Dzwonek 3, kolczyki

Tink zostaje nagrodzony…

🕑 17 minuty minuty BDSM Historie

Trening Tinkerbelle Ch 3 The Piercings Tink obudził się czwartego dnia na pokładzie Jolly Roger i rozpoczął trening ze szpilką asekuracyjną. Jej Mistrz nie wymagał jeszcze, by służyła mu w ten sposób, ale ważne było, aby była na niego gotowa. Skończyła szybko, wiedząc, że pan Smee wkrótce przybędzie z jej owsianką i herbatą.

Wczoraj wszedł na nią z tyłkiem dobrze wbitym w natłuszczoną szpilkę i była przerażona. Oczywiście buggery nie było niczym nowym dla nikogo na statku pirackim. Mężczyźni często oszukiwali miejskie dziewki, czasami syreny, a nawet siebie nawzajem, gdy byli daleko od portu. Mimo to, pomysł był dla Tinka całkiem nowy i gdy Smee weszła do chaty, spała karmazynowo i wyjąkała mu zawstydzone „dzień dobry”.

Smee przeprosił obficie i przyrzekł sobie pukać. Po śniadaniu Tink poleciała wysoko w przestworza nad portem i nad Neverland. Bolała ją pupa, ale nie tak bardzo, jak wtedy, gdy po raz pierwszy zaczęła ćwiczenia rozszerzające. Gdy Tink osiągnął wysokość, zdała sobie sprawę, jak bardzo zmieniło się jej życie w niecały tydzień.

Kiedyś leciała wysoko, miała poczucie zbliżania się do Nieba. Teraz, im dalej oddalała się od statku, tym bardziej czuła się samotna, gdy jej Mistrz był na pokładzie. Mocno ją przeleciał zaledwie poprzedniej nocy i chociaż nazwał to pieprzeniem, bez względu na to, co zrobił mężczyzna, kochał ją.

Tink zwilgotniał, gdy przypomniała sobie ich połączenie i to, jak wypełnił jej ciało, umysł i ducha swoją obecnością, swoją męskością i swoim nasieniem. Skorzystali z jego pryczy zeszłej nocy, więc Tink mógł nazywać ją Panem Jamesem, a ona delektowała się jego imieniem na swoim języku, tym samym językiem, który doprowadził jego kutasa prawie do erupcji, zanim ją przeleciał, prawie doprowadzając ją do małe ciało przez słomę i podtrzymującą go linową taśmę. Lecąc teraz niżej, nad Neverlandem, zauważyła Petera i Zagubionych chłopców, bawiących się w lesie w pobliżu ich chat. „Dzieci” pomyślała tęsknie. Będą dziećmi na zawsze.

Nigdy w swoim życiu Piotr nie mógł wynieść jej płci na wyżyny, jakie ma jej Mistrz. Z ostatnim smutnym spojrzeniem na scenę pod nią, Tink skierował się na północ, ponad lasami i doliną, obok wielkiego wodospadu i wioski. Miasto nigdy się nie zmieniało, piekarnie, stocznie, towary kupieckie i oczywiście tawerna i sprośny dom. Niewątpliwie dziewki nadal spały z wieczornego szamotu, podczas gdy słone resztki ich klientów ściekały z ich pałeczek na niemytą pościel pod nimi. Tink szanował te pracujące dziewki, ale był wdzięczny, że nie pracował wśród nich.

Bycie pieprzonym przez Mistrza, którego kocha i którego troszczy się o nią i chroni ją, było o wiele lepsze niż rozłożenie go dla tego, kto wrzuci Ci monetę do ręki. Serce Tink było tak pełne wdzięczności, że jej ciało wydawało się lżejsze, bardziej pływające, a ona latała z większą łatwością niż kiedykolwiek zapamiętała w swoim młodym życiu. Odwracając się teraz w stronę statku, Tink zobaczyła, jak jej Mistrz i pan Smee wracają z miasta i zamówili zapasy, które miały zostać dostarczone w ciągu następnych dni w celu uzupełnienia zapasów na statku i wymiany beczek z prochem na jej armaty.

Jej Mistrz wydawał się szczęśliwy, a jego krok był wyjątkowo sprężysty, gdy ruszył żwawo w stronę swojego statku. Wysoko nad portem Tink zobaczył xbec, śródziemnomorski statek towarowy z trzema masztami, zmierzający w kierunku portu, niewątpliwie w celu uzupełnienia zapasów miasta. Jej szerokie żagle falowały jak chmury na oceanie. Hak zjadł południowy posiłek ze swoimi oficerami, a potem wezwał Tinka na pokład.

