Księżniczka niewolnica… Część 4

🕑 33 minuty minuty Seks grupowy Historie

Ciemność i cisza, udręka i samotność Królują w moim klauzurowym sercu. Jestem podrzutkiem morza, Sierotą wiatrów I zaginionym dzieckiem Natury. - Pieśń Menkereta.

Lady Itelyssia, żona naszego pana, Pana Heszuziusza, może nie być najbardziej inteligentną, piękną ani dynamiczną kobietą; nie jest też szczególnie pragmatyczna ani obdarzona wyobraźnią, ale wykazuje rzadko spotykany wśród Darrakhai stopień życzliwości. Współczucie i wyobraźnia są rzeczywiście rzadkością wśród wojowniczych Darrakhai, moich porywaczy. Ale Pani Pani traktuje swoich niewolników tak, jak swoich zwierząt; z pewną dozą czułości i łagodną protekcjonalnością. Jej mowa i jej czyny są dla mnie źródłem nieustannej rozrywki i choć w jej obecności zachowuję się służalczo i traktuję ją z szacunkiem, jak tego oczekuje się od niewolnika, moje prawdziwe uczucia do niej wcale nie są szczere.

Często pisałem do niej listy i poprawiałem jej gramatykę i ortografię, chociaż darrakhai nie jest oczywiście moim językiem ojczystym. Doradzałem jej w sprawach gustu, pierwszeństwa i etykiety, a ona często mi zwierzała się. Przed moim przybyciem tylko moja droga przyjaciółka Ara cieszyła się przychylnością naszej kochanki, a teraz, dzięki naszej niewolniczej przyjaźni i pokrewieństwu, dzielimy ją. Oczekuje się, że kobieta o statusie Itelyssii będzie zabawiać i chociaż wyrafinowana, intelektualna rozrywka wykracza daleko poza Darrakhai, poświęcają wiele wysiłku na zaspokojenie wszystkich innych pragnień. Kobieta zamożna i mająca wolny czas, taka jak nasza kochanka, musi zaimponować.

Tego się od niej oczekuje. Społeczeństwo wymaga od niej, aby była modna, wyrafinowana, piękna i bawiła się na poziomie bogactwa, który pasuje do jej klasy; klasa właścicieli niewolników. Nakładam kolejny dotyk czerwieni na policzek Ary i delikatnie go wcieram. „Jak wyglądam?” pyta cicho.

– Jak dziwka z trzema bolami. "Masz na myśli…. tak jak ty." Oboje staramy się stłumić śmiech, gdy wchodzi zarządca domu.

Słysząc jego szorstki głos, odwracam się. Ara i ja nosimy szeroki kołnierzyk z wypolerowanych pustynnych kamieni; czerń, biel i wiele odcieni czerwieni. Oprawiona w ciężkie złoto jest ozdobą równie krzykliwą i kosztowną, co bez smaku. Dopasowane naramienniki i bransoletki zdobią nasze kończyny, ale poza tym jesteśmy całkiem nadzy. Nasze twarze są pomalowane, a włosy ozdobione wstążkami w kolorze morskiej zieleni i fioletowymi kwiatami.

Steward każe nam wszystkim ustawić się w szeregu. Jest nas pięciu; wszystkie kobiety wybrane ze względu na nasze umiejętności miłosne, młodość, piękno i pożądanie. Wszystkie inne kobiety są mi znane, oderwane od swoich zwykłych obowiązków w innych częściach posiadłości Heszuziusza, by służyć na dzisiejszej rozrywce.

Jest Lorae; ze swoimi jasnoniebieskimi oczami, Teyleia; ciemna, wysoka, wysportowana i tajemnicza oraz Illia ze swoją słodką, ufną naturą i piękną jasną karnacją. Stoimy cicho i słuchamy poleceń stewarda. „Niewolnicy przyjemności, macie stać w przygotowanym dla was wygrodzeniu.

Będziecie stać cicho i nie będziecie rozmawiać ani wchodzić w interakcje. Będą inni z was, mężczyźni. Z nimi nie będziecie mówić. może spodziewać się kary”. Wszyscy słyszeliśmy to od niego wcześniej i nie zwracamy na to uwagi; wiemy, jakie zadanie przed nami będzie wymagało naszego ciała, naszego posłuszeństwa, naszej biernej uległości.

Ale zadanie nie jest pozbawione rekompensat. Idziemy za stewardem do głównej sali bankietowej domu. Ten duży i przestronny pokój jest pachnący kadzidłem i bogato zdobiony. Rozbrzmiewa muzyka, a długie stoły zastawione są wszelkiego rodzaju wybornymi potrawami, rzadkimi winami z rozległych piwnic Heszuzjusza i przeróżnymi kwiatami we wspaniałej obfitości. Lampy są nieliczne, co sprawia, że ​​przestrzeń cofa się w cień.

Umeblowanie składa się z jedwabnych zasłon i drapowanej tkaniny, dużych poduszek i niskich kanap. Wszystko jest tak miękkie i intymne, na ile pozwala na to skala pomieszczenia. „Zagroda” niewolników to klatka, której smukłe pręty wykonane są z miękkiego drewna oplecionego złotą wstążką.

Wewnątrz znajdują się poduszki z barwionego i bogato haftowanego samodziału, na którym możemy siedzieć my, niewolnicy. Wszędzie służba nadal pilnie przygotowuje się do bankietu i nie pozostawia żadnego szczegółu przypadkowi, bo dziś wieczorem stawką jest reputacja naszej pani. Wchodzimy do klatki i niektórzy z nas siadają dostojnie, podczas gdy inni, jak ja, leżą prowokacyjnie. Wkrótce wchodzi nasza kochanka, Lady Itelyssia i idzie zupełnie niepotrzebnie i bezskutecznie, aby nadzorować służbę. Przestawia kwiaty; rozbijając przy tym wazon, smakuje całe jedzenie, zamawia więcej poduszek i na koniec podchodzi do klatki.

