George, Izolda, (itp.) Rozdział VIII.

George walczy z emocjami, a Izolda zabiera Terry'ego do łóżka.…

🕑 23 minuty minuty Powieści Historie

Rozdział VIII Niedzielny poranek, kiedy wszyscy wypili kawę, Terry i George wzięli kajak na ryby, a Izolda wędrowała po domu, zwiedzając. Znalazła wysuwane schody na poddasze w drugiej sypialni na piętrze i poszła na strych tylko po to, żeby zobaczyć, co tam jest. Znalazła kilka zwiniętych dywanów i założyła, że ​​były w magazynie do zimy.

Był tam stary odkurzacz zbiornikowy Electroluxa, który zabrała do głównego domu. Może później odkurzę to miejsce, pomyślała. Najpierw ścielę łóżka. Wróciła na górę i wyjęła z szafy na bieliznę trzy zestawy prześcieradeł i poszewek na poduszki.

Najpierw pościeliła łóżko, a resztę pościeli zaniosła do sypialni George'a, by pościelić jego łóżko. Zostawił wczorajszą koszulę i skarpetki zwinięte w stos na podłodze, a ona podniosła je i wyrzuciła na korytarz. Pomyślała, że ​​pod pewnymi względami jest takim nierobem. Przypomniała sobie rozmowę, którą podsłuchała jako mała dziewczynka. Jej matka i sąsiad z sąsiedztwa byli w kuchni, rozmawiając przy kawie, a sąsiadka narzekała na męża.

„Spędzam cały dzień, zabierając dzieci i starając się utrzymać dom w czystości, aby mógł wrócić do domu, w uporządkowanym miejscu. jego kurtkę i zrzuca buty, i po prostu zrzuca ubrania, gdziekolwiek jest, a zanim zabiera się do koszulki i spodni, wygląda na to, że przeszło tornado. „Cóż, kochanie, wybrałeś go”, odpowiedziała jej matka.

Izolda usłyszała, jak matka mówi to tak wyraźnie, że w tej samej chwili była z nią w pokoju. — Tak, chyba tak — powiedziała głośno. Po pościeli George'a, wzięła prześcieradło na łóżko Terry'ego na dole, kopiąc przed siebie brudne pranie George'a.

Powiedziała do siebie: „Zastanawiam się, czy jest tu pralka i suszarka, czy też musimy skorzystać z pralni samoobsługowej?”. Kiedy zeszła na dół, położyła prześcieradła Terry'ego na kuchennym stole i podniosła ubrania George'a i stanęła na środku pokoju, rozglądając się za drzwiami, za którymi mogą znajdować się urządzenia do prania. Na przeciwległej ścianie znajdowały się drzwi, o których wcześniej przypuszczała, że ​​to tylko szafa pod schodami. Podeszła do niej i otworzyła ją ostrożnie, jakby szafa mogła być czymś z Fibbera i Molly, a gdyby otworzyła ją zbyt szybko, spadłaby na nią zalana. W środku znalazła pralko-suszarkę, deskę do prasowania i żelazko.

Na pralce leżała butelka płynnego detergentu do prania i butelka wybielacza. Na podłodze obok złożonej deski do prasowania leżało otwarte pudełko z prześcieradłami do zmiękczania tkanin do suszarki. HA! Pomyślała i włożyła brudne George'a do pralki. Zostawiła pokrywę otwartą, aby włożyć więcej, aby uzupełnić pełny ładunek.

Wzięła prześcieradła Terry'ego ze stołu i zeszła do korytarza do jego sypialni. Drzwi były zamknięte i zawahała się przez chwilę, zanim je otworzyła. Czuła się trochę tak, jakby wkraczała do jakiejś prywatnej, intymnej przestrzeni, w której nie miała żadnego interesu. To głupie, powiedziała sobie.

W końcu planuję z nim spać. Kiedy weszła, była zaskoczona, widząc jego ubrania z poprzedniego dnia, schludnie złożone na krześle. Cóż, pod tym względem nie są do siebie podobni, pomyślała i natychmiast poczuła się winna. Obiecała im obojgu, że nie będzie dokonywać porównań, ale tak trudno było tego nie robić.

