MARTA 1: W dawnych czasach.

Marth słyszy opowieści o odległych miejscach.…

🕑 23 minuty minuty Prosty seks Historie

Największy ślub, jaki dzielnica widziała od jakiegoś czasu, przebiegł pomyślnie. Kościół parafialny był przepełniony rodziną, służbą i mieszkańcami wsi. Sam biskup był członkiem związku Caroline, dwudziestoletniej, trzeciej córki hrabiego i lady Hawswater, z sir Williamem Laxbym, czterdziestotrzyletnim potentatem kopalnianym i kolejowym, posłem i wdowcem. Caroline, po kilku gorzkich walkach z rodzicami, postawiła na swoim i wyszła za mąż zamiast do szlacheckiej rodziny. Z tego powodu nie pojawił się duży posag, ale znowu sir William nie potrzebował zastrzyku w swoje znaczne aktywa.

Młoda i nadająca się do spania żona ze szlachecką krwią była wystarczającą rekompensatą dla mężczyzny, który podobno spłodził lub zgwałcił pewną liczbę bękartów biegających po okolicznych wioskach. Plus dwa z jego pierwszego małżeństwa, siedemnastoletni chłopiec i piętnastolatka. Nowa lady Caroline niewiele wiedziała o historii swojego męża. Wiedziała tylko, że był bogaty i miał władzę w siedzibie rządu. Był też charyzmatyczny i przystojny, chociaż jego wygląd blednął.

Drużyna honorowa Caroline była jej najbliższą siostrą, dwudziestotrzyletnią lady Beatrice, najbardziej upartą i żądną przygód z czterech córek Earla Hawswatera. Ulżyło mu, że poślubił ją, bez śladu skandalu, z baronem Richmond, który miał pokaźną posiadłość w Yorkshire. Dopiero teraz przebijała się rozmowa o jej związku z pożądliwym synem farmera, który dosiadał jej codziennie w tygodniu poprzedzającym jej małżeństwo.

Inne pokojówki panny młodej to młodsza siedemnastoletnia siostra Caroline, Martha, najładniejsza z córek, jej pasierbica, która była Matyldą, i dwie siostrzenice. Dwóch siostrzeńców było paziami. Najlepszym mężczyzną był młodszy brat pana młodego, Frank.

Szczęście Caroline tego dnia zostało dopełnione przez niespodziewane przybycie jej brata Charlesa, który w młodym wieku dwudziestu ośmiu lat był kapitanem poczty w Królewskiej Marynarce Wojennej. Pieniądze ojca i wpływy różnych krewnych zapewniły mu szybki awans w służbie, ale był odważnym i kompetentnym żeglarzem, jego awans na admirała był pewny, o ile przetrwał trudy wojny i sztormu. Uczta w wielkiej sali dobiegła końca, a stoły zostały przesunięte, by zrobić miejsce na bal. Okazja była okazją dla lorda i lady Hawswater do paradowania swojej najmłodszej córki przed potencjalnymi mężami. To był jeden z powodów, dla których lady Hawswater nie robiła zbytniego zamieszania z powodu dekoltu, jaki miała suknia Marty.

Liczba podziwiających spojrzeń była bardzo satysfakcjonująca. Wśród firmy było kilku odpowiednich beadów. Ale Marta nie była jedyną starą panną na wystawie, byli też inni łowcy mężów. Większość pań udała się do swoich pokoi, aby rozluźnić swoje pobyty i odpocząć. Marta nie musiała nosić gorsetów, jej figury nie można było poprawić, a i tak ich nienawidziła, ale matka uniosłaby brew, gdyby wiedziała, że ​​jest bez.

Martha wyszła na taras biegnący przez całą długość boku budynku, gdzie kilku mężczyzn paliło, rozmawiało i od czasu do czasu się śmiało. Skinęła głową kilku, których rozpoznała, i z gracją zeszła po schodach, z przyjemnością świadoma, że ​​jakieś oczy za nią podążają. Podążyła krętą ścieżką przez rabaty kwiatowe do lasu. Ogrody zostały założone przez poprzednią lady Hawswater i każdy zakręt dawał nowy widok. Ścieżka w końcu kończyła się przy hangarze dla łodzi na jeziorze; ale Martha nie zaszła tak daleko.

