Księżniczka niewolnica część 2

Opowieść o tajemnicy, magii i romansie z wyimaginowanego świata.…

🕑 20 minuty minuty Prosty seks Historie

Ponury i nieuprzejmy, Nieczuły, nieuważny, ślepy; Wiatry śmieją się i jęczą; Nieświadomy, nieznany. - Pieśń Nocy Menkereta. Jestem sam w mojej celi w domu Heszuziusza. Jestem jednym z jego posiadłości; rzecz do użytku, jak chochla. A przynajmniej tak myśli.

Ale nie jestem chochlą, jestem mieczem, jestem żelazną laską. Heshuzius mnie nie zna, podobnie jak żaden z tych Darrakhai. Jestem im czymś tak obcym jak śnieg wyjącej pustyni.

Jestem sam, ale nigdy się nie boję; moi bogowie są zawsze ze mną i chociaż mogę zginąć w ciemności, zawsze będę ich dzieckiem. Menkeret i jego krewni są dobrzy dla swoich dzieci. Będzie o mnie mowa w Mentrassanae, moim domu. Mowa o córce niesfornego szamana, przebiegłej czarodziejce.

Zabiłem Darrakhaia, którego imię już mi umyka, mimo że minęło zaledwie kilka dni. Uniknęłam też kary, po co karać chochlę, jeśli biesiadnik spali się rosołem. Uśmiech przechodzi przez moje usta, ale nie trwa długo. W domu już słychać dźwięki.

Świt musi się szybko zbliżać; przekręca się klucz, drzwi się otwierają, kroki w górę, cichsze kroki w dół, mysz przemyka po kamiennych płytach kuchennych i zapala się kadzidło. Mój umysł jest zawsze czujny, ale to mnie męczy. Lepiej myśleć o innych rzeczach, marzyć o przeszłości, jak być może robi to ćma w swojej poczwarce, zanim się odrodzi. Słyszę fale rozbijające się o bezludną plażę; Miejsce tak odległe jak góry księżyca.

A jednak wydaje mi się, że to dom. Teraz widzę siebie w wypolerowanym lustrze mojego umysłu. Jestem piękna, jak mi często mówiono. My z Mentrassanae uważamy fałszywą skromność za równie godną pogardy jak każde inne kłamstwo. Rzeczywiście posiadam piękno; Jestem wysoki, mam proste plecy, szerokie ramiona, bo już wiele ciężarów dźwigali i dobrze je znosili.

Moja twarz jest jasna, a włosy ciemniejsze niż burzowe chmury, usta mam pełne, a oczy zielone jak południowe morze. Moje nogi są tak jasne i zgrabne jak wszystkie, piersi drżą i rozlega się grzmot, biodra są ucieleśnieniem płomienia, usta są tyglem pożądania, a to, co jest między nogami, zarówno mężczyźni, jak i kobiety daliby wiele do posiadania . Ale więcej niż to; moja pasja i moc jarzą się we mnie jak ognie stworzenia, obracając zasłonę światła, której ci ignoranci Darrakhai nie mogą zobaczyć.

Teraz twarze wypełniają mnie, gdy zapadam głębiej w zadumę. Widzę złotą, wysadzaną klejnotami twarz Menkereta życzliwego, mojego ojca mądrego, moi bracia, młode kobiety z mojego orszaku są odważne i piękne. Ale jedna twarz wysuwa się na pierwszy plan, gdy wszystkie inne powoli się cofają; Oltos, mój kochany.

Był synem starego rybaka Kakryllion. Dobrze pamiętam dzień, w którym go zobaczyłem; Miałam siedemnaście lat i cieszyłam się już kilkoma kochankami, których wszystkich wybrali moi rodzice. Był gorący letni dzień w południe i Oltos był na nabrzeżu, wyciągając swój połów z maleńkiej łódki.

Ku wielkiej konsternacji starej Ultai zatrzymałam się, moja służąca. Patrzyłem, jak wyciągnął rybę z maleńkiego statku. Był nagi, co nie było niczym niezwykłym w lecie przy nabrzeżu, ale jego mięśnie falowały pod głęboko opaloną skórą, na ramionach widniały wirujące czarne tatuaże rybaków z Mentrassanae i jego włosy; długie, kruczoczarne i połyskujące od potu trudu, wszystko to sprawiało, że moje serce biło szybciej, moje oczy rozszerzyły się, a wnętrze mojego ciała poruszyło się. Przez dłuższą chwilę obserwowałam go, rozkoszując się jego potężnymi plecami, jego nogami z każdym mięśniem, jego idealnymi, gładkimi pośladkami i zwartym pakietem bioder, który wskazywał na moc, którą mogą zawierać.