Położyła prześcieradła na biurku i podniosła koszulę, którą miał na sobie wczoraj. Obiema rękami przyłożyła go do twarzy, głęboko wdychając. Wciąż nim pachniało, a ona przyłapała się na wyobrażeniu sobie, jak by to było mieć go w swoim łóżku obok siebie. Wciąż trzymając koszulkę lewą ręką, prawą delikatnie dotknęła sutka.

To było trudne, a jej dotyk wysłał przez nią małą falę uderzeniową, która zaczęła się od jej szyi i skończyła na środku jej krocza. Poczuła, że ​​robi się mokra, podeszła do łóżka i położyła się na plecach. Wciąż trzymając koszulę, badała się wolną ręką. Robiła się coraz bardziej mokra, odpięła pasek i zsunęła dżinsy i majtki wokół kostek. Rozłożyła nogi i delikatnie przesunęła dłonią po wewnętrznej stronie uda.

Kiedy doszła do swojego krocza, zatrzymała się lekko, opierając dłoń na zewnętrznych wargach. Potem rozłożyła dłoń na płasko i lekko pogłaskała włosy na kopcu. Jej oddech stawał się coraz bardziej nierówny, w miarę jak wznosiła się coraz wyżej.

Położyła rękę z powrotem na kroczu i wsunęła palec między wargi sromowe, gdzie była bardzo mokra, i delikatnie przesunęła go do łechtaczki. Pulsował i był twardy, a ona przesunęła palcem w górę iw dół, wzdłuż trzonu w lewym górnym rogu. Jęknęła tak jak ona. Poruszając się coraz szybciej ręką, wkrótce poczuła znajome zaciskanie brzucha.

Cała jej istota wydawała się skoncentrowana na jej pochwie i żałowała, że ​​on tu jest, żeby w niej być. Włożyła do środka jeden palec lewej ręki. To, w połączeniu z ciągłą stymulacją jej łechtaczki, nagle wyrzuciło ją na skraj przepaści. „O tak, o tak, w porządku, o tak” jęknęła, gdy fale jej orgazmu przepłynęły przez nią. Leżała tam, dysząc, z zamkniętymi oczami i przycisnęła rękę do otworu pochwy.

– O Boże, Terry – powiedziała cicho. Po pewnym czasie powoli usiadła i złożyła z powrotem ubranie. Wzięła pranie Terry'ego i zabrała je do kuchni, żeby pójść z George'em. Poszła na górę, ubrudziła ją dzień wcześniej i zabrała je do pralki, zabierając po drodze Terry'ego. Odmierzyła nakrętkę detergentu i włączyła pralkę.

Wydawał się bardzo głośny, więc zamknęła drzwi, zanim wróciła do sypialni, żeby pościelić Terry'emu łóżko. Kiedy skończyła ścielić łóżka, pralka nadal działała, więc wyszła na zewnątrz i obeszła cały dom, żeby się zorientować. Odkryła, że ​​rododendron ukrywa kilka pojemników na śmieci i że jest wejście do piwnicy na zewnątrz.

Była zaskoczona, że ​​to miejsce ma piwnicę, będąc tak blisko wody. Kiedy otworzyła drzwi wejściowe, zobaczyła, że ​​to nie jest prawdziwa piwnica; była to po prostu zbyt duża przestrzeń, aby zrobić miejsce na piec i podgrzewacz ciepłej wody. Wewnątrz, na lewo od drzwi prowadzących do wnęki, zobaczyła panel z wyłącznikami. No cóż, pomyślała, dobrze kk gdzie to jest, na wypadek, gdybym przepalił bezpiecznik z odkurzaczem.

Zamknęła drzwi do piwnicy i wróciła do domu. Po chwili wróciła i usiadła na werandzie z filiżanką kawy i powieścią Anne Tyler, którą kupiła kilka dni temu w sklepie Goodwill. To był Clockwinder. Jej przyjaciółka powiedziała jej o tym, ale nigdy tego nie czytała.

Przeczytała kilka innych panią. powieści Tylera i podobały się dziwaczne postacie. Uśmiechnęła się do siebie, przypominając sobie rozmowę między głuchym starcem a jego wnuczką w pociągu, na początku Poszukiwania Caleba.