– Och, wygląda na to, że samców jeszcze nie ma – marszczy brwi. „Gdzie są niewolnicy płci męskiej?!” Sługa wybiega i wkrótce wchodzi grupa pięciu nagich mężczyzn. Spośród nich wszystkie oprócz jednej są mi znajome. Nowy nie jest szczególnie wysokim mężczyzną, ale ma piękne ciało; opalona i muskularna od fizycznej pracy na świeżym powietrzu, a nie pokryta bliznami sylwetka żołnierza. Żywioły też były dla niego łaskawe i z łatwością podziwiam jego muskularne ramiona i piękne, ciemne rysy.

Jego oczy spotykają się na chwilę ze mną, gdy wchodzi do klatki. Jego twarz jest bez wyrazu; jak przystało na niewolnika, ale w jego ciemnych oczach widzę głęboki blask. Gdy klatka jest pełna i wszystkie inne przygotowania są zakończone, siedzimy lub stoimy beznamiętnie i obserwujemy przybycie gości Lady Itelyssia przy akompaniamencie muzyki. Są to głównie kobiety i kilku młodych mężczyzn; wszyscy z tej samej klasy społecznej co Pani. Ich ubrania są bogate, krzykliwe i bez smaku; wydaje się, że każdy gość stara się zdystansować wszystkich innych w wydatkach, upiększeniu i opracowaniu.

Kobiety są w każdym wieku, a niektóre z bardziej dojrzałych kobiet po raz pierwszy przywiozły córki, dziewczyny są już pełnoletnie. Są tu po to, by przedstawić je społeczeństwu i zaspokoić swoje pragnienia w sposób godny młodych dam z wyższych rangą. Ogrodzenie niewolników jest oczywiście głównym przedmiotem, na którym skupiają swoje zainteresowanie; przyglądając się męskiej nagości szeroko otwartymi oczami i szepcząc do siebie, gdy jakiś szczególny punkt anatomii przykuwa ich uwagę. Uśmiecham się, gdy na nie patrzę, przypominając sobie menażerie egzotycznych i niebezpiecznych zwierząt, które ludzie zamożni zbierają i wystawiają w domu w Mentrassanae.

Muzyka rozbrzmiewa w konsorcjum, a goście siedzą z bezwzględnym pierwszeństwem. Dostrzegam surowo wyglądającą kobietę, ubraną w opalizującą czerń, siedzącą na honorowym miejscu; po prawej stronie Lady Itelyssia. Sposób, w jaki nasza kochanka i niektórzy inni goście przypochlebiają się tej kobiecie, wskazuje, że jest ona naprawdę bardzo ważną osobą.

Podawane jest jedzenie, najlepsze, jakie może zapewnić szlachecki dom Heszuziusza. Wino następuje w wielkiej obfitości, a godzinę później słodycze i owoce. Goście jedzą, piją i gadają leniwie; wybuchają śmiechy i brawa, gdy każde nowe danie wyłania się z kuchni i jest podawane z najwyższą ceremonią.

Godziny mijają, a formalność wieczoru stopniowo się rozluźnia. Etykieta wymaga jednak, aby gość honorowy miał pierwszy wybór następnego i ostatniego dania wieczoru; niewolnicy. Nasza pani zaprasza teraz swojego gościa w czerni do obejrzenia klatki i wybrania jej.

Podczas tej uroczystości muzyka jest stonowana i posępna. Kobieta, o której mowa, wstaje i podchodzi do klatki. Od nas, niewolników, oczekuje się, że będziemy stać i przybierać sugestywne pozy. Przeszedłem przez ten proces trzy razy, odkąd zostałem niewolnikiem, i chociaż moja pogarda dla Darrakhai pozostaje całkowicie nie zmniejszona, współpracuję, ponieważ rytuał zawsze mnie intryguje. Kobieta w czerni wchodzi do klatki, uśmiechając się łagodnie i uważnie przygląda się każdemu z niewolników po kolei, ale robi to beznamiętnie.

Gdy jej wzrok prześlizguje się po mnie, czuję dreszcz niepokoju, drżenie przerażenia, ale tylko przez chwilę. "Wybrałem!" ogłasza zimnym głosem. Wybiera Illię, a zgromadzenie krótko bije brawo.

Służący wypuszczają Illię z klatki, a uśmiechnięta dama bierze ją za rękę. W jej ruchach widać teraz wielką równowagę, gdy pokazuje zgromadzonym gościom swój wybór, a oni z kolei komplementują jej gust. Rzeczywiście ma gust, bo Illia jest najpiękniejszą dziewczyną, o uroczej, delikatnej i obdarzającej nas naturze. Stoły są uprzątnięte, a światła przygaszone. Muzyka zmienia się w powolne, zmysłowe rytmy i wyważoną, napędzającą perkusję.

Zapala się kadzidło, wypełniając pomieszczenie ostrymi aromatami wiosny. W towarzystwie dwóch osobistych służących, dama w opalizującej czerni zabiera Illię do kąta pokoju, gdzie jest wino i kwiaty. Jeden po drugim, w kolejności pierwszeństwa, goście wybierają swoich niewolników.

Uczyniwszy to, kładą się na wyściełanym obszarze i zaczynają zaspokajać swoje pragnienia. Pięknego, ciemnowłosego mężczyznę wybrała przede mną jedna z młodych kobiet Darrakhai. Patrzę, jak się uspokajają, a ona każe mu ją rozebrać. Wybiera mnie wysoki młody mężczyzna. Jego miękkie, ciepłe dłonie i przyjemny uśmiech dodają otuchy, podobnie jak delikatny głos.

