pierwsza runda klapsów prawie nie zaszkodzi, ale w miarę jak klapsy będą kontynuowane, pieczenie zacznie się pojawiać i tak się stało. Pieczenie nasiliło się, gdy Jessica zaczęła dawać jej klapsy w ten sam dolny policzek kilka razy, może kilkanaście razy, zanim zrobiła to samo z drugim gołym dolnym policzkiem i zdała sobie sprawę, że oprócz bycia dojrzałą jak na swój wiek, panna Jessica wiedziała, jak dawać bardzo twarde klapsy. Jessica nadal klepała panią Hopkins dłonią i radziła sobie z użądleniem, wiedząc, że nawet jeśli jej ręka ukłuła pośladki pani Hopkins, szczypałaby znacznie bardziej.

Pani Hopkins krzyczała i wierciła się na kolanach Jessiki, kiedy zaczęła używać drewnianego wiosła, które było wykonane z grubego drewna i miało zadać więcej bólu niż jakakolwiek osoba, z którą dawano klapsy. Jessica wiedziała, jak szybko drewniane wiosło doda jej niebieskich siniaków na i tak już zaczerwienionych policzkach. Płacz był również nieunikniony, bez względu na to, ile miałeś lat, i wkrótce sześćdziesięciopięcioletnia pani Hopkins rzeczywiście szlochała jak małe dziecko. Jessica słyszała płacz i widziała kopanie nóg, skręcanie się pośladków i szarpanie głowy w górę iw dół, ale nie miała współczucia dla pani Hopkins, która używała klapsów jako sposobu na utrzymanie dyktatorskiej kontroli nad personelem.

Jessica zdecydowała, że ​​metoda kontroli musi się skończyć i że w przyszłości zostanie arbitrem dyscypliny. Pamiętaj, że dawanie klapsów pani Hopkins sprawiało jej tyle satysfakcji, że może uczyniłaby to również stałym elementem ich związku. Może nawet na pewno sobie powiedziała. Ostatni tuzin klapsów w każdy dolny policzek został wykonany ze szczególnym rozmachem przez nastoletnią panią domu, a kiedy skończyła, radośnie spojrzała na tył głowy pani Hopkins iz przyjemnością słuchała niekontrolowanego płaczu. – Wstawaj, pani Hopkins – rozkazała Jessica, ciesząc się swoim sukcesem jeszcze przez kilka chwil.

Pani Hopkins miała pewne trudności z uspokojeniem się, ale kiedy stała, ręce opadły jej na pośladki i wściekle pocierała, próbując złagodzić pieczenie, ale bezskutecznie przeszła z nogi na nogę, ignorując fakt, że wciąż była naga i teraz wiedziała, jak to wszystko ci pracownicy czuli, że przez lata dawała klapsy. Jessica poczekała, aż pani Hopkins przestanie tańczyć za dużo, zanim zamówiła: „Nie będziesz dawać klapsów żadnemu personelowi bez mojej zgody. To nawet wtedy, gdy moi rodzice są w domu.

Zrozumiano?”. Pani Hopkins pociągała nosem i szlochała, wciąż pocierając pupę i nie była w stanie się spierać. Nie chciała też, ponieważ teraz tak szanowała młodą damę domu.

— Tak, panno Jessico — odpowiedziała. Jessica kontynuowała, domagając się: „Ja też zdecyduję, kiedy trzeba ci dać lanie i to ja dam ci lanie. Czy to też jest zrozumiane, pani Hopkins?”. Pani Hopkins przygryzła wargę, wiedząc, że z groźbą otrzymania klapsów sama stanie się lepszą osobą, więc z radością przyjęła każdą karę, na którą zdecydowała się Jessica. — Tak, panno Jessico — odpowiedziała posłusznie.