Szybko czytała i omówiła kilka rozdziałów, zanim przypomniała sobie o pralce. Spojrzała na numer strony i zapamiętała go, zanim zamknęła książkę i poszła włożyć pranie do suszarki. Nigdy nie używała zakładek; powiedziała, że ​​to po prostu coś innego do stracenia, a łatwiej było zapamiętać numer strony, zwłaszcza że George był skłonny podnosić i otwierać na chybił trafił każdą książkę, którą zostawiła, i zacząć czytać.

Była pewna, że ​​jeśli będzie w niej zakładka, to ją wyrzuci. Och, prawdopodobnie spróbowałby go odłożyć, gdyby zauważył, ale szanse na to, że odłożył go z powrotem w to samo miejsce, były niewielkie. Zastanawiała się, czy Terry czytał kiedykolwiek dla przyjemności i jakie książki. Wydawał się taki bystry, pomyślała, że ​​może był jednym z tych ludzi, którzy czytają tylko literaturę faktu.

Zapytam go, kiedy wrócą dziś po południu, pomyślała. Jest niesamowicie przystojny. Założę się, że dziewczyny zaroiły się od niego, kiedy był w college'u. Chciałbym. Pomyślała o rozmowach zeszłej nocy.

To była dość ciężka sprawa, pomyślała, a potem zastanawiam się, czy George naprawdę będzie w stanie być tak spokojny i akceptujący, kiedy naprawdę pójdę do łóżka z Terrym? Myślę, że dziś wieczorem przetestuję to. Równie dobrze możemy dowiedzieć się, czy to zadziała, zanim porozmawiamy z Bobem o wynajmie tego miejsca i wspólnej zabawie w dom. Zastanawiam się, jaka będzie jego reakcja na to? Może powinnam mu po prostu powiedzieć, że George i ja zdecydowaliśmy, że na jakiś czas potrzebuję własnego miejsca. Ale jako właściciel będzie miał klucz i prawo do wejścia. Pewnie wpadnie do mnie, kiedy będę w pracy, żeby upewnić się, że nie rozwalam tego miejsca.

Będzie dość oczywiste, że nie mieszkam tu sam, to na pewno. Nie ma sensu próbować tego ukrywać. Równie dobrze możemy przyznać, przynajmniej przed nim, że jesteśmy w zarządzie trio.

Gee, zastanawiam się, czy gdybyśmy to ukrywali, czy bylibyśmy zarządcą troglodyty? Czy możesz to w ogóle powiedzieć? Jeśli tworzysz kalambur w dwóch różnych językach, czy nie jest to jakaś mieszana metafora czy coś takiego? To jak złamanie zasady. Może to reguła, podobnie jak dzielenie bezokoliczników, która została stworzona po to, by się złamać. Śmiało wejść do ładu troglodyty, pomyślała i zachichotała do siebie. Nagle poczuła, jak zbliża się pierwsza linia limeryku: nudystka i troglodyta ukrywała się przed wzrokiem.

Nie, to nie skanuje, potrzebuje więcej sylab, pomyślała. Ukrywała się głównie przed wzrokiem Może powinna to być dziewczyna nudystka feministka PRZESTAŃ TO! pomyślała i trzymaj się sprawy pod ręką., gdzie byłam? O tak Dziewczyna nudystka i troglodyta Ukrywała się głównie przed wzrokiem. Ale kiedy pokazała wiosłowaną holowaną (lub z palcami) - nie, to nie zadziała.

Ale kiedy wyszła, coś coś świńskiego pyska nie, co też nie jest dobre. AHA! Dziewczyna nudystka i troglodyta Ukrywała się głównie przed wzrokiem. Bo kiedy szła do miasta, wszyscy ludzie się krzywili Um - - Troglodyta strach, nie widziałem już tego używałem - zatoka lub ugryzienie, wzrost, zręczność, prawo, uderzenie, erudyta - Och, oczywiście! lekki! Na jej ciele wystawionym na światło. Zachichotała na tę myśl, a potem nagle uświadomiła sobie. Limerick nie przyszedł do niej od razu! To był tylko fuks wczoraj! Była zachwycona i pomyślała: Weź TO, Miś Puchatek! Właśnie wtedy usłyszała krzyki George'a i Terry'ego z dołu nad wodą.

