Z Twego Ciała

Coś nie zakotwiczonego w miłości odpłynęło daleko poza nasz zasięg, poza naszym ostrożnym dotykiem, któregoś dnia będę mógł cię zrozumieć. Wciąż siedzę w tym ciemnym pokoju, połamane małe rzeczy, zabłąkany kosmyk kasztanowych włosów, najkrótsza nuta perfum. Na zawsze tutaj późnym listopadowym wieczorem, kiedy nagle otworzyłeś się przede mną i jednocześnie stałeś się zamkiem, nagie, ciepłe uda okrakiem na mnie, dłonie obejmujące moją twarz, jakbyś delikatnie obejmowała cały świat, kiedy byłam taka nowa i bezbronna pod spodem ty.

Może pamiętasz dokładnie sposób, w jaki zmieniłem kształt głęboko w tobie, mówiąc z ciałami żarłocznie mieszającymi się zamiast naszymi tymczasowymi słowami. Nigdy nie myślałem, że zostanę oddzielony od twojego ciała. Ale coś, co nie jest zakotwiczone w miłości, dryfowało daleko poza nasze świadome opuszki palców, poza naszym ostrożnym dotykiem, pewnego dnia będę mógł cię zrozumieć. Nadal jestem tu sama, w tym łóżku, przełamana drobiazgami, cieniem zbyt podobnym do wgłębienia w prześcieradle twojego pięknego, delikatnego ciała, najkrótszym śladem twojego niegdyś stałego ciepła. Na zawsze tutaj późnym listopadowym wieczorem, kiedy nagle się przede mną otworzyłeś, dłoń delikatnie prowadząca mnie w głąb najbardziej ognistego zaborczego schronienia, dłonie obejmujące moją twarz, jakbyś trzymał cały świat, kiedy byłem tak nowy i bezbronny pod tobą.

Kiedy chciałem ci wszystko opowiedzieć. Tak jak powiedziałeś to wszystko w naszym pośpiechu, tuż przed tym, jak bliskość nas złamie, a twoje oczy zapalą się, by w gorącym mroku zabłysnąć wiadomościami błyskowymi. Być może pamiętasz, w jaki sposób bezradnie bym rozlał, jak będę cię potem trzymać, twoja ręka ściska moją jak lina ratunkowa z mięsa i kości, wtedy powiedziałem ci wszystko, czy wiedziałem, czy nie. I chociaż mogę nigdy cię nie zrozumieć, nadal mieszkam w miejscu, w którym nigdy nie myślałem, że zostanę oddzielony od twojego ciała.

Podobne historie