Dżentelmen wśród Darrakhai to naprawdę rzadka rzecz. Przechodzę przez procedurę nazywania go „mistrzem”, komplementując jego strój i dziękując za zaszczyt wybrania mojego ciała. Kiedy wszyscy niewolnicy zostają wybrani, cały pokój uspokaja się, by oddać swoje żądze i pragnienia za darmo. Oczekuje się, że wszyscy uczestnicy takiego wydarzenia wykażą się całkowitym zaangażowaniem. Niechęć i zahamowania są mile widziane, innowacyjność i wynalazki są oklaskiwane.

Mój młody mistrz doskonale zdaje sobie z tego sprawę i pragnie pokazać swój zapał i wyrafinowanie. Siada jowialnie na poduszkach, pozwalając, by jego szata się rozchyliła. Jestem pod wrażeniem jego opalonej skóry i muskularnej sylwetki. Jego nogi i pachwiny są gładko ogolone, jak to jest w zwyczaju Darrakhai, a napletek jego penisa jest modnie przeszyty maleńką, granulowaną sztabką złota i koralikiem. Uważam, że to wyrafinowanie jest najbardziej pasujące i tak mu mówię.

Uśmiecha się: „Więc będziesz miał zaszczyt włożyć ten skarb do ust”. Siadam między jego nogami, delektując się jego subtelnie słodkim zapachem i nie spiesząc się. Całuję, skubię i liżę mięśnie jego ud i brzucha. Czuję, jak się rozluźnia, gdy nadal krążę wokół jego penisa i jąder ustami. Uczucie jest przyjemne i wkrótce zwracam większą uwagę na oznaki jego pobudzenia.

Słyszę, jak jego oddech się pogłębia; Czuję, jak jego kutas drga i kiwam głową. Zręcznie kładę dłoń u jego podstawy, aby ją podeprzeć. Zatrzymuję się, żeby spojrzeć na jego twarz; on się uśmiecha. Teraz, z otwartymi ustami, oblizuję usta i wsuwam je na główkę jego kutasa, moje palce zaciskają się wokół podstawy jego trzonu i natychmiast czuję, jak twardnieje. Moje usta nawilżają jego skórę i zaczynam wywierać większy nacisk na jego wałek, spędzając czas przy drogocennym pasku i koraliku; krążyłem i machałem językiem.

Mijają długie minuty, kiedy koncentruję się na swoim zadaniu; rzeczywiście jest to jeden z najprzyjemniejszych z moich obowiązków. Moje wysiłki, jak zawsze, kończą się sukcesem i wkrótce mój młody Darrakhai wzdycha i ciężko dyszy, z kutasem skierowanym estetycznie w stronę udrapowanego sufitu. Zatrzymuję się, żeby się rozejrzeć; widząc piękną, niebieskooką Lorae zaraz obok mnie z kutasem w ustach i drugim w cipce.

Wydaje się, że dobrze się bawi. Gdzie indziej w pokoju rozbrzmiewają jęki i westchnienia, delikatne uderzenie ciała o ciało, a wszystkie dźwięki palców, gardeł, języków i ust są skutecznie wykorzystywane. Czuję, jak ręka młodego Darrakhaia odsuwa moją twarz od jego penisa.

Z satysfakcją zauważam, że moje usta są bardzo wilgotne, a struny śliny ciągną się dalej. Kucam przy młodym Darrakhai, posłusznie czekając na jego przyjemność. Z uroczystym spojrzeniem delikatnie popycha mnie z powrotem na poduszki, rozkłada nogi i spuszcza głowę na moją cipkę. Sapię, gdy jego palce rozchylają moje usta, a jego język przesuwa się po moich fałdach; nawilżania i pieszczenia po kolei, aż z mojej cipki zacznie kapać słodki nektar.

Kładę się z powrotem na poduszkach; niektóre z nich, które zauważam, są wykonane z tkaniny Tavissy. Rzeczywiście nasza pani domu; Lady Itelyssia nie szczędziła wydatków. Rozkoszuję się teraz, gdy ten młody Darrakhai znajduje moją łechtaczkę i poświęca na nią całą swoją uwagę; moje biodra skręcają się, a przyjemne mrowienie biegnie w górę iw dół kręgosłupa. Czuję puls w cipce, gdy przepływają przez nią delikatne fale przyjemności. Jego język jest chłodny i miękki, silny i zręczny; wnikając w moje najgłębsze głębie, jak muzyka wbijająca się w moje emocje.

Mój brzuch faluje i faluje, kiedy wciskam cipkę głębiej w jego usta. Nie znam jego imienia, ani nie chcę go znać, a serce przypomina mi, że jest wrogiem, ale przyjemność, którą teraz odczuwam, jest z pewnością darem bogów; byłoby bezbożne z mojej strony odmówić. Podnosi głowę i uśmiecha się, po czym wstaje.

Natychmiast klękam przed nim, szybko chwytając jego trzonek w dłoń i wsuwając główkę jego penisa do ust. Pożeram go żarłocznie; lizać i ssać, wściekle pompować i przesuwać rękę wzdłuż całej jej długości, aż stanie się sztywna jak hartowana stal. Jest wyraźnie zachwycony moim entuzjazmem, ale z własnej przyjemności jestem najbardziej uważny. Uczynię z tego Darrakhai mój instrument, choć obecnie o tym nie wie. Padam na czworakach, podrzucając dziko w powietrze swoje długie, czarne włosy.