Jessica cieszyła się, że zapewniła sobie kontrolę dyscyplinarną nad panią Hopkins i w pełni zamierzała dać jej klapsy, kiedy tylko zajdzie taka potrzeba, czego spodziewała się raczej wcześniej niż później. – Ubierz się i idź do swoich pokoi. Zostań tam, dopóki nie przyjdę i cię nie wypuszczę. Zrozumiano, pani Hopkins? zażądała.

– Tak, panno Jessico – odpowiedziała pani Hopkins, odwracając się do krzesła i podnosząc swoje ubrania. Płakała, wkładając stanik i wkładając majtki i sukienkę. Zanim wyszła, odwróciła się i dygnęła do panny Jessiki, ocierając oczy jedną ręką, a drugą pocierając pośladki, wyszła z kuchni, pewna, że ​​niedługo znowu dostanie lanie od panny Jessiki. Dziwne dla niej, kiedy pani Hopkins dotarła do swojego pokoju, poczuła uczucia, których się nie spodziewała. Znowu szybko zdjęła sukienkę i majtki, wreszcie stanik i położyła się na łóżku na brzuchu.

Wkrótce jej palce znalazły się między jej nogami i przesuwała nimi po swojej mokrej cipce, doświadczając uczucia erotyki, którego nie czuła od może trzydziestu lat od romansu, który miała ze stajennym chłopakiem. Nigdy nie wyszła za mąż, a poza tym jej doświadczenia seksualne ograniczały się do masturbacji. Teraz jednak była tak podniecona przez piekący bieg po jej tyłku i uczucie uległości, jakiego doświadczyła na kolanach panny Jessiki, oraz upokorzenie, którego doświadczyła, gdy dostała klapsy przed innymi pracownikami.

Jednak tutaj doprowadzała się do najbardziej euforycznego orgazmu i powiedziała sobie, że prędzej niż później będzie musiała sprzeciwić się pannie Jessice, aby mogła ponownie dostać klapsy i przeżyć kolejny fantastyczny orgazm. Kiedy potarła mocno piekące pośladki i poczuła ciepłe pośladki i stwardniałe siniaki, wiedziała, że ​​lanie sprawiło, że poczuła rzeczy, które musiała odczuwać seksualnie raz za razem. Po powrocie do kuchni Jessica podeszła do Emily i zapytała z uśmiechem: „Czy uważasz, że dałem jej wystarczająco dobre lanie jako odpłatę za to, że dała ci lanie?”.

- Och, tak – zachwyciła się Emily. Odczekała chwilę, zanim dodała: „Kiedy szła z nogi na nogę, wszyscy widzieliśmy jej cipkę i myślę, że była mokra od własnego soku seksualnego, pani Jessica. Czy też to widziałaś?”. Jessica uśmiechnęła się porozumiewawczo.

„Tak, też to widziałam, Emily. Myślę, że pani Hopkins prędzej niż później wróci na moje kolana”. Jessica nie tylko widziała, jak podniecona była pani Hopkins, ale wiedziała, że ​​jej własne majtki też były mokre. Nie lubiła jednak seksualnie pani Hopkins, ale podnieciło ją poczucie dominacji, które osiągnęła. Tak więc jej myśli skierowały się teraz na pójście do własnej sypialni i masturbację, aby uwolnić erotyczne napięcie seksualne, które teraz odczuwała.

Dopiero gdy Jessica wróciła do swojej sypialni, zobaczyła plamę w kroku jej lnianych szortów i miała nadzieję, że nikt inny jej nie zauważył. Następnym razem będzie musiała się ubrać ostrożniej, kiedy da klapsa pani Hopkins, powiedziała sobie uśmiechając się od ucha do ucha. Wkrótce jej palce przebiegły po jej bardzo mokrej cipce, gdy dała sobie pierwszy z kilku ogromnych orgazmów, gdy wyobraziła sobie panią Hopkins zaczerwienioną i posiniaczoną na kolanach.

Co za widok i taki, który trzeba było powtórzyć, powtórzyła sobie..

Podobne historie