Uśmiech Annie

Uśmiech Annie Pamiętam, jak jej włosy lśniły jak złoto, jasne i lśniące jak słońce, które świeciło na falach, na których stała nago, i wydawało mi się, że to jej uśmiech rozświetlił plażę tego dnia. I tak, wiem, że jej nie jestem właścicielem, ale posiadałem ten moment i w tym momencie jej uśmiech był mój. Uśmiechnęła się do mnie. Nie dla nieznajomych na piasku, ale tylko dla mnie. Wystarczyło, że jej uśmiech był mój.

Mogły mi tego zazdrościć fale szeptające o jej uda. To nie jej ciało chciałem gromadzić, ale ten jeden uśmiech, ten wyjątkowy moment na zawsze. Fale przetrwają moją zazdrość, a piaski moje oburzenie na przyspieszenie pór roku.

Grudzień pokryje wszystkie lipcowe marzenia w rymie, a kiedy czekam na wiosnę, Annie na zawsze stanie na brzegu oceanu.

Podobne historie