Mam dla ciebie prezent, mój drogi piorunochronie, ale musisz się wspiąć, żeby go zdobyć. Haczyk wskazał na małą aksamitną torbę przywiązaną wysoko do takielunku, ledwo widoczną wysoko ponad nawet Wronie Gniazdo. Z podekscytowanym chichotem Tink rozłożyła skrzydła i wkrótce znalazła się tuż nad głową, gdy Hak złapał ją za kostkę i delikatnie pociągnął z powrotem na pokład. - Nie, Lightning Bug, powiedziałem, że musisz się wspiąć, żeby przynieść prezent. Tink stał zdezorientowany, a Hak wyjął szeroką czerwoną jedwabną wstążkę z nieaktualnymi znakami, które wyglądały trochę po chińsku.

Haczyk owinął wstążkę wokół jej tułowia, trzymając zwinięte skrzydła i przywiązał ją do niej małą srebrną klamrą. - Ale moje skrzydła… - zaprotestował Tink, a jej oczy rozszerzyły się ze strachu. „Przepraszam, Błyskawicy, tym razem nie ma skrzydeł.

Będą takie chwile, kiedy życzę sobie, żebyś nie latał, a to jest pierwsze z nich.” „Muszę… wspiąć się tam, Mistrzu,” powiedział Tink, jej głos drżący. „Tak, mój uroczy Lightning Bug”, powiedział Hak, „Twój prezent czeka na Ciebie”. "Proszę, nie zawiedź mnie." Tink patrzył, jak załoga tańczy w górę iw dół takielunku jak wiewiórki na drzewie, ale nigdy w życiu na nic się nie wspinała.

Tink niepewnie zebrała się na odwagę i zaczęła wspinać się po takielunku na maszcie. Tink zbeształa samą siebie: „Jak ktoś, kto leciał prawie na księżyce iz powrotem, może tak bać się wysokości?” Ale bała się wysokości, a właściwie bała się upadku, a jej drżące palce trzymały w śmiertelnym uścisku konopne liny i zwinięte prześcieradła. Wychodząc na dwór, Tink przeraził się, a jej ręce dosłownie się trzęsły.

Jej stopa się poślizgnęła i spanikowała, chwytając takielunek i zamrażając g. Tink spojrzał na pokład pod nią, mając nadzieję, że jej Mistrz wyśle ​​marynarzy, aby jej pomogli, ale zamiast tego wydawał się nie zauważyć jej dylematu i zajął się dowodzeniem statkiem. Tink zamknęła nogę w takielunku i postanowiła odpocząć przez kilka minut i odzyskać odwagę, ponieważ znajdowała się dopiero na jednej trzeciej wysokości wysokiego masztu. Na pokładzie wydawało się, że panuje zamieszanie.

Pijany marynarz wrócił z miasta, włamał się do spiżarni statków i wypił co najmniej dwa litry czerwonego wina. Nieszczęsny siad, który nie był pijany, sprzeciwił się rozkazowi oficera pokładowego, aby się umyć, a mężczyzna posunął się do tego, że celowo zwymiotował na buty oficera pokładowego. Nie ma niespodzianek dla dyscypliny na statku, nawet na statku pirackim, ponieważ nie ma miejsca na emocje ze strony kapitana lub oficerów.

Każdy żeglarz dokładnie wie, czego się spodziewać po każdym wykroczeniu. Pijanie i nieposłuszeństwo oficerowi oznaczało, że łajdak miał „pocałować córkę strzelca”, co oznaczało, że zostanie przywiązany do armaty i wychłostany kotem o dziewięciu ogonach, czterema batami za pijaństwo i pięcioma za nieposłuszeństwo. Załoga zebrała się i marynarz był przywiązany do armaty, a mężczyźni wyciągnęli słomki, aby ustalić, kto musi chłostać jego towarzysza. Drugi oficer wyciągnął krótką słomkę i zajął miejsce przy armacie z kotem w pogotowiu.

„Jeden” krzyknął szef wachty. Bata zawiodła w powietrzu i wylądowała na nagich plecach i pośladkach mężczyzny z trzaskiem, wywołując bolesny krzyk. - Dwa - warknął oficer i znowu rzęsy wbiły się okrutnie w mężczyznę.

„Trzy…” Wysoko na swojej gałęzi, Tink wisiał jak oszołomiony na scenie poniżej. Jej skóra zadrżała przy pierwszym uderzeniu bicza w ciało mężczyzny, ale potem ogarnęło ją dziwne uczucie. Przy drugim i kolejnych rzęsach Tink poczuła głęboko w sobie dreszcz i jej seks stał się mokry. Tink zaczął fanatyzować, że jej pan położy ją na łóżku, zarzuci swój pas wysoko nad głowę i przyłoży go do jej ciała, wydając ten okropny dźwięk pękania.