Wciąż był do mnie plecami. Głuchy na jej protesty, zostawiłem Ultaę, starą staruchę, za sobą i podszedłem do brzegu. Wraca do mnie zapach łodzi, morza i soli, które są wspanialsze niż najdroższe zapachy.

Nic mu nie powiedziałam, moje oczy po prostu nadal chłonęły jego piękno, a potem odwrócił się i zobaczył moją stopę w sandale. Podniósł wzrok, nie robiąc nic, by ukryć swoją nagość. "Czy mogę ci pomóc, moja pani?" Ale jego słowa zostały dla mnie stracone, jak oddech dla wiatru. Widziałem oczy wściekle turkusowoniebieskie, duże oczy, które świeciły honorem i szlachetnością daleko ponad jego skromną pozycją.

Zobaczyłem twarz opaloną słońcem i morzem, z zarostem, silną i lśniącą. Oto człowiek o niezrównanej urodzie. Stałem mocno, chociaż moje nogi drżały, a w głębi mojego ciała rozwinął się ból. "Jak masz na imię rybak?" – spytałem w końcu.

„Jestem Oltos, syn Kakryliona”. Nagle pisk przechodzącej mewy sprawił, że spojrzałem na jego nadgarstki. Nie nosił świętej nici małżeńskiej.

Moje serce znów się poruszyło i dodało mi odwagi. - Ile za twój połów Oltos, syn Kakryllion? – To wszystko, moja pani? – Tak, nigdy nic nie robię. Teraz zrobił coś, co będę wspominać i cenić przez wszystkie moje dni; oparł się o maszt łodzi i przechylił biodra na bok.

Na początku myślałem, że to oznaka braku szacunku, ale kiedy spojrzałem na jego męskość, moje serce roztopiło się jak wosk pszczeli w wachlującym płomieniu. – Sto oboli, pani. Powiedział stanowczo.

– Ultaa, daj mi dwieście pięćdziesiąt oboli. Znowu byłem głuchy na kakofonię narzekań Ultai. Wziąłem od niej pieniądze i wskoczyłem do łodzi.

Obawiając się, że upadnę, Oltos poszedł mnie złapać, ale jestem pewien, że stąpam. Uśmiechnął się skromnie, kiedy mu zapłaciłem. „Moja pani jest bardzo hojna”. - Wcale nie. Może zapłaciłem za rybę, ale to nie jest ryba, której chcę.

Uśmiechnęłam się, widząc zdziwione spojrzenie na jego ciemnych rysach. "Kiedy jutro odpływasz?" – O świcie, pani. – Z tego samego nabrzeża? „Tak, moja pani.” „Dobrze.

Czy pływasz sam Oltos? "Zawsze." "Dobry. Teraz daj te ryby każdemu, kto myśli, że ich potrzebuje. „Tak, jeśli moja pani tego pragnie”.

Zostawiłem go bez słowa i nie oglądając się za siebie. Tej nocy gorąco modliłem się do Menkereta, aby moja misja się powiodła i spałem spokojnie ale moje sny były przepełnione wizjami Oltosa. Obudziłem się na długo przed świtem.

Ukradwszy sukienkę, szalik i płaszcz pokojówki, ubrałem się szybko i wyślizgnąłem się z tyłu domu. Straże mojego ojca zobaczyli mnie, ale nie przejmowali się tym pokojówka chodząca o tej wczesnej porze po zielniku. Wspięłam się na mur i cicho zeskoczyłam na dół. Ponieważ dom mojego ojca jest blisko morza, nie miałam daleko.

święty kantyk wszedł mi do głowy, dar od bogów, wyrecytowałem je, Morze wzdycha cicho, Dotknięte zimnym wietrzykiem o świcie, Słońce, jej kochanek Dawno ją porzuciłem Kilka minut później znów znalazłem się na nabrzeżu Było tłoczno, ponieważ wszyscy rybacy z miasta przygotowywali się do odejścia rano br chuj. Okryłem twarz szerokim kołnierzem płaszcza pokojówki i przeszedłem obok wielu zacumowanych łodzi. Był Oltos.

Pracowicie zwijał linę, nosił krótki kilt i amulet na szyi: Oko Menkereta, on o pomyślnych wróżbach! To był naprawdę pomyślny znak; moja misja może się powieść. Bez najmniejszego wahania zeskoczyłem na pokład łodzi Oltos. Odwrócił się i zobaczył mnie, gdy weszłam do maleńkiej kabiny i zamknęłam drzwi. Wewnątrz było czysto i schludnie, było też małe łóżko.