Wtedy patrzę na niego z pożądaniem w oczach. Nie jest przyzwyczajony do bezczelnych pokazów tego rodzaju od niewolnika. Najwyraźniej jest mną zaintrygowany. Sięgam do tyłu i rozkładam usta mojej cipki; pokazując mu swoje piękno. Następnie odrzucam włosy do przodu i pochylam głowę.

Czuję, jak jego dłonie mocno chwytają moje biodra. Próbuję teraz mojego dzieła, gdy cała jego długość wsuwa się we mnie gładko. Oczywiście dobrze wykonałem swoje zadanie, bo jego kutas wypełnia mnie przytulnie. Mruczę i wyginam plecy; pozwalając mu wniknąć we mnie głęboko.

Czuję, jak jego dłonie ocierają się o moje plecy i trzyma mnie za ramiona, gdy pompuje coraz mocniej i mocniej. Staję się coraz bardziej mokry, ociekając nektarem jak dojrzała brzoskwinia. Teraz czuję, jak ciężko oddycha; jego kutas wbija się w moje ciało, jego dłonie chwytają mój tyłek i odsuwają policzki na bok. Odpycham się od niego, napotykając siłę każdego jego uderzenia z jeszcze większą siłą, mówiąc mu, że jestem więcej niż równy zadaniu.

Krople potu spływają mu z czoła i dotykają moich pleców jak ciepłe krople deszczu; Zmuszam go do pracy dla jego przyjemności. Zatrzymuje się i czuję, jak niechętnie wyciąga kutasa z mojej cipki; jego głowa zostawia mokry ślad na moim policzku. Młody Darrakhai pada na plecy obok mnie, uśmiechając się i przyciągając mnie do siebie. Mruczy do mnie, że bardzo mu się spodobałem. Uśmiecham się i kiwam głową, siadam okrakiem na nim i wbijam we mnie jego trzon.

Cała jego długość pasuje do mnie wygodnie, ponownie wypełniając mnie ciasno. Po raz kolejny przyjemność, którą mu sprawiam, jest intensywna; Widzę to na jego twarzy. Zamyka oczy, kiedy dopasowuję kąt moich pchnięć i nacisk mojej cipki na jego kutasa, dając mu subtelnie inne wrażenie za każdym razem, gdy pchnę. Rozglądam się dookoła i znajduję się w środku morza wijącego się, splątanego ciała.

Wstaję na moim młodym rumaku Darrakhai; on nie jest moim panem, jest moją zabawką, która ma być używana dla mojej rozrywki i odrzucana według własnego uznania. W uniesieniu unoszę ramiona i rozkładam je szeroko, przyglądając się otaczającej mnie scenie z ledwo skrywaną radością. Wszędzie wygłodniała cipka i ambrozja - słodki tyłeczek, żarłoczny kutas, niecierpliwe palce, wilgotne usta i soczyste kończyny do wzięcia. Widzę niebieskooką Lorae z jej długimi złotymi włosami.

Ma dziewczynę liżącą jej cipkę i kutasa młodego mężczyzny w dupie; jego jądra czerwone, surowe, uderzające o jej dolne wargi. W pobliżu Teyleia ma pełne usta owinięte wokół grubego kutasa mężczyzny, którego twarzy nie widzę, gdy jej palce masują jego jądra. Usta Ary również znalazły cipkę jednej z młodych debiutantek, która liże cipkę drugiej; ta ostatnia chichocze ochryple.

Wszyscy niewolnicy płci męskiej są również zatrudniani, wykorzystując swoje talenty na osłach, cipkach i ustach tych wspaniałych dam z Darrakhai. Widzę też nowego niewolnika; piękny, elegancki, ciemnowłosy mężczyzna. Nie mniej jest z Lady Itelyssia; klęcząc za nią, rozkładając jej tyłek i okładając go wściekle. Sądząc po wyrazie jej twarzy, po raz pierwszy zabrano jej sekretny skarb.

Z wielką przyjemnością patrzę, jak zmaga się z potężnymi siłami, które teraz mroczny przybysz sprowadza na nią swoim kutasem. Nauczy się go kochać, bo dyktuje jej zwyczaj, a społeczeństwo tego wymaga. Patrzę na nieznajomego i nasze oczy spotykają się na chwilę; uśmiecha się, po czym spuszczam wzrok na mojego młodego pana. Musi mieć mniej niż dwadzieścia lat.

Wystarczająco przystojny Darrakhai i posiadał dobrą sylwetkę, ale wydaje mi się, że jest to człowiek bez wyobraźni, typowy dla swojego gatunku pod tym względem. Ma teraz na twarzy wyraz ekstazy, jakiego rzadko widywałem. Moja cipka odnawia swój atak na jego kutasa. Sięgam w dół i masuję jego jądra, aż całkowicie się cofną i czuję, jak maleńki złoty pasek i koralik, które nosi, ocierają się o moje wnętrzności. Odrzucam głowę do tyłu i wyobrażam sobie, jak unoszą się na morzu splątanych ciał; miąższ bez początku, bez końca; splecione i nierozerwalne, mające estetyczną asymetrię i pierwotne piękno.

Od dołu moje ciało rozbrzmiewa rytmicznym uderzeniem; tak jakby sama Ziemia kochała się ze mną. Mój młody mistrz zagubił się w ponadczasowej płaszczyźnie przyjemności; transcendentne, eteryczne królestwo umysłu. Spoglądam na niego i mój umysł wchodzi w ten stan świadomości, który Mentrassanae nazywamy arru-sha; pozwalając mi myśleć z wyjątkową jasnością i wykonywać czary. Niewidoczne dla wszystkich oprócz mnie; Z mojego kręgosłupa wyłaniają się macki złotego światła, nakrapiane opalizacją i zakończone ogniem. Jest ich czterech; poruszają się jak węże; falujące, toczące się, wijące się, rosnące.