Gdy siódme, ósme i dziewiąte uderzenie baty uderzyło nieszczęsnego żeglarza, Tink był bliski orgazmu z podniecenia i całym sercem pragnęła, aby pewnego dnia jej pan wziął do niej pas i ukarał jej samowolę. Po tym jej wielki strach przed wspinaczką nieco się uspokoił i wznowiła swoją długą wspinaczkę, gdy chirurg okrętowy, doktor Parks, zajął się plecami i pośladkami marynarza. Zanim Tinkerbelle dotarła na szczyt olinowania i włożyła worek do jej dłoni, zapadał zmierzch.

Chociaż pragnęła otworzyć torbę, wiedziała, że ​​jej Mistrz chciałby, żeby poczekała i otworzyła go w jego obecności. Więc bezpiecznie przywiązała małą torebkę do tuniki i rozpoczęła długą wspinaczkę z powrotem na pokład. „Dobra forma,” Błyskawica - pochwalił ją Hak.

„Trochę powolny, ale akceptowalny po raz pierwszy.” Haczyk zwolnił klamrę i zwinął chińską wstążkę z powrotem do kieszeni. „Proszę, otwórz teraz swój prezent, poinstruował Hook i Tink natychmiast usłuchał. Włożyła aksamitny worek do dłoni i trzy kawałki złota zalśniły w jej dłoni. Jednym był złoty kolczyk w kształcie kotwicy statku i żyłki Rhode.

Drugą był mały zestaw sztabek złota z małą kulą na każdym końcu. To są piękne Mistrzynie, ale czym one są? - zapytał Tink. „Kolczyk jest symbolem, który noszą wszyscy żeglarze, a szczególnie my w życiu piratów”.

„Jest wiele opowieści i bajek o tym, dlaczego je nosimy”. „Niektórzy uważają, że kolczyk zawieszony w przekłutym płatku ucha poprawia ich wzrok, cenny prezent dla kogoś na pełnym morzu”. „Inni trzymają się przekonania, że ​​kolczyk jest zapłatą za człowieka, który znajdzie i pochowa ich ciało, a ten kawałek złota jest zapłatą za tę usługę”. „Jeszcze inni wierzą, że zabiorą go ze sobą po śmierci i sprzedadzą trochę złota w życiu pozagrobowym”. „Myślę, że to głupie dranie, a cały ten kolczyk oznacza dla mnie to, że mi się podoba i myślę, że poprawi twój wygląd”.

„Uważam to za dar, który nagradza twoje szkolenie i posłuszeństwo.” A te? ”Tink dotknęła złotych szpilek na jej dłoni.„ Cierpliwości Piorunowy robaku, jutro jest wystarczająco szybko, bo potrzebujemy chirurga statku, który przygotuje cię na te i za kolczyk i jest zajęty tego popołudnia. ”Tinkerbelle ostrożnie odłożył złoto do aksamitnej bielizny i zawiązał sznurek wokół jej smukłej szyi.„ A więc jutro. ”„ Dziękuję, mój wspaniały Mistrzu! ”Następnego dnia po porannym posiłku, Haczyk weszli do jego kabiny, a za nim doktor Parks i Willy, jego chłopiec z kabiny.

Willy niósł dębową skrzynię aptekarza wypełnioną fiolkami i instrumentami. Parks położył skrzynię na stole kapitana i wysłał Willy'ego, by przyniósł czajnik wrzącej wody. „Ahoj, Panno Tinkerbelle, jak się masz tego pięknego ranka - powiedział uprzejmie dobry lekarz. - Czuję się dobrze, sir, a ty? ”Tink odpowiedział z szacunkiem.

Czuję się dobrze, panienko. Chcę, żebyś wyszorowała sobie ucho i piersi tym mydłem - powiedział, wręczając jej kostkę wosku ze swojego dębowego ch est. Oczyść się we wszystkich kierunkach.

Kiedy skończyła, sam poszedł do miski i dokładnie umył ręce. „Powodem, dla którego ludzie pozostają przy życiu na moim statku, jest to, że myję się podczas ich leczenia. Zarażenie zabija ludzi, a to mydło uratowało niejednego życia. Post wyjaśnił Tinkowi i kapitanowi Hookowi, że kilka lat temu chirurg w Wiedniu odkryli, że lekarze, którzy myli ręce między pacjentami, sprawili, że mniej z nich umierało z powodu infekcji.