– Nie, dupku! To dzień, w którym umarł, a nie jego URODZINY! Terry krzyczał. "Cóż, myślę, że jesteś STONE FREAKING ŹLE." – odkrzyknął George. Potem dodał: „Zaproszę Izoldę”.

– Co ona o tym myśli? zapytał Terry. – Ona nie jest muzykiem. – Nie – odpowiedział George – ale ona jest chodzącą, cholerną encyklopedią.

O rany, pomyślała. Walczą, a ja zostanę wciągnięty w środek. Mężczyźni są takim kłopotem.

Kocham je, ale czasami są takimi dziećmi. „W porządku, wy dwoje, zawołała. „Uspokój się i posłuchajmy problemu.” „Dupek tutaj, mówi, że 17 lipca są urodziny Johna Coltrane'a, a ja mówię, że jest pełen GÓWNA!”, zawołał Terry.

„Patrz. twoje usta – odkrzyknęła Izolda, schodząc po schodach. Kiedy dotarła na dół, powiedziała poważnie cichym tonem: – To publiczna plaża i słyszałam was dwoje z wnętrza domu.

Myślę, że nie chcemy zwracać na siebie uwagi. Prawdopodobnie będzie wystarczająco dużo gadania, kiedy zorientują się w naszych warunkach mieszkaniowych. A skoro już jesteśmy przy tym temacie, myślę, że powinienem wam obojgu powiedzieć, że decyduję o tym, z kim i kiedy i z kim chodzę do łóżka.

Czy to zrozumiałe?” „Oczywiście,” odpowiedzieli zgodnie. „Rozmawialiśmy o tym, kiedy łowiliśmy,” dodał George. „Tak. I zdecydowaliśmy, że żadne z nas nie ma prawa wybierać za ciebie — powiedział Terry — chociaż moglibyśmy chcieć. — Dobrze.

W takim razie załatwione – powiedziała Izolda. – Czym, u diabła, tak się poruszyliście? – Cóż, graliśmy w grę muzyczną. George wyjaśnił. „Żadne z nas nie lubi mieć do czynienia z cholernymi dżdżownicami, które czają się na naszych palcach, gdy nęcimy haczyk, więc powiedzieliśmy, że będziemy na zmianę zadawać sobie muzyczne pytania. następnym razem." "O Boże! Naprawdę JESTEŚCIE dziećmi!" wykrzyknęła Izolda.

- Więc mów dalej. Jakie było pytanie? „Zapytałem Terry'ego, jakie znaczenie miał dzień 17 lipca, królu to urodziny Johna Coltrane'a, a to BOZO upiera się, że to dzień jego śmierci”. „Cóż, George, nie znoszę rozbijać twojej bańki, ale obawiam się, że to twoja kolej na przynętę na haczyk”.

powiedziała Izolda. "Jasna cholera!" wykrzyknął Terry, uśmiechając się do George'a. Odwrócił się do Izoldy i powiedział jej: „Skończyliśmy łowić ryby, złapaliśmy cały bałagan krakaków i wracaliśmy, grając w grę, aby zdecydować, kto będzie musiał je wyczyścić”. „Cóż, to o wiele większe i brudniejsze zadanie niż nęcenie małego haczyka, więc pomogę w sprzątaniu” – powiedziała Isolde.

- Poza tym to sprawiedliwe dla George'a, że ​​spędzę z nim trochę czasu po południu sam na sam, ponieważ zamierzasz być ze mną całą noc. Nagle zdała sobie sprawę, że biznes poliandrii zajmie o wiele więcej czasu - żonglowanie i dyplomacja, niż myślała ostatniej nocy, kiedy o tym wspomniała. George i Terry wrócili po kajak i swój sprzęt, a Izolda wróciła po schodach w kierunku domu. Terry powiedział: „Poniosę kajak; jednej osobie łatwiej jest sobie z nim poradzić wchodząc po schodach, a ja jestem przyzwyczajony do balansowania nim nad głową. Jeśli możesz przynieść rybę, wiosła i sprzęt, możemy to zrobić podczas jednej podróży”.