Razem z nimi wyciągam rękę i delikatnie głaszczę plecy Ary, ramiona Lorae, policzek Teylei; Dotykam wszystkich niewolników, którzy są wokół mnie; napełniając je chwilowo przyjemnością, jakbym całowała każdą z nich po kolei. Wszyscy czują mój pocałunek, ale nie zdają sobie sprawy z jego pochodzenia. Moje ogniste macki dotykają wtedy młodego lorda Darrakhai, wysyłając krótkie fale wspaniałej przyjemności przez jego ciało. W myślach widzę jego serce i czuję jego silne podwójne bicie.

Słyszę, jak jego krew krąży w jego tętnicach i odpływa w jego żyłach. To jego serce jest jak naczynie z przędzionego szkła; półprzezroczysty i kruchy pojemnik, w którym mieszka jego siła życiowa. Moje wąsy stają się smukłymi palcami o niewidzialnym płomieniu i chwytam je, sprawiając, że lekko się skrzywi. Czuję energię, którą generuje jego serce, gdy utrzymuje jego ciało przy życiu. To piękna i krucha rzecz.

Mogę to teraz przerwać mniejszym wysiłkiem, niż jest to potrzebne do oddychania; kończąc swoje życie; życie jednego z Darrakhai, mojego wroga. Rzeczywiście, jakie jest życie jednego Darrakhai, kiedy zbezcześcili sanktuaria bogów oraz zgwałcili i wymordowali tysiące? Ściskam naczynie, które jest jego sercem i od razu zmienia się wyraz jego twarzy. Słowa ze świętej pieśni przychodzą mi nagle do głowy; znak od bogów, Jak koszmar wygnany przez nadejście poranka, Tak cofające się chmury burzowe odtwarzają słodki świt; Świt młodości, świt mądrości, świt prawdziwej miłości, Jasne jak niebo rozciągające się bez granic… Słowo Menkereta, mojego boga, odbija się echem w moim umyśle i uspokaja moją ognistą dłoń. Stałem się koszmarem, stałem się chmurą burzową. Jestem ciemnością, która musi ustąpić świcie.

Mój bóg przemówił do mnie. Cofam swoje śmiercionośne macki jak kot chowający pazury. Jestem poruszony współczuciem, pokorny i zachwycony.

Oczywiście młody Darrakhai nic o tym nie wie. Szybko dochodzi do siebie, a ja uśmiecham się do niego, wbijając paznokcie w wyściełaną podłogę, by przyjąć jakąkolwiek siłę, jaką może wywrzeć; raz dwa razy, trzy razy, cztery i zatrzymuje się, mocniej ściska mój tyłek i słyszę, jak wzywa swoich duchowych przewodników. Pokój rozbrzmiewa energią seksu, gdy wpompowuje we mnie swoje ciepłe nasienie.

To uczucie, które kocham pomimo źródła i rozkoszuję się jego ciepłem. Gdy dochodzi do siebie, wymykam się cicho i ukradkiem; to odpowiedni moment, aby to zrobić. Nigdy się nie dowie, jaki potencjalnie śmiertelny kwiat podniósł do swoich nozdrzy. Ostrożnie przechodzę między wijącymi się ciałami do części podłogi, gdzie jest przestrzeń.

To zabiera mnie blisko miejsca, w którym leży Lady Itelyssia, na niskiej kanapie, która jest tak wyściełana, że ​​wydaje się, jak duża poduszka. Uważam, że Lady Mistress wydaje się skończona po przybyciu. Soki kapią z jej cipki, a obok siedzi sprawa z wyrazem zadowolenia na twarzy. Rzeczywiście jest przystojnym mężczyzną z rysami osoby z Zonovon.

Siadam obok niego i podnoszę kawałek materiału. Dyskretnie czyszczę nasiona Darrakhai spomiędzy warg cipki i ud. Wrzucam szmatkę do koszyka trzymanego przez stwora. Gdybym miał przytomność umysłu, rzuciłbym mokrą szmatkę w twarz tej istoty, tak pełne obrzydzenia napełniają mnie te ibecylskie rzeczy.

Gdy to zrobiłem, Itelyssia podnosi wzrok. Wciąż bez tchu mówi: „Ach, Kayla, cieszę się, że jesteś tutaj moja piękna dziewczyno”. „Moja pani zapomina, że ​​jest w zupełnie innej klasie urody niż tak pokorna jak ja”. „Och, nieważne”, śmieje się. „Muszę się teraz odświeżyć i niedługo wrócę.

Poczekajcie tu na mnie, we dwoje”. – Tak, pani – odpowiadamy jednocześnie. Odchodzi, ciągnąc za sobą długi pas fioletowego jedwabiu; jej nagie ciało pozostawia po sobie chmurę ciężkiego zapachu.

Zwracam się do Zonovana. Odsuwając kciuk i palec wskazujący, delikatnie dotykam jego nadgarstka pozostałymi trzema palcami. Jest tym oczywiście zachwycony; powitanie przyjaźni i pokrewieństwa w stylu Zonovan, które pokazał mi Ara.

Jego uśmiechnięte ciemne oczy patrzą w moje. „Wydaje się, że nie jesteś z Zonovon, a jednak znasz nasze sposoby”. – My, niewolnicy, wszyscy jesteśmy z jednej tkaniny, jednej rodziny, jednego królestwa, republiki konopnej samodziału – szepczę.

„A ty jesteś pięknością posiadającą mądre słowa”. „Cicho! Musimy szeptać. Jeśli zostaniemy przyłapani na rozmowie, zostaniemy ukarani”.

„Jestem Jaano”. – Kayli. „Twój wygląd jest uderzający, a twój akcent jest dziwny, Kayla.