- Nazywał się Ignatz - powiedział Parks - Ignatz Semmelweis. „Oczywiście, żaden z tamtejszych głupich drań mu nie uwierzył, więc wyjechał i pojechał na Węgry.” Ale ja mu wierzę, a moja załoga jest na to lepsza. Kiedy Willy wrócił z wrzącym czajnikiem, Parks nalał niewielką ilość białych kryształów od jednego z jego twardych i kazał chłopcu nalać gorącej wody.

„Więcej wody Chłopiec; Nie chcę, żeby to rozwiązanie było zbyt mocne! ”. Ponadto weź kubek i nalej tej małej panience filiżankę herbaty. Parks włożył do kubka trochę kory wierzby z jednej z fiolek i pozwolił mu się zaparzyć. Do tego dodał hojna porcja grogu. "Herbata z kory wierzby zmniejsza ból i obrzęk Pani." Wypij to teraz, a zostawię ci trochę do każdego posiłku przez cztery dni.

[Uwaga autora, kora wierzby zawiera materiał, którego używamy dzisiaj jako aspirynę. ] Cotton, Parks przetarł kwas karbolowy, który wymieszał z białych kryształów na ucho Tinka i wrzucił do mikstury złotą biżuterię. „To zapobiega infekcjom, panienko.” Nie mogę powiedzieć, ile rąk i nóg ja Musiałem odpiłować biedne diabły, ponieważ dostała się infekcja, a rany zgniły. Następnie Parks wyjął szydło z drewnianej skrzynki i umieścił jego żelazny trzon w kwasie karbolowym.

Następnie wyjął kolejną fiolkę z pudełka. - To jest Brak jodu, który również zapobiega gniciu ran. ”Został odkryty we Francji przez kogoś, kto próbował znaleźć sposób aby zrobić tańszy proch strzelniczy.

Głupiec nie wiedział, co ma. Wiele istnień zostało uratowanych przez te rzeczy. Jeszcze jednym kawałkiem bawełny Parks pomalował płatek ucha Tinka i koniec szydła. Polecił Tink, aby położył bok jej głowy na ręczniku, który położył na stole z mapami, i położył szydło. Uderzając go szybko dłonią, Parks zobaczył błysk bólu w oczach Tink i usłyszał jej gwałtowny wdech, ale nie wydała żadnego innego dźwięku.

- Mój dzielny, mały Lightning Bug - pochwalił Hak i pogłaskał ją po włosach. Parks szybko wyciągnęła kolczyk z kwasu karbolowego i umieściła go w przekłutym uchu. Panienko, skończyłaś z tym, teraz osusz oczy i napij się więcej herbaty i grogu. W odpowiednim czasie Parks namoczył szydło w kwasie karbolowym, a następnie pomalował je i jej sutki większą ilością jodu. Umieść kij w pobliżu jej ust i każ Tinkowi go ugryźć.

Nerwowo zastosowała się i spojrzała głęboko w oczy swojego Mistrza. Nie krzyczała. Kiedy dłoń dobrego doktora uderzyła w szydło przyciśnięte do prawego sutka Tinka, stłumiła jęk, a jej miękkie niebieskie oczy wypełniły się łzami. Prawdę mówiąc, nie wydała żadnego dźwięku. - Teraz szybko, panienko, przyłóż drugą pierś do stołu i ugryź.

Szybko się skończyło i chirurg umieścił sztabki złota w sutkach Tinka. Dodał wody do roztworu kwasu karbolowego, osłabiając go i przetarł jej piersi. Poprosił Willy'ego, żeby przyniósł ręcznik do przykrycia małej miski z kwasem i powiedział Tink, żeby myła nim uszy i sutki trzy razy dziennie przez tydzień. Kabina Haka miała małe lusterko i Tink przyjrzał się jej kolczykowi i sztyftom. Tak, jej ciało było obolałe, ale promieniała dumą z siebie i swojego Mistrza, który otaczał ją wielką pochwałą, gładził ją po włosach i mówił jej, jaka jest dla niego dobra.

W ciągu następnych kilku dni Tink wiernie przestrzegała zaleceń lekarza, aby dokładnie czyściła kolczyki i chociaż kłuł ją roztwór kwasu karbolowego, odkryła, że ​​za każdym razem wywoływał mrowienie w bardzo seksualny sposób. Jej Mistrz uważał, aby nie dotknąć jej piersi ani ucha i wynagrodził ją, ruchając się jak bestia pożądania. Za każdym razem, gdy patrzył na jej piersi lub ucho, Tink widział, jak dzikość ogarnia oczy jej Mistrza, a jego oddech jest chrapliwy i chrząknięty. Przy każdej nadarzającej się okazji Tink patrzyła na siebie w lusterku Haka i zachwycała się zmienionym wyglądem swoich piersi, gdy sutki stawały się większe i nie było śladu infekcji, która odpowiadałaby za wzrost. Dowiedziała się, że wiele dziewek w wiosce miało również przekłuwanie sutków i generalnie doświadczały również powiększania sutków.

