Wiosna W Paryżu

Po raz pierwszy spotkaliśmy się zupełnie przypadkowo W piękny, jasny, słoneczny wiosenny dzień, o ile pamiętam, był to pierwszy maja; Nawet teraz pamiętam to wyraźnie, chociaż minęły prawie cztery dekady. Spacerując wzdłuż Boulevard Haussmann, tuż obok Magasin au Printemps. Nie patrzyłem, dokąd idę, Śniąc jak zwykle, rozproszony Przez ładne dziewczyny sprzedające swoje bukiety Konwalii, ich słodki zapach Przywołujące przyjemne myśli o dawnych miłosnych I bogate w obietnicę przyszłych radości W ramionach śliczna kobieta. Można powiedzieć, że wpadliśmy na siebie, ale bardziej zgodnie z prawdą, wpadłem na nią, dosłownie wytrącając cię z równowagi, tak że prawie upadła na chodnik, odzyskałeś panowanie nad sobą, Chociaż musiała upuścić swoje paczki W ich kolorowych opakowaniach z beżową wstążką Rozrzucone w nieładzie wokół moich stóp. Schyliłem się, żeby je podnieść, a gdy się podniosłem, wyrzuciłem z siebie słowa przeprosin, zawstydzony swoją bezmyślną chamstwem.

Co przyjęła z wdzięcznością. — S'il vous plaît accepter mes usprawiedliwienia sincres, C'tait trs maladroit de moi Mademoiselle, laissez-moi vous adider avec ces wybiera — powiedziałem moim najlepszym szkolnym francuskim. „Dziękuję, monsieur”, odpowiedziała, „pas de mal, a jego madame”, wskazując pierścień na jej prawej ręce, który, jak mi później powiedziała, był zwyczajem jej hiszpańskiej matki, chociaż ona sama była Francuzką, posiadania francuski ojciec.

„Musisz pozwolić mi postawić ci kawę” – powiedziałem – „i może cukiernię”. Ale ona sprzeciwiła się, mówiąc, że jest zajęta, proponując zamiast tego kolację tego wieczoru. Zbladłem trochę w duchu na wspomnianą przez nią nazwę małej restauracji, która, choć doskonała, była droga, ale była tak urocza i piękna, że ​​zgodziłem się bez dalszego namysłu.

Poza tym byłem zachwycony perspektywą przyjemnego i zabawnego wieczoru w intymnym towarzystwie tak urzekającej młodej damy; I rozkoszna możliwość obustronnie przyjemnego romansu Sprawiła, że ​​moje miłosne serce zabiło szybciej Francuzi są o wiele bardziej wyrafinowani w sprawach seksu niż my, Brytyjczycy. Nie zostaliśmy kochankami tego wieczoru, choć przyznała, że ​​jej małżeństwo nadal pozostaje nieskonsumowane po ponad pięciu latach, jej starszy mąż Pozornie nie interesuje się seksem, albo, co bardziej prawdopodobne, był impotentem. Był wdową z dorosłymi dziećmi, I przypuszczałem, słusznie się okazało, Że wszystko, czego chciał, to czarująca I przyzwoita gospodyni, by zabawiać I odwracać uwagę jego wspólników w interesach. Ten obrzydliwy układ uczynił jej ojciec i bez jej zgody Takie rzeczy jeszcze nie były nieznane w tamtych czasach. W ciągu miesięcy następujących po naszym spotkaniu zabiegałem o nią z żarliwą łagodnością, bardzo wrażliwy na jej obawy, ale wiedząc, że jej ostateczna kapitulacja, kiedy nadejdzie, będzie nieodwołalna.

Z każdym mijającym dniem coraz bardziej zapadałem się pod urokiem jej piękna i uroku, Aż to, co było zwykłym pożądaniem, Rozkwitło w wszechogarniającą namiętność. W inną piękną wiosenną noc została wreszcie moją kochanką, Pozwalając mi odebrać jej dziewictwo, Kiedy po pierwszej początkowej nieśmiałości Ujawniła namiętność równie wielką jak moja. Uwodzicielski zapach wiosennych lilii Wciąż przenosi mnie z powrotem do tych upojnych tygodni Początków naszego romansu. Na początku byliśmy dyskretni, ale z biegiem czasu, Odrzuciliśmy ostrożność, nie dbając o lubieżny osąd świata.

Wciąż dzielimy tak cudowne wspomnienia Dni i nocy błogich odkryć W naszej podróży wzajemnego pożądania Do raju doskonałego zjednoczenia. Śmiejemy się razem, gdy wspominamy Popołudnia kochające się w wysokiej trawie Nad jakimś ukrytym zaściankiem Sekwany Hymnowane przez nawoływania żab w trzcinach. Kiedy jej mąż w końcu zmarł, Mogliśmy razem założyć dom, Chociaż nigdy nie zabiegaliśmy o aprobatę Kościoła ani państwa, tylko błogosławieni, W prawdziwym małżeństwie serc, umysłów i dusz. A teraz, chociaż upływ czasu pozostawił ślady na twarzy mego kochanka To są tylko przyjazne oznaki wdzięku I wygląda równie promiennie dzisiaj, Siedząc przy komodzie, czesając włosy, Zwieńczona jasną złotą aureolą światła Z lampy na stojaku obok jej krzesła, Jak tamtego szczęśliwego dnia, kiedy spotkaliśmy się przypadkiem na paryskiej ulicy wiosną. Kiedy patrzę na nią każdej nocy w ciemności W ciepłej intymności naszego pokoju, Uwiedziony wciąż sposobem, w jaki się rozbiera I zapachem jej kobiecych perfum, Wykonując te podstawowe nocne rytuały, Znane z naszych wspólnych lat; Myślę, że tylko z rozkoszy świata, Wizja jej, kochanka i prawdziwej oblubienicy, Przygotowującej się do wejścia do mego łóżka, Nigdy nie przestanie inspirować moich zmysłów; Bo tylko wtedy, gdy sztuczność zostanie usunięta, A piękno zdemaskowane, by podpalić Słabnący puls, w tym ożywieniu śmiertelnego ciała, miłość odnajduje wieczną wiosnę.

Podobne historie