Skąd pochodzisz? „Jestem Mentrassan”. Nie wiem, co, poza moją wrodzoną buntowniczością, skłoniło mnie do ujawnienia mu tego, ale przez jego milczące, szeroko otwarte oczy, mogłem powiedzieć, że był pod wrażeniem. Rzeczywiście byłam egzotyczną bestią. "Mentrassanae? To z pewnością królestwo mityczne. Uśmiecham się do niego protekcjonalnie, po czym spoglądam z podziwem na jego męskość.

daleko na północy, za Morzem Widm. – Słyszałem dzikie opowieści o Mentrassanae – mówi z podziwem, gdy patrzę, jak Lady Itelyssia pije swój ulubiony sok z przypraw. – Że to kraina czarów.

Czy jesteś czarodziejką? Spoglądam mu w oczy, gdy o to pyta. Nie mówię nic, ale wyraz mojej twarzy wyraźnie napełnia go pewnymi obawami. „Przestań teraz gadać; Lady Itelyssia wkrótce powróci.

– Czego będzie od nas oczekiwać? – Posłuszeństwa Jaano! Teraz połóż się. Robi to, co każę, a ja zaskakuję go, biorąc jego ciężkiego kutasa w rękę. Jest wciąż mokry od kombinacji soków. Opiera się na łokciach i uśmiecha się, gdy zaczynam pompować jego kutasa.

spójrz na niego. „Opanowanie! Nie powinieneś wyglądać, jakby ci się to podobało. - Przepraszam.

Masz oczywiście rację. Mimo to masz bardzo zręczną rękę, piękna czarodziejka Mentrassanae. Ledwo tłumiąc uśmiech, podwajam wysiłki. Jego kutas jest gruby i szeroki; robi bardzo satysfakcjonującą garść. Teraz rozluźnia się, siada z zadowoleniem i patrzy w dół moja twarz.

„Czy mogę cię dotknąć?”, pyta niepewnie. "Czy jestem twoją własnością?" "Ah nie." – W takim razie możesz nie – szepczę szorstko. Upominony, siada wygodnie, spokojnie poruszając biodrami w górę iw dół w opozycji do mojej dłoni. Szybko staje się twardy i zauważam, że cały czas na mnie patrzy. Teraz, z coraz większym trudem, przesuwam jego napletek w przód iw tył nad główką jego penisa, pocierając jego trzon coraz mocniej, za każdym razem lekko go przekręcając i masując podstawę krawędzią dłoni.

Gładkie kulki Jaano zwisają luźno i ciężko. Mam ochotę je polizać, ale byłoby to zbyt wielką swobodą; w końcu jest niewolnikiem przyjemności Lady Itelyssii. Więc ciągnę i drażnię jego kutasa, aż nabierze przyjemnego stopnia twardości i najprzyjemniejszego kształtu. W końcu podnosi wzrok, a na jego twarzy pojawia się lekki niepokój.

To mówi mi, że nasza Pani Itelyssia powróciła. „Och Kayla, jesteś po prostu niezastąpiona!” Kuca obok mnie, patrząc na sztywną, wygiętą męskość Jaano i chichocze dziewczęco. - O rany, jak szybko go dla mnie przygotowałeś. Z tym chwyta jego trzon.

- Och i jak dobrze! Na jego widok ślinią mi się usta. Może rozmawia z kucharzem o pieczonej gęsi. "Moją jedyną przyjemnością jest służyć ci moja pani." „Cóż, dostaniesz swoją nagrodę. Teraz upewnij się, że trzymasz go mocno, kiedy mnie liże” Siada na podłodze między mną i Jaano i rozkłada nogi. Jaano nie waha się; zanurzając palce i język w jej aksamitnych fałdach.

Jedną ręką chwyta swojego penisa i potrząsa nim. Nie mogę się powstrzymać od uśmiechu. Na początku używam tylko dłoni, aby go pocierać i stymulować jak poprzednio, podziwiając rzeźbę, jaką jest jego ciało.

Jest rzeczywiście imponujący i pożądany. Jaano musiało wiele kosztować naszą Lady Itelyssię. Odrzucam włosy i wsuwam jego kutasa między usta. Od razu zdaje sobie z tego sprawę i przysuwa biodra bliżej mnie.

Na początku liżę go i ssę powoli, pompując jego trzonek i pieszcząc jego jądra. Ale pożądanie szybko mnie opanowuje. Pamiętając, że nie mogę go zmuszać, zadowalam się lizaniem jego wewnętrznej strony ud i gładkich jąder. Wkrótce jest mokry od mojej śliny.

Pani kochanka szarpie teraz wściekle i wciska mu cipkę w twarz. Po kilku kolejnych minutach najbardziej intensywnych jęków, jakie kiedykolwiek słyszałem, odpycha go. Po wyrazie jej twarzy mogę stwierdzić, że dobrze wykonał swoje zadanie.

„Ach, skończyłam z twoimi ustami” – ogłasza z radością. „Kayla, chcę, żebyś położyła się pode mną i polizała moją łechtaczkę, podczas gdy mój drogi Jaano wchodzi do mnie od tyłu. Rozumiesz?” Z powagą kiwam głową.

Ona i ja robiliśmy to już wcześniej. Leżę na plecach, a Itelyssia, teraz na czworakach, ustawia swoją cipkę nad moją twarzą. Spoglądam w górę i widzę klęczącego za nią Jaano, z jego kutasem gorliwie wskazującym na swój cel. Spogląda w dół i uśmiecha się do mnie, mocno kładąc ręce na biodrach Itelyssii i wbijając w nią swojego mężczyznę – cierń. Siada, by pompować jej cipkę; posługując się różnymi kątami i kołysząc biodrami z wdziękiem tancerza.