Przypomniała sobie szczelinę w skale, która prowadziła do trawiastego miejsca otoczonego wapieniem. „Moje sekretne miejsce” nazwała je Beatrice, kiedy jej to pokazała. Martha zdała sobie sprawę, że minęła go, i zawróciła. Był ukryty za niskimi gałęziami i silnymi cieniami rzucanymi przez jasne słońce. Przejście było wąskie, niemożliwe do przejścia, gdyby miała niemodne obręcze.

Martha wyszła na trawę. Pokochała to miejsce i już miała cieszyć się jego spokojem i samotnością, gdy jakiś ruch przykuł jej uwagę. Z początku nie zdawała sobie sprawy z tego, co widziała, potem zrozumiała; z trawy wystawała para nóg w pończochach, z kolanami zgiętymi do tyłu, z widocznymi nagimi pośladkami. Między nogami nagie biodra mężczyzny unosiły się i opadały gwałtownie przy akompaniamencie jego pomruków. Po raz pierwszy Martha zobaczyła to, o czym podsłuchała rozmowę służących.

Patrzyła pochłonięta i podekscytowana, aż wściekłość jej miejsca, naruszona przez niższe porządki w takiej odległości, pokonała jej fascynację. Już miała zamówić je w najostrzejszych słowach, kiedy zauważyła, że ​​pończochy są najwyższej jakości. Marta była jednocześnie zdezorientowana i zachwycona.

Chciała się wymknąć, ale była oczarowana cudzołóstwem. Potem nagle zorientowała się, że nie jest obcy, lecz żonaty syn jednego z rolników z posiadłości i surowo przystojny. Zdradził swoją żonę, cudzołożnie spierając się z kimś ze stanowiska. Musi ją gwałcić. Kiedy patrzyła, jak podnosi się na rękach, jego plecy wygięły się w łuk, gdy mocniej wbił penisa w dziewczynę, bo musiała być dziewczyną, ciało było młode.

Potężne lędźwie wbiły jego męskość w jej ciało. Kiedy się wycofał, Martha zauważyła przebłyski jego trzonu i jąder, zanim ponownie wjechał. Martha skrzywiła się na ten atak, ale usłyszała płacz dziewczynki, która kazała mu zrobić to mocniej. Jak mogła podejmować takie ryzyko ze zwykłym robotnikiem rolnym? Wymagająca dziewczyna została ukryta przed wzrokiem przez wysoką trawę, aż z piskiem radości objęła jego ramiona rękami i podciągnęła się z zaciśniętymi w ekstazie oczami, z otwartymi ustami, dysząc: „Nie przestawaj”, raz po raz. To była jej siostra Beatrice.

Martha była nieruchoma, wrośnięta w ziemię, na której stała. Zanim zdążyła poruszyć, oczy Beatrice otworzyły się, otworzyły się szerzej, gdy zobaczyła Martę. Patrzyli na siebie z niedowierzaniem. Beatrice zareagowała pierwsza, uśmiechnęła się, przyłożyła palec do ust i zacisnęła usta, gdy jej kochankowie pchali się coraz bardziej. Jego głowa cofnęła się.

Sapanie za tchnieniem opuszczało jego usta, gdy tryskał spermą wzdłuż pręta do zanurzania się w ciele Beatrice. Martha odwróciła się i cicho odeszła, kierując się z powrotem do domu. Poczuła się wściekła, gdy przeżyła wszystko, czego właśnie była świadkiem. – Szukałem cię, Marto – powiedział głos. To był Charles, w olśniewającym mundurze marynarki wojennej, idący ścieżką w jej kierunku.