— Dobra — powiedział George i jedną ręką zebrał wędkę i puszkę z przynętą. Włożył wiosła pod pachę, a drugą ręką podniósł wiadro z rybami. Gdy powoli wchodził po schodach, pomyślał sobie, więc tak to idzie. Każe mi robić brudną robotę, podczas gdy on jest sprzątany, żeby mógł mnie pieprzyć, a potem zatrzymał się, co? on myślał. Ona nie jest dla mnie niczym.

Ona jest osobą. Ludzie nie są właścicielami ludzi. Więc dlaczego wydaje mi się, że coś mi zostało skradzione? I szczerze mówiąc, gdyby Terry nie było na scenie, czy uprawialibyśmy dziś seks? Prawdopodobnie nie. Po prostu czytaliśmy lub oglądaliśmy idiotyczną tubę, aż jedno z nas lub oboje zasnęli.

Jak większość par, po tym, jak byli razem przez około pięć lat, George i Izolda wpadli w nawyk niezbyt częstego uprawiania miłości. miał sposób na wychodzenie, a seks zawsze był w pewnym sensie zepchnięty na dalszy plan. W rzeczywistości George nie pamiętał, kiedy ostatnio to zrobili. Terry wlókł kajak po schodach, rozmyślając o nadchodzącym wieczorze. Był podekscytowany oczekiwaniem i poczuł, że robi się ociężały, wyobrażając sobie, jak to będzie.

Bóg! Jestem jak dziewiąta klasa, pomyślał, cały czas chodząc z połową twardzieli. Potem pomyślał o George'u. Zastanawiam się, jak musi się czuć, królu, że będę pieprzył kobietę, z którą mieszkał przez ostatnie dziesięć lat.

To nie może być dla niego łatwe. Terry poprzysiągł sobie, że będzie wyjątkowo miły dla George'a za to, co pozostało z dnia. Postawił kajak na ziemi i właśnie podłożył kozioł pod jednym końcem, kiedy George wyszedł zza rogu domu. – Pozwól, że ci w tym pomogę – powiedział, unosząc drugi koniec. "Dzięki." Terry odpowiedział.

"Ty k, myślę, że tworzymy całkiem niezły zespół." Łatwo ci to powiedzieć; idziesz z nią do łóżka, pomyślał George. Powiedział: „Tak”. Izolda wyszła z domu, niosąc deskę do krojenia i nóż. – Widziałam kran przy śmietnikach – powiedziała – i pomyślałam, że możemy tam wyczyścić ryby. — Zawsze tak robię — powiedział Terry.

„Wyrzucam rybę na ziemię, kładę deskę do krojenia na wierzchu jednej z puszek i zeskrobuję głowy, ogony i inne rzeczy do wiadra, aby nakarmić kraby. Używam węża, aby łuski nie latały wszędzie i umyć deskę i wszystko, kiedy skończę." – Dobra – powiedziała do niego Izolda. "odchodzisz i zostaw nas na chwilę samym sobie." Patrzyła, jak wracał w kierunku schodów na werandzie. Potem odłożyła je na kubły na śmieci i zwróciła się do George'a. Sięgnęła i ujęła jego twarz w obie dłonie.

Spojrzała mu prosto w oczy i powiedziała: „Kocham cię. To się nigdy nie zmieni. Ale twoją pierwszą miłością jest muzyka. Akceptuję to. Proszę, nie bądź zraniona.

Chcę, żebyśmy byli szczęśliwi. A przez nas, mam na myśli nas wszystkich trzech. Mogę popełnić kilka błędów, próbując sprawić, by to zadziałało.

Jeśli to zrobię, proszę powiedz mi i proszę wybacz mi. pocałuj mnie i trzymaj mocno. George wziął ją w ramiona i pocałował delikatnie i czule.

Nadal trzymał ją w ramionach i powiedział przez jej ramię: „Chcę, żebyśmy też byli szczęśliwi. Wiem, że Terry i ja nigdy nie bylibyśmy tak źli na siebie dzisiaj, gdybyśmy byli tylko kilkoma facetami wędkować. Ale byłeś tam z nami cały dzień.