Przez kilka minut przyglądam się, jak jego wspaniały kutas wchodzi do jej cipki tylko na pół dłoni od mojej twarzy. Widzę, jak jej szczelina robi się coraz bardziej mokra, gdy zaczyna pompować z większą siłą. Sięgam i trzymam jej biodra, z rękami obok jego. Unoszę głowę i liżę jej łechtaczkę, ponownie nawiązując kontakt wzrokowy z Jaano i widząc jego uśmiech. Pani reaguje, popychając swoją cipkę do mojej twarzy, a ja zwiększam swoje wysiłki.

Wkrótce Jaano i ja pracujemy w doskonałej współpracy; on swoim kutasem, ja ustami. Czuję, jak jego dłonie dotykają moich niepewnie. Kiedy ich nie odciągam, kładzie dłonie obok moich na gładkich, chłodnych policzkach tyłka Itelyssii. Jest w nim pewne ciepło, które mnie pociesza i podnieca. Kiedy zwiększa nacisk na cipkę Itelyssi, zostawiam jej łechtaczkę i zaczynam lizać jego trzonek, który wsuwa się i wysuwa z niej.

Następnie znajduję jego jądra, zwisające luźno i leniwie, kołyszące się pożądliwie w przód iw tył. Mój język je pieści i czuję, jak reagują na dotyk moich ciepłych ust. Teraz rękami rozkładam jej cipkę szeroko, pozwalając mu uzyskać głębszy dostęp. Uwielbia to, jak często mi powtarzała.

Jaano przejmuje kontrolę, wbijając w nią wściekle kutasa. Wysokość leżanki pozwala mu stanąć na podłodze. Ponieważ jest na czworakach, ciało Itelyssii jest wygodnie umiejscowione na poziomie kutasa.

To daje mu doskonałą dźwignię i siłę, którą teraz wywiera na nią. Kiedy zwalnia, korzystam z okazji, by przesunąć językiem wzdłuż jego trzonu, smakując na nim soki Itelyssii. Jeszcze raz łaskoczę jego jaja i czuję, jak zaciskają się z uznaniem. Powiedziałem, że moja Pani jest hojna i taka jest, bo teraz czuję, jak jej język schodzi na moją własną cipkę. Rozkładam nogi, gdy ona znajduje drogę między moimi fałdami i na mojej łechtaczce.

Podoba mi się to uczucie, ale to widok kutasa Jaano uderzającego jej cipkę tuż przed moją twarzą sprawia mi największą przyjemność. Słyszę, jak sapnęła, rozkazując mu wejść do jej wnętrza, a kiedy to usłyszy, zaczyna wbijać swoją męskość w jej wewnętrzne głębie tak mocno, jak tylko potrafi. Zafascynowana przyglądam się, jak jego mięśnie napinają się, a krople potu spływają na mnie z obu ich ciał. Teraz jego kutas prawie się rozmywa, gdy zanurza się w jej gorliwym pojemniku. Itelyssia krzyczy i wzdycha, odpychając się od niego z każdym uderzeniem.

Coraz mocniej, słyszę, jak oddycha, a potem przestaje. Spogląda na mnie; wyraz jego twarzy jest wyrazem czystego pożądania i nierozcieńczonej żądzy. Nadeszła chwila.

Biorę jego jaja do ust i liżę je z wyjątkową siłą. Pocieram językiem podstawę jego kutasa i wyobrażam sobie, jak pompuje strumień za strumieniem, tryska za strumieniem gorącego męskiego soku do Itelyssii. Jego głębokie jęki zachwytu są przyjemnie słyszeć, podobnie jak zawodzenie, które wydaje Itelyssia, gdy nadchodzi. Będzie z nas wyjątkowo zadowolona.

Nasza pani jest skończona, podobnie jak Jaano. Przez kilka minut relaksujemy się w swoich ramionach; nie jako kochanka i niewolnicy, jako właściciel i własność, ale jako ludzie, którzy dzielili intensywnie i głęboko przyjemne doświadczenie. W takich chwilach najbardziej zbliżam się do wybaczenia Darrakhai. Ale nie całkiem.

Zwijam kawałek samodziału i umieszczam go między zębami Illii. „Ugryź to delikatnie”. Gdy to robi, z jej nosa wypływa niewielka strużka krwi. Zanurzam w nim palce i smaruję nimi oba policzki.

"Teraz jesteśmy krwią - siostrami". Mimo materiału w ustach uśmiecha się i prycha, plamiąc jej piersi kilkoma jasnymi plamami krwi. "Teraz nie ruszaj się, siostro krwi, chcę się upewnić, że twoje kości policzkowe są nienaruszone." Zamyka swoje piękne oczy, kiedy przyciskam palce do jej twarzy tuż pod nimi.

Na szczęście jej kości policzkowe wydają się nienaruszone. Przechodzę do zbadania reszty jej głowy. Jest posiniaczona i zakrwawiona, jej włosy są podarte, a jedno oko jest poczerniałe i opuchnięte, ale o ile wiem, nie ma złamanych kości. Pocieszająco informuję ją o tym fakcie i zdejmuję szmatkę z jej ust. Jeden z jej zębów jest lekko wyszczerbiony, ale co bardziej niepokojące, ma długie nacięcie na ramieniu i głębokie na boku.

Zataiłem obie rany, kiedy ją znalazłem; zatamowanie krwawienia małymi drewnianymi klamerkami, które trzymają razem rozdarte ciało. Teraz biorę igłę i palę ją do czerwoności nad płomieniem świecy. Posyła mi zaniepokojone spojrzenie.

""Nie bój się. Na tej igle żyją stworzenia mniejsze niż pyłek kurzu. Zabijam je ogniem, żeby nie dostały się do twojego ciała i nie wyrządziły krzywdy.