Widziałem, jak nadchodzisz, kiedy paliłem cygaro. Nie mieliśmy jeszcze okazji nadrobić zaległości. Wszystko w porządku? karmiony.". „Czuję się dobrze Charlie, trochę za ciepło jak dla mnie. Nic dziwnego, że się nie widzieliśmy, byłam w łóżku, kiedy przyjechałeś dziś rano, wtedy musiałeś nadrobić zaległości, a kiedy nie spaliśmy, ojciec cię zażądał.".

– Wiem. Kochany facet lubi słuchać o moich wyczynach, nawet jeśli jest czas pokoju. Pocałował ją w oba policzki i trzymał na wyciągnięcie ręki, patrząc od góry do dołu.

Jego oczy zatrzymały się na jej pełnych piersiach, zaróżowionych z podniecenia. W jego oku pojawił się błysk, którym Marta cieszyła się u innych mężczyzn i niektórych bezczelnych służących. „Mój Boże, wyrosłaś na piękność. Byłabyś pięknością balu, gdyby to nie był dzień Karoliny”.

Zadowolona Marta odwróciła brata z powrotem do domu, z dala od Beatrice i jej energicznego cudzołóstwa. Objęła jego ramię tak, że uciskał jej nabrzmiałą pierś. Chciałaby być tam pieszczona.

Pragnie być wszędzie pieszczona. Chciała mieć męskie dłonie na całym ciele. Była świadoma wilgoci spływającej po jej wnętrznościach.

Nie była tak pobudzona, odkąd mistrz rysunku ścisnął jej pączkujące piersi prawie dwa lata temu. Odciągnęła myśli od sceny, której właśnie była świadkiem. „Tata dał mi książkę do przeczytania Kapitana Pardoe, opartą na jego wyprawie na morza południowe. Dobrze mówi o młodszym poruczniku nazwiskiem Charles Hawswater” – powiedziała Martha.

„Drogi Kapitanie Pardoe” – odpowiedział Charles – „wspaniały marynarz. Dużo mnie nauczył. Odpłynąłem z chłopcem i wróciłem z mężczyzną.

Nie było nas ponad rok. niektóre.". „Te transporty skazańców brzmią okropnie”. "Przerażające statki.

Ledwie godne morza i śmierdzące do nieba. Jechaliśmy do Australii w eskorcie nowego gubernatora, więc dołączyli do nas z powodu piratów z wybrzeży Afryki i wschodnich mórz." „Jeden rozdział w książce był mniej pouczający niż pozostałe”, powiedziała Martha, „dostarczyłeś kilku pasażerów na odosobnioną wyspę w drodze powrotnej, a kapitan Pardoe powiedział po prostu:„ Nastąpiła sytuacja, która została rozwiązana bez rozlewu krwi . o czym to było?". Charles nie odpowiedział od razu; jego niechęć była wyraźnie widoczna.

„Kapitan był mniej otwarty na ten incydent, ponieważ wiedział, że wiele kobiet przeczyta jego książkę, tak jak ty. Są pewne rzeczy związane z poganinem, które angielska dama uznałaby za nieprzyjemne. „Może nie zauważyłeś Charliego, ale nie jestem już dzieckiem”. Łóże Marty przy jej własnej postawie. Charles zauważył te części jej ciała, o których wspomniała.

Po prostu znowu zwracała na nich jego uwagę. "Możesz mi powiedzieć. Nic nie powtórzę, skrzyżuj serce i mam nadzieję umrzeć." Charles roześmiał się głośno i wskazał jej ławkę, do której się zbliżali, jeszcze jeden zakręt i byliby w zasięgu wzroku domu.

- Usiądźmy tutaj, Marto na wypadek, gdybyś poczuła się słabo. Musisz powstrzymać mnie przed opowiadaniem ci tej historii, jeśli uznasz, że twoja wrażliwość jest urażona. Pamiętaj, że opowiadanie ci tej historii jest sprzeczne z moim osądem. "Jesteś absolutnym kochanym braciszkiem, najdroższy czas, żeby ktoś potraktował mnie jak dorosłego." Usiedli, a Karol odchrząknął.