Chociaż tego nie powiedzieliśmy, żadne z nas nie mogło przestać myśleć o tym, jak to wszystko się potoczy. Rozmawialiśmy o tym, że jest bardzo przez ciebie oczarowany, a tym bardziej rozmawialiśmy, tym bardziej zdawałam sobie sprawę, jak bardzo cię pokochałam przez te lata. I zdałem sobie sprawę, że chociaż tak, kocham muzykę i tak, mogę żyć bez ciebie, nie chcę. Ale bez względu na wszystko, przede wszystkim chcę, żebyś był szczęśliwy. Jeśli to, czego potrzeba, to dzielenie się tobą z kimś innym, to będę z tym żyć.

Łza spłynęła mu po policzku, a kiedy się odsunęli, Isolde wyciągnęła rękę i delikatnie ją wytarła. - powiedziała cicho. Podczas czyszczenia ryb opowiedziała mu o swoich wyprawach tego dnia. Nie powiedziała mu o masturbacji, ale opowiedziała mu o limeryku, które powtórzyła, io tym, jak zaczęła czytać Clockwinder. Śmiali się razem z limeryku, a potem powiedział do niej: „Czy wyświadczysz mi przysługę i nie podzielisz się limerykiem z Terrym? Chcę czuć, że między nami jest coś, co jest prywatne.

Chcę czuć się, jakbyśmy wciąż mieli nasze prywatne żarty. – Te też chcę, George – powiedziała. Izolda zabrała oczyszczoną rybę do domu, podczas gdy George zabrał wiadro na bagno i nakarmił kraby.

Stojąc przy piecu, kiedy Terry wszedł do kuchni. Był umyty, a jego włosy wciąż były mokre. Przebrał się w spodnie khaki i koszulkę polo w szerokie granatowe i wąskie białe poziome paski. Wyglądał jak bosy blond Gene Kelly.

„Cześć Sailor”, powiedziała do niego i poruszyła biodrami. „Gdzie jest George?” „Och, poszedł nakarmić kraby”. „Cóż, chcę powiedzieć to szybko, zanim on wraca. Postanowiłam być dla niego wyjątkowo miła przez resztę dnia.

Wygląda na to, że przynajmniej tyle mogę zrobić. – Dziękuję – powiedziała. – Nie masz pojęcia, jak się czuję rozdarty, królu, jak to go boli. Usłyszeli trzask drzwi frontowych i Terry podszedł do szafki kuchennej i zaczął wyjmować talerze i sztućce. – Ty wiesz, czego potrzebujemy? – zapytał George, wchodząc do kuchni.

Nie czekając na odpowiedź, powiedział: „Musimy zrobić funt kraba. Widziałem trzy trupy, kiedy tam na dole zrzucały ryby. Byłoby miło mieć spławik, abyśmy mogli zdobyć miękkie kraby”. — Mam w stodole stary płot — powiedział Terry. "Jutro przyniosę to i możemy zarobić na tym funta." Trzymaj się - powiedziała Izolda.

- Prowadzisz wóz przed koniem. Nie rozmawialiśmy jeszcze z Bobem o wynajmie tego miejsca. „Och, na pewno to zrobi”, powiedział Terry. „Koniec sezonu jest prawie tutaj i trudno się wyrwać - sezon, aby ludzie przyjeżdżali tutaj po tym, jak stawki spadną na The Shore.

Ponadto rzeka zamarza raz lub dwa razy każdej zimy, więc żeglarze zwykle chcą trzymać się bliżej zatoki, gdzie woda jest bardziej słona. pora roku. Martwię się o jego reakcję na naszą trójkę mieszkającą pod jednym dachem. – zapytała Izolda.

– Po co mu to mówić? – zapytał George. – Wcześniej czy później na pewno się dowie – powiedział Terry. namówimy go, żeby wynajął dom na farmie, jeśli się nie wyprowadzę? I powiem ci tak: nie wiem, jak zareaguje na nasze wspólne życie, ale na pewno, jak by zareagował, gdybyśmy próbowali to ukryć i dowiedział się później. Wszyscy bylibyśmy na ulicy, zanim zdążylibyśmy powiedzieć „Jack Robinson”.