Zerka na mnie sceptycznie, ale odwraca wzrok. Gdy igła ostygnie, zaszywam rany tak ściśle i zręcznie, jak tylko potrafię; dziękując bogów, których nauczył mnie kiedyś Marrukka, stary żołnierz i najwierniejszy sługa mojego ojca. Jesteśmy sami w kuchniach. Bardzo późna godzina zapewnia, że ​​cała rodzina Heszuziusza dawno przeszła na emeryturę. To cztery godziny po zakończeniu uczty Lady Itellysia.

Ja też przeszedłem na emeryturę, ale miałem niepokojące sny. Obudziłem się, słysząc w nocy słabe odgłosy płaczu. Moje posłanie znajduje się niedaleko kuchni, więc wstałem i wkrótce znalazłem Illię.

Stan, w jakim się znajdowała przeraziło mnie, ale jestem tylko pragmatykiem, szybko wyleczyłem jej dwie najcięższe rany i dałem jej filiżankę mocnego pulqui, która na szczęście została z uczty. „Napij się jeszcze jednego kubka pulqui, nie przegapisz go”. "Tak." Wypija filiżankę jednym haustem.

Opieram się pokusie spytania jej, co się stało z wysoko urodzoną damą w opalizującej czerni, ale jednego jestem pewien, że Illia jest najbardziej uległą i uległą niewolnicą; jej obrażenia nie były karą za opór czy zuchwałość. Po trzeciej filiżance pulqui wskazuje na zakrwawiony zwój leżący na pobliskiej ławce. – Kobieta z Darrakhai, z którą byłam, ta, która… to zrobiła, dała mi ten zwój, abym ją podarował Pani Pani. Podnoszę zwój.

Jest rozpieczętowany. "Co to mówi?" pytam bez zastanowienia. – Nie wiem. Nie umiem czytać. Otwieram zwój.

Jest napisane piękną ręką; „Itellysio, mam nadzieję, że twoja śliczna niewolnica nie jest zbyt uszkodzona. Bądź pewien, kochanie, że jeśli umrze, otrzymasz odszkodowanie. Podpisany jest: „Karissha, Lady Krotallis…”. „Tak, niektórzy z jej sług nazywali ją „Lady Krotallis. Wszyscy musimy się jej wystrzegać”.

mówi mi, że może to być dla mnie źródłem niepokoju, po czym kręci lekceważąco głową. Patrzę jej w oczy z największym współczuciem, a ona udaje jej się uśmiechnąć. Odwracam pergamin i zastanawiam się.

Patrzę. na jej dojrzałe, nagie ciało. Jest bardzo posiniaczone i podrapane, ale przynajmniej na powierzchni wydaje się, że nie ma poważnych obrażeń. „Czy jest więcej pulqui”, pyta nieśmiało.

„Masz już dość. Teraz musimy oboje się modlić; ty do Anth, Abaumoun i Isha, ja do Menkereta. Módlcie się cicho, ale módlcie się żarliwie. Położę ręce na twoim sercu, tak jak moja ojczyzna.

Kiwa głową w swój ujmująco naiwny sposób i zamyka oczy; porusza ustami, gdy wzywa swoich bogów. Obejmuję jej ramię i kładę drugą rękę na jej klatce piersiowej. Wchodzę w stan arru – sha Niewidziany przez Illię, złote macki ognia wyłaniają się z mojego kręgosłupa i pieszczą nimi każdy organ w jej ciele.

Wąsy mogą penetrować ciało i kości tak łatwo, jak ręka przechodzi przez wodę. Co więcej, w myślach widzę każdą część jej ciała i instynktownie wiem, czy jest uszkodzona. Jeśli tak, moja własna energia może pomóc mu leczyć i leczyć skutecznie.

Gdy wąsy przechodzą przez jej ciało, Illię ogarniają dreszcze przyjemności. Jej rany i siniaki znikną teraz szybciej. Po kilku minutach cofam wąsy i delikatnie całuję ją w usta.

Otwiera oczy i uśmiecha się, jakby wychodziła z przyjemnego snu. "Och Kayla, twój dotyk jest jak balsam. Dziękuję." Odwzajemniam jej uśmiech. – Nie dziękuj mi, zanim nie podziękujesz bogom. "Jesteś mądry jak zawsze, drogie serce." - Jutro dam zwój naszej Pani Pani.

– Jeszcze raz dziękuję. Teraz przejdę na emeryturę. Całuję ją delikatnie w czoło.

"Jutro znów opatrzę twoje rany. Nie bój się, one się zagoją." Kiwa ufnie głową. "Jeszcze jedno, powiedz mi swoje nazwisko." Patrzy na mnie z poczuciem winy. Surowo zabrania się niewolnikom wypowiadania komukolwiek swoich nazwisk, a nawet wypowiadania ich na głos.

Większość niewolników przestrzega tej zasady. Ja nie. „Wyszeptać”. „Illia Illea”. „Najpiękniejsze imię”.

Ona i ja zrobiliśmy to już dwukrotnie. To nasz znak buntu, nasz bezkrwawy bunt przeciwko Darrakhai. Teraz Illia zaskakuje mnie, szepcząc mi do ucha: „Illia Illea z Kroton”.

Całuje mnie w usta i życzy mi dobrej nocy. Obserwuję ją, jak odchodzi, i jeszcze długo siedzę w kuchni, wpatrując się w płomień świecy. W mojej głowie płonie tylko jedna myśl.

- Jak oni śmią. Jak śmią oszpecać jej urodę, kiedy tylko bogini Czas ma do tego prawo. Jak oni śmią! Czekajcie na rozdział 5 Niewolniczej Księżniczki..

Podobne historie