„Pasażerowie, których również przeprawiliśmy, na prośbę biskupa Australii, byli wikariuszem, jego żoną i tłumaczem. Wyspa w przeszłości była bardzo wrogo nastawiona do odwiedzających statki, głównie wielorybników szukających wody. Śmierć starego wodza przyniosła do władzy jego syna, który był bardziej przyjazny i widział pewne korzyści w kontaktach ze światem zewnętrznym. Gubernator Australii usłyszał o tym i zwrócił się do biskupa o możliwość powołania misjonarza wcześniej usiłowanie handlu. Biskup był za tym wszystkim i tak zaangażował się nasz statek.

Proboszcz, choć dość młody, był człowiekiem pozbawionym humoru, przejętym nadęciem, myślę, że biskup chętnie się go pozbył. „Wyspiarze powitali nas tak, jak tylko mieszkańcy wysp Pacyfiku mogą. Są albo bardzo wrogo nastawieni, albo bardzo przyjaźni.

Podobnie jak wiele wysp na Morzu Południowym, tubylcy nie mają pojęcia o własności., idziesz do najbliższej kozy, niezależnie od tego, do której chaty jest przywiązana na zewnątrz, dlatego na tej wyspie nie ma czegoś takiego jak kradzież. Musieliśmy postawić uzbrojonych strażników na sklepach, które sprowadziliśmy na brzeg, co spowodowało niewielkie tarcia między obiema stronami. Ale to nie był prawdziwy problem. " "To jest cudownie fascynujące Charlie, dziękuję za podzielenie się tym ze mną." Charlie uśmiechnął się do niej, zanim kontynuował, "pierwszego wieczoru po naszym przybyciu zorganizowano ucztę na naszą cześć . Jako powód, dla którego tam przybyliśmy, aby dostarczyć wikariusza, szef uznał go za najważniejszego członka naszej partii i stał się gościem honorowym." "Ten wikariusz traktował tłumacza z pogardą przez całą podróż, ponieważ był pół rasy, jego matka została wzięta do niewoli z tej samej wyspy przez przechodzącego wielorybnika, aby była zabawką kapitana.

- Biedna kobieta Charlie. Mam nadzieję, że traktowali ją dobrze.”. „Biali mężczyźni zwykle uważają tubylców za gatunek gorszy i nie była wyjątkiem. Kiedy kapitan zmęczył się nią, oddał ją załodze.

Musieli ją przywiązać jak zwierzę, bo próbowała rzucić się za burtę. - To straszny Charlie. Jak przeżyła? Martha próbowała sobie wyobrazić, co się stało z kobietą, która ma tak wielu mężczyzn. Czy jej nogi unosiły się w powietrzu jak Beatrice?.

„Później została wypuszczona przez brytyjską fregatę poszukującą dezerterów” – kontynuował Charles – i w końcu poślubił byłego skazańca w Australii. Czy chcesz, żebym też kontynuował Marto?”. „Proszę Charlie. Wiem, że uważasz tę historię za nieodpowiednią dla moich uszu, ale nie jestem słabą kobietą.”. „Nie sądzę, że jesteś Martą.

Gdzie byłem? O tak! Jestem pewien, że tłumacz celowo zachował pewne zwyczaje i tradycje wyspy przed aroganckim pastorem. Gdy uczta się skończyła, wódz klasnął w dłonie i cisza zapadła w zebranych, a z chaty wyprowadzono piękną i bardzo młodą dziewczynę. Nie miała na sobie nic poza spódnicą z trawy, naszyjnikiem i bransoletkami z muszelek. Wódz powiedział kilka słów z ręką na ramieniu dziewczyny i uśmiechnął się do wikariusza. Tłumacz powtórzył słowa proboszczowi: „To moja najmłodsza żona, z którą szanuję cię do wschodu słońca”.