„Nie”, powiedziała Isolde. „Nie mam zamiaru okłamywać kogoś, z kim mamy związek, nawet jeśli to tylko interesy. Nie mam nic przeciwko oszukiwaniu sąsiadów, ale nie zadzieram z właścicielem ani z moim szefem, a ty też nie zrobiłbyś tego, George.

– Prawie dodała – gdybyś miał odrobinę rozsądku, co czasami wątpliwości”, ale przemyślała to. Nie chciała ranić jego uczuć bardziej niż to konieczne, zwłaszcza dzisiejszej nocy, ze wszystkich nocy. - No cóż - powiedział George - będziemy utrzymywać trzy sypialnie, żeby nie musiał martwić się o aranżacje spania.

Chciał powiedzieć to bardziej ostro: „.. nie musi kwestionować, że oboje cię kręcimy, szturchamy, albo spuszczamy”, albo, jeśli o to chodzi, nawet rzucamy bombę F, ale myślał, że Izolda może się zdenerwować i uciszyć go jeszcze bardziej, niż myślał, że już to zrobiła. Izolda była lekko zaskoczona i trochę dumna z George'a, że ​​postanowił odnieść się do tego związku nieprzyjemnie i wysłał mu mentalne "Dziękuję".

Skończyli kolację i niezdarnie usiedli przy stole. Żaden z nich się nie poruszył, aż Izolda w końcu wstała. Ujęła Terry'ego za rękę i poprowadziła go do schodów. – Idź na górę – powiedziała do niego.

"Chcę pocałować George'a na dobranoc." Wróciła do kuchni i powiedziała: "Kocham cię, George. Myślę, że kocham cię bardziej niż kiedykolwiek. Nigdy cię nie opuszczę - chyba że mnie wyrzucisz, a nawet wtedy nadal będę cię kochać, ale zrozumiem.

Pocałuj mnie na dobranoc. George wstał i biorąc ją w ramiona, pocałował ją czule. – Dobranoc, Kochanie – wyszeptał. Izolda odwróciła się i wyszła z kuchni w kierunku schodów. Kiedy odwróciła się, by wejść po schodach, usłyszała, jak mówi: „Baw się dobrze, kochanie.

Kocham cię”. Kiedy Isolde wyszła z kuchni, George zebrał naczynia i włożył je do zlewu do umycia. Początkowo zamierzał zostawić je rano Izoldzie, ale spojrzał na nie w zlewie i pomyślał: Nie, nie mam zamiaru jej karać za to, że jest człowiekiem.

Zakręcił korek, wlał trochę płynu do mycia naczyń do zlewu i odkręcił gorącą wodę. George starał się nie myśleć o niczym poza zmywaniem naczyń. Kiedyś przeczytał, gdzieś prawdopodobnie w jednej z książek Izoldy, pomyślał - "Sztuka zen to nie myślenie o Bogu podczas obierania ziemniaków. Sztuką zen jest po prostu obieranie ziemniaków". Próbował zastosować sztukę Zen do zmywania naczyń, ale nie było to łatwe.

W pewnym momencie wydawało mu się, że słyszy chichot Izoldy, ale zdecydował, że to prawdopodobnie jego wyobraźnia płata mu figle. Po zmyciu naczyń otworzył butelkę piwa i wyszedł usiąść na werandzie. Nie zapalił światła, bojąc się przyciągnąć komary. Siedział w ciemności, kołysząc się na huśtawce na werandzie, popijając piwo i rozmyślając.

Myślał o małych rzeczach, na przykład o tym, jak zmarszczyła czoło, gdy próbowała wymyślić następną linijkę limeryki, albo o tym, jak zacisnęła usta, gdy przeczytała coś, z czym się nie zgadzała. Jego oczy zaszły łzami, gdy tak siedział i nie był nawet pewien dlaczego. Nie żałował, że było mu żal samego siebie, żal tego, jak układał się ich związek, czy po prostu melancholii w ogóle. Postawił butelkę piwa na podłodze między stopami, oparł łokcie na kolanach i ukrył twarz w dłoniach. I siedział tam, kołysząc się i cicho szlochając..

Podobne historie