Materiał Twojej skóry

Jeśli czytasz go w innym miejscu, został skradziony. Te łzy spływają, Niewidoczne w strugach deszczu. Słone, parzące się strumyczki, które śledzą kanały na twojej podszewce.

Czy to ból, smutek i cierpienie, czy gorycz, strach i gniew, które niszczą tkaninę twojej skóry W zmarszczkach otaczających twoje oczy? Czy pokusa i zdrada Ściskają udręczoną duszę, która leci w górę w wycie, strzelając przez ołowiane chmury By grzmotować przez burzę? Oczy tak burzowe krzyczą w sięgające uszy mego serca I bolesne, krwawiące głębiny szarości Wyciągnij mnie z mojego ukrytego mieszkania i Leć z sobą w burzę, Złapany na plecach I płonący białą peleryną błyskawicy ogień, który zrzuca skórę z twojej duszy. Stoimy w oddaleniu od oceanów Ale pocałunek daleko, Drobny oddech tęsknoty, Potrzeba owinięcia rąk wokół siebie nawzajem złym duchom Jak migotanie świecy na ścianach ciemności o północy. Wpatruję się w twoje oczy chmur burzowych, krzycząc z powrotem na twój krzyk: „Wiem! Wiem! Wiem!” Ale żadne słowo nie uspokoi wrzawy.

Żadna maść nie złagodzi brzydkiego, że łzy, gryzie i pochłania cię od wewnątrz. Czy gapisz się na mnie i obwiniasz mnie? Czy oblałem twoje serce plagą dewastacji i wskrzeszonych potworów, które kiedyś uważałeś za martwe? Czy nienawidzisz tego, który chce zaoferować Ci komfort? Ponieważ stoję tutaj w tej wyjącej burzy Twojego spojrzenia, a moje ramiona płoną Żądzą, by Cię przytulić, Aby owinąć ramiona i nogi wokół twojego strachu I odpędzić ból. Ale wszystko, co mogę zrobić, to wziąć twoją twarz w moje ręce, pocałować delikatnie swoje usta i oprzeć moje czoło o swoje.

Moje serce słyszy twoje zmartwienie i zmieszanie, Ból i strach, Ukryte trudy próbujące przylgnąć do ziemi Zamiast lodowatych gwiazd z dala od świata. Moje usta pulsują głodnym bólem, Aby wyssać otchłań z twojej duszy Przez twoje namiętne usta Gdy moje mrowienie palcami obejmują twoją twarz I uwolnij mężczyznę, który jest uwięziony i przygnieciony przerażeniem krzyków nieba. Ten pocałunek powinien być twoją wolnością, ale obawiam się, że to będzie twoja zguba, bo wolność została wypalona I śpiewa swą żałobę na niebie samotności. Stoimy w tym deszczu, Ty i ja, A słowa nie mają tu miejsca. Pojedynczy pocałunek I słodki uścisk To wszystko, co mogę dać.

Nie może zmienić rzeczywistości, ani uspokoić szalejącej burzy, ani wypowiedzieć słowa pocieszenia, ani pobłogosław zmiażdżonego i smutnego serca. Ale może być twoim towarzyszem, dopóki burza nie ustąpi Na chwilę. I w tej jednej chwili, tej ulotnej, pierzastej chwili, rozdartej części twojego serca i rozdartej części mojego serca, Będę bić jak jeden oddech i kochać się nawzajem. I tylko na jedną chwilę, zanim się ześlizgnie, a burza cofa się, gdy oddalamy się od naszego uścisku, zmarszczki wokół twoich oczu nie są bólem, smutkiem i cierpieniem, ani goryczą, strachem i złością.

To tylko jeden przebłysk radości w skórze twojej skóry..

Podobne historie