- Podziękuj ode mnie wodzowi, doprawdy jestem zaszczycony. powiedział niczego niepodejrzewający pastor. Tłumacz powtórzył szefowi jego słowa do szefa, który skinął głową i nadal się uśmiechał przez chwilę.

Potem uśmiech zniknął i wyspiarze zaczęli mruczeć między sobą. - Co jest nie tak z tym poganinem? - wysyczał pastor. Tłumacze zaszokowali wszystkich: „Oczekuje się, że zabierzesz jego żonę do chaty z miejsca, w którym przyjechała, i kopuluje się z nią aż do wschodu słońca, kiedy wódz będzie mógł odebrać ją z powrotem”. Szczerze, Marto, wyraz jego twarzy był wspaniałym widokiem.

Myślałem, że będzie miał atak. Charles zawahał się. – Nie sądzę, że powinienem kontynuować z tą Marthą, jesteś taka młoda.

Próbował stłumić uśmiech. – Nie bądź wredny Charles. wybełkotała Marta, „nie możesz teraz przestać. Intrygują mnie obyczaje obcych krain - dodała szybko. - Bardzo dobrze, Marto, jeśli jesteś tego pewna - powiedział drażniący się brat - odpowiedź pastora, choć zrozumiała, była niefortunna.

'Absolutnie nie. Wbrew przykazaniom. Podziękuj mu, ale powiedz nie. i potrząsnął głową. Potrząsanie głową to uniwersalny znak dezaprobaty.

Plemię wyglądało bardzo groźnie. 'Co tu się dzieje?' — zażądał kapitan Pardoe. Tłumacz wyjaśnił: „Kiedy wódz ofiarowuje swoją najmłodszą żonę osobie trzeciej, jest to dla niego wielki zaszczyt, największy, jaki może ofiarować. Odmowa przynosi żonie wielką hańbę, ponieważ gość postrzega ją jako niepożądaną.

Zostanie wtedy wyrzucona przez plemię i potraktowana jak trędowata. Ale jej własna rodzina ją zabije i zabije wstyd. Ale wódz traci twarz, wybierając niepożądaną żonę, i on też jest zawstydzony. To zniewaga dla wodza, której wyspiarze nie zniosą.

Nie możemy opuścić tej wyspy z naszym życiem. ". Kapitan pochylił się i powiedział: "Nie masz wyboru wikariusza. Musisz spełnić swój obowiązek wobec swojej królowej i biskupa". Wtedy przemówiła żona wikariusza: "Rozumiem twoją niechęć, kochanie, ale na tej wyspie potrzebne jest dzieło Boga, a jeśli ktokolwiek może zwrócić tubylców do prawdziwego Boga, to ty możesz.

Stawką jest życie wielu młodych mężczyzn, w tym twój własny. uśmiechnęła się do niego.Zawsze wierzyłam, że tłumaczka już ostrzegła ją przed tym zwyczajem i zostawiła ją, by poinformowała męża.Okazała się zalotną młodą istotą w podróży na wyspę.Moim zdaniem cieszyła się niewygodą męża .Czy chcesz, abym kontynuował Martę?”. - Oczywiście, że mam Charliego. Muszę usłyszeć wynik tej historii.

Charles zauważył plamy koloru na policzkach Marty i wiedział, że jest podekscytowana historią. Jej pełne piersi groziły wypadnięciem z jej stanika, gdy jej oddech był tak głęboki. Postanowił kontynuować swoją historię, aby zobaczyć, ile była gotowa wziąć.

Biedny pastor niechętnie się zgodził. Tłumacz powiedział mu, że dostanie gorzki napój, który wzmocni i utrwali jego męskość, aby mógł oddać sprawiedliwość temu uhonorowaniu. Czy wiesz, co mam na myśli, mówiąc „męskość i silniejsza” Martha?”.