Tak czy inaczej, ucieszyło ją to i jej Mistrza, więc wszystko było dobrze. Czasami, kiedy patrzyła na swoje sutki lub czuła w nich kłucie w ciągu pierwszych kilku dni, myśli Tinka przenosiły ją z powrotem do przerażenia na maszcie i jej podniecenia w wyobraźni, że jej Mistrz może wziąć do niej swój pas. Czasami, gdy spał, Tink podkradał się i wąchał skórę swojego szerokiego paska.

Już sam zapach jego paska podniecał ją nie do opisania, a Tink pragnął poczuć, jak upokarza jej ciało, kiedy ją poprawiał. Zastanawiała się, czy potrafiłaby osiągnąć orgazm po prostu dotykając jego paska i wąchając go, chociaż nie odważyła się. Ewentualnie mógłby dać jej klapsa, a uczucie jego silnej dłoni na jej pośladkach byłoby ekscytujące. Tink postanowił zobaczyć, jak zainspirować swojego Mistrza do takiej korekty, nie przekraczając swojej roli jako jego najbardziej skromnego podwładnego.

Następnego ranka Tink udawał wypadek, ale celowo rozlał herbatę. "Jesteś dziś niezdarny, Lightning Bug." - powiedział od niechcenia Hak. „Czy mnie pokonasz?” Zapytał Tink.

- Na filiżankę herbaty? Nie spodziewam się. - Ale jestem niezdarny i zasługuję na twój pas. - powiedział Tink. Hak, chwytając się, powiedział, zdejmując swój gruby, szeroki skórzany pas, - Może zasługujesz na korektę Lightning Bug. Poprosił Tinkerbelle o zapłatę na swoich kolanach i uniósł rąbek jej tuniki, aby odsłonić jej pośladki i kremowe uda.

Przerwał i powiedział: „Kochanie, wysłałem wielu ludzi na bicz, żeby zapłacili za swoje grzechy, ale nigdy osobiście nikogo nie biczowałem”. „Jako twój Mistrz chcę to zrobić poprawnie, ale moim celem nie jest ukaranie cię ponad twoje możliwości, by to znieść”. „Moje drugie imię to Matthew”. „Jeśli musisz mi przekazać mi swoją potrzebę zaprzestania, wezwij moje drugie imię, a ja natychmiast przestanę.” „Czy rozumiesz mnie, moja droga?” - Tak, mój Mistrzu, dziękuję za twoją troskę - powiedział Tink, wiedząc, że umrze, zanim go powstrzyma. Pierwsze pęknięcie jego szerokiego pasa posłało Tink wyżej niż kiedykolwiek wcześniej.

Jej mięsiste dno cofnęło się, a palący ból rozprzestrzenił się po jej skórze jak gorący olej. Mimo to Tink poczuł się tak, jakby piorun uderzył w jej łechtaczkę, która natychmiast spuchła, aż do pełnej erekcji. Sutki Tinka również zaczęły ożywać. Prawdopodobnie było już niedługo, gdy jej sutki nabrzmiały od szpilek na miejscu, ale ten ból też był ekscytujący. Drugie zastosowanie paska Haka jeszcze bardziej rozproszyło ciepło, a trzecie do ósmego uderzenia sprawiło, że ból spadł z nóg Tink prawie do kolan.

Mimo to nie wydała żadnego dźwięku, poza cichym jękiem przy szóstym uderzeniu. Hak przestał ją korygować i pochwalił Tink za tak dzielne przyjęcie jej kary. Wziął mokry ręcznik i ochłodził nim jej ciało, a potem wyjął rzadki olej z szuflady i uspokoił ją.

Jesteś odważnym małym robalem, powiedział z dumą Hak i zaniósł Tink do swojej koi, gdzie pocałował ją co najmniej trzydzieści i dziesięć razy w jej twarz, usta i ciało. Jego męskość pulsowała niemal gwałtownie iw ciągu kilku sekund znalazł się w niej, głęboki po kule i pompujący jak wiatrak. Tink osiągnęła punkt kulminacyjny dość szybko, ale Hook kontynuował pompowanie, aż doszła po raz drugi i trzeci.

W końcu spiął się i wrzucił niesamowity ładunek nasienia głęboko w jej brzuch. Potem leżała w jego ramionach i po raz pierwszy spali razem na jego pryczy do rana.

Podobne historie