Marta zawahała się, „tak, Charlie”, znowu spała, „Mam dwie zamężne siostry, które podsłuchałem, jak rozmawiały o męskim członku i że może być silny lub bezwładny. Charles uśmiechnął się, słysząc jej zakłopotanie. Biedny wikariusz jęknął, a gdy wikariusz uśmiechnął się do wodza i wstał, tłumacz powiedział mu, że ponieważ była to tak ważna ceremonia, wszyscy starsi plemienia muszą być świadkami jego uhonorowania żony, a tym samym wodza. Muszę powiedzieć, że wikariuszowi udało się zachować uśmiech na twarzy, kiedy prowadził mroczną młodą dziewczynę z ośmioma członkami starszych jako słuchaczami.” „Dobry, łaskawy Charles! A kłopoty zaczęły się, ponieważ pastor nie działał dobrze? Charles patrzył na nią uważnie, dopóki nie położyła się ponownie. - Co moja młodsza siostra wiedziałaby o występującym mężczyźnie? - zapytał, chichocząc.

Marta zachichotała i pożałowała, wentylator. „Słyszysz rozmowę służących, wiesz o tym Charlie”. I obejrzyj to z pierwszej ręki w tym samym ogrodzie nie kilka minut temu, pomyślała. „Żaden występ nie był problemem, najwyraźniej stracił wszelkie zahamowania po przyjęciu gorzki napój i bardzo dobrze się aplikował.

Dopiero następnego ranka dowiedział się, że zaszczyt ma zostać zwrócony, a wódz będzie miał najmłodszą żonę pastora do wschodu słońca, a ponieważ jasnowłosa, niebieskooka dziewczyna siedząca obok kapitana była jego jedyną żoną, jaką miał., to do niej przypadło, aby zostać odbiorcą honoru męża. Była zaskoczona takim obrotem wydarzeń, najwyraźniej tłumacz nie wspomniał o roli, jaką miała zagrać. Marta sapnęła. Masz na myśli, że ta młoda biała dziewczyna, żona pastora, miała czarną pogańską męskość… Przepraszam Charlie za moją przerwę, proszę kontynuować. Była bardzo różowa po zdradzie swoich myśli.

Charles zobaczył, jak różowe stały się jej kule i shimmy wywołane przez jej ciężki oddech. Poczuł, jak jego penis sztywnieje. Jego siostra wiedziała bardziej niż dobrze wychowana dama powinna, być może nie miała przecież tak chronionego życia.

Rozmowa, która musi toczyć się za zamkniętymi drzwiami iz niewinnymi uszami w zasięgu. "Żona pastora wstała bez szemrania, ona nie miała wielkiego wyboru po tym, jak powiedziała mężowi, że musi wypełnić swój obowiązek. Ponieważ oficerowie statku byli starszyzną naszej grupy, musieliśmy patrzeć, jak wódz honoruje ją do wschodu słońca.

Robił to, czasami z nią na rękach i kolanach.”. „Jak bestie na polu? Miło mi łaskawy. Wzięła głębszy oddech i Charles zobaczył małą otoczkę nad jej stanikiem. Zobaczył, że Marta go obserwuje, i odwrócił wzrok.

— Gorzki napój — kontynuował Charles — musi wpływać na męskie ciało, ponieważ zajęło trochę czasu… ee… uhonorowanie jej, ale niedługo zanim znów się z nią sprzymierzył. Zaangażował się po królewsku i z wielką energią. Dziwne, że pastor nie słyszał jej krzyków, które, jak mówię, brzmiały jak krzyki czystej radości. Trwało to aż do wschodu słońca, który na szczęście o tej porze roku był wczesny.

Najwyraźniej, gdyby któraś z żon zaszła w ciążę z powodu tego związku, ich mężowie otrzymaliby jeszcze większy zaszczyt. „To najdziwniejszy zwyczaj Charlie, jestem całkiem zazdrosny, że widzisz te wszystkie dziwne rzeczy podczas swoich podróży”. Marta's Umysłowe oko wypełniło połączenie czarnego wodza z żoną pastora. Kłopoty zaczęły się rano, kiedy proboszcz dowiedział się, dlaczego jego żona wygląda na tak zmęczoną, ale szczęśliwą.

Zbeształ ją na oczach wszystkich, którzy denerwowali tubylców, ponieważ była to zniewaga na ich wodza. Stało się dość brzydkie, dopóki pastor nie był przekonany, że nie ma większego wyboru niż on, a powodem, dla którego wyglądała na zadowoloną, było to, że wykonała swój obowiązek najlepiej, jak potrafiła.”. „Sugerujesz, że lubiła… robi to, kiedy kobiety tego nie robią. Martha przypomniała sobie wyraz twarzy Beatrice, kiedy robotnik na farmie ją bił; wydawała się w raju.

Marta zdała sobie sprawę, że żadna z jej sióstr nie skarżyła się na fizyczną stronę ich małżeństwa. dziewczyny lubią to tak samo jak mężczyźni, w rzeczywistości cudzołóstwo to ulubiona rozrywka na wyspie. To wielka zniewaga odmówić dziewczynie, która się tobie ofiaruje, a tubylcy uznali białe skóry naszej załogi za piękne. Gorzki napój był bardzo popularny wśród mężczyzn. Czasami trzeba było przejść nad parą w trawie”.

"Naprawdę Charlie, myślę, że mnie drażnisz. A co z tobą w tym raju?". Charles uśmiechnął się, „jak powiedziałem Martha, odpłynąłem chłopca i wróciłem mężczyznę. Byliśmy na wyspie dwa tygodnie, podczas gdy stolarze okrętowi budowali kościół i dom pastora”.

Martha usłyszała kroki na ścieżce. Wracała Beatrice. "Witaj Beatrice moja droga siostro. Małżeństwo musi się z tobą zgadzać, jesteś pozytywnie promienieje.".

"Dziękuję Charlie. Życie jest teraz przyjemne." Spojrzała znacząco na swoją siostrę. Jej głos brzmiał trochę ochryple dla Marty, ale jej strój był schludny.

Poza lekkim połyskiem potu i zaróżowieniem nie zdradzała żadnych skandalicznych działań. „Jaki był tu temat rozmowy?”. "Recytowałem Marcie niektóre z moich przygód w odległych miejscach" - odpowiedział Charles - "chociaż ona jest prawdopodobnie za młoda, żeby to usłyszeć.

Nasi rodzice mogą uznać moje historie za zupełnie nieodpowiednie dla jej małych uszu". "Naprawdę Charles!" – odparła Marta z pewną irytacją: „Nie jestem dzieckiem”. „Czy moje uszy są za młode?” – spytała Beatrice, siadając po przeciwnej stronie brata. - Jesteś teraz żoną Beatrice, więc odpowiedź brzmi nie, ale zostawię Marthę, żeby opowiedziała ci o incydencie wikariusza, jeśli może przestać bzykać wystarczająco długo. Karol zachichotał.

„Właściwie Charlie, nie miałabym problemu z dzieleniem się historiami z moją zamężną siostrą. Kiedy zdobędziemy trochę czasu dla siebie, zrobimy właśnie to”. Teraz przyszła kolej Marty, by spojrzeć znacząco na Beatrice. Łóże Beatrice i zerwał z nią kontakt wzrokowy, z małym uśmiechem na twarzy.

"Czy jest więcej opowieści o twoich podróżach, których moja niewinna siostra nie słyszała?". Charles zastanowił się przez chwilę i spojrzał po kolei na obie dziewczyny. Wydawało się, że dzielą jakąś prywatną rozrywkę. „Jesteśmy tu, aby świętować wesele, a ta relacja dotyczy zwyczajów weselnych na wyspie, którą Marta zna i będzie z wami opowiadać; wkrótce nie ma wątpliwości”.

Nie drażnij się z Charliem — odparła Beatrice — panna młoda i pan młody niedługo zaprowadzą taniec i musimy przebrać się w nasze suknie balowe, więc powinnaś to zrobić. — Tak, przepraszam dziewczyny — przeprosił Charles. „podobnie jak nasze własne społeczeństwo, para może się do siebie polubić i zgodzić na wspólne zamieszkanie w domu. Pan młody musi udowodnić ojcu panny młodej, że może ją utrzymać, robi to i wędkuje.

Jego starania stają się podstawą uczty weselnej. Podczas uczty para wymienia nakrycia głowy z plecionych kwiatów, otrzymuje błogosławieństwo starszych plemienia, a to oznacza, że ​​są małżeństwem. - Niewiele się od nas różni - oświadczyła Marta - mamy uczty weselne i obrączki. „Zgadzam się z Martą, ale jest coś więcej, prawda Charlie?”. — Tak, rzeczywiście Beatrice — Charles kiwał głową, mówiąc — po uczcie pan młody musi opuścić swoją nową żonę i odejść i zbudować swój dom.

wykorzystując drewno do budowy domu, który również musi pokryć strzechą. W tym czasie musi się wyżywić. Może to zająć dwa tygodnie.". — Z pewnością jego narzeczona powinna mu pomagać — wykrzyknęła Marta.

"Jego żona ma inne obowiązki do wykonania", odpowiedział Karol, "ceremonia nie jest zakończona, dopóki nie zostanie wybudowany dom i nie wróci do męża". — Powiedz Charliemu — zażądała Beatrice — jakie inne obowiązki? Charles uśmiechnął się z kolei do dwóch dziewczynek: „Kiedy pan młody wyrusza, aby wykonać swoje zadanie, panna młoda jest zabierana do domu swojego teścia, dopóki dom nie zostanie ukończony. Tam, po wypiciu gorzkiego drinka, teść cudzołoży z panną młodą.

Dwie dziewczyny sapnęły. Po ojcu przyszli wszyscy bracia w odpowiednim wieku, a za nimi wszyscy wujkowie pana młodego. „Kolejne westchnienia dziewcząt”.

I tak codziennie, aż do powrotu męża. – Dobry, łaskawy Charlie, na pewno żartujesz? – zapytała Beatrice. – Wcale nie, na wielu wyspach panują takie same zwyczaje. – Ale dziewczyna mogłaby mieć dziecko.

„Tak, rzeczywiście i zwykle tak jest i uważa się, że jest to pożądany wynik.” „Och, proszę Charlie! Jaki jest możliwy zysk z takiego zachowania? — zapytała zszokowana Marta. — Pomyśl o tym, Marto. Rodziny są bardzo blisko. Nikt nie jest pewien, kto jest ojcem dziecka, dlatego każdy traktuje dziecko jak własne potomstwo.

Dziecko jest kochane przez wszystkich członków rodziny. Jeśli coś stanie się głowie domu, to jego podopieczni niczego nie chcą, pod tym względem wszystko jest bardzo cywilizowane. Jest jeszcze jeden bonus dla pana młodego w tym, że kiedy buduje, jego starsi krewni płci męskiej dają jego pannie młodej doświadczenie i lekcje tajników zadowalania mężczyzny.".

"Niebiosa nad Charliem! Powiesz nam te sekrety?”. „Z pewnością nie Beatrice. Przynajmniej nie wtedy, gdy Marta słyszy”. Martha tupie z irytacją i dąsa się, ku uciesze rodzeństwa.

„Jeśli się nie mylę, słyszę, jak muzycy dostrajają się, więc musimy ponownie dołączyć do imprezy”. Charles wrócił z dziewczyną na każdym ramieniu, oboje wyglądali na odżywionych i pięknych. Po raz kolejny był świadomy ucisku piersi Marty. Była w wieku, w którym zdawała sobie sprawę z wpływu, jaki wywrze na mężczyzn. Flirt będzie ważną częścią jej rozrywki, dopóki się nie zaręczyła - i prawdopodobnie po..

Podobne historie