Byłem zaskoczony, jak wygodne było, gdy siedziałem na nim ze skrzyżowanymi nogami. Naciągnąłem szalik na twarz, pozostawiając tylko oczy odsłonięte. Spodziewałem się, że pójdzie za mną do kabiny, ale tego nie zrobił. Zamiast tego poczułem wrażenie ruchu, gdy łódź reagowała na delikatne podmuchy wiatru. Napinałem się i skręcałem, gdy minęło kilka minut.

Czekałam niecierpliwie i zsunęłam ręce do wewnętrznej strony ud i po cipce, aby ponownie sprawdzić pracę pokojówki, która ogoliła mnie poprzedniej nocy. Gdy tylko stwierdziłem, że wszystko jest gładko i dobrze, rozległo się pukanie do drzwi. "Wchodzić." Oltos wszedł i uśmiechnął się, widząc, jak siedzę ze skrzyżowanymi nogami i welonem na jego łóżku. - Jeśli to się podoba mojej pani, wypłynęliśmy z portu io tej godzinie będziemy poza zasięgiem wzroku zewnętrznej bariery.

Otacza nas morze. Jego głos był głęboki i rozkazujący, ale mówił delikatnie i cicho, żeby nie odstraszyć nieśmiałego jelenia, za którego mnie wtedy uważał. „Niech Bogini Wiatrów będzie łaskawa”.

— Rzeczywiście, oby kiedykolwiek była taka. Zdjąłem welon i rozwiązałem długie włosy, rozczesując je. Widziałam, jak jego piękne oczy rozszerzyły się z zachwytu i to, bardziej niż wszystkie wytworne pochwały, do których byłam przyzwyczajona, zdobyło go do serca. Wziąłem go za rękę, a on ukląkł przede mną.

Uśmiechnąłem się, aby go uspokoić: „Oltos, nie bój się. Bogowie Morza przysłali mnie tutaj dla twojej przyjemności”. Cóż, to była tylko połowa prawdy.

Zdjąłem szalik i płaszcz; przerzucając je przez głowę. Następnie rozpiąłem sukienkę pokojówki i spuściłem ją z ramion. Spojrzałam na niego chytrze, odrzucając włosy do tyłu, by zostawić odkryte piersi. Był zdumiony, gdy przyjął moją nagość i odetchnął głęboko. Zachichotałam i powoli wzięłam jego rękę.

Potarłam jego dłonią moje miękkie piersi i sutki. Jego dłonie były mocne i twarde, ale zaskakująco gładkie. Lekko się położyłam, relaksując się, gdy bawił się moimi piersiami. Mogłem powiedzieć, że jego ręce były doświadczone. Rzuciłam się, żeby go pocałować, trzymając go za rękę, żeby nie mógł uciec.

Jego usta były słodkie jak przyprawiony miód pitny. Jego usta pachniały kwiatem migdałów, a kiedy przygryzł moje wargi i badał je językiem, poczułam się wyzwolona, ​​jak piórko na wietrze unoszącym się nad ciepłym i spokojnym morzem. Chwyciłam go za głowę i przeczesałam paznokciami jego długie włosy, gdy moje usta rozkoszowały się jego ustami.

Moje dłonie znalazły napięte mięśnie i ścięgna, pomarszczone jak bruzdy bezkresnego morza; znaleźli jędrne, chłodne ciało i skórę jak delikatny adamaszek. W końcu niechętnie odsunąłem się od niego i kazałem mu wstać. „Jak rozkazuje moja pani”. Jednym zręcznym ruchem zdjąłem kilt rybaka.

Cofnął się o dwa kroki, ale nie ze skromności; Rybacy z Mentrassan są przyzwyczajeni do własnej nagości. Nie, żebym mógł go w pełni zobaczyć. Gdyby szukał mojej aprobaty; już go miał, no i naprawdę. Pod ostro trójkątnym torsem z sześcioma wyrzeźbionymi brzuchami, pomiędzy wąskimi biodrami i nad parą długich muskularnych ud, bogowie powiesili jego wspaniałego kutasa. Oparłem głowę na ramieniu, by go podziwiać; otoczona jego opalonymi udami i zwieńczona tak małymi, kręconymi czarnymi włosami.

Już moja cipka mrowiła z wyczekiwania. Przyciągnęłam go do siebie machnięciem ręki i spojrzałam mu w twarz. Zamrugał i przewrócił oczami jak wysoki nurek, który ma zamiar zanurzyć się w nieznanej wodzie z dużej wysokości. „Oltos, mój dzielny rybaku, nie masz się czego obawiać… Tylko moje zęby od czasu do czasu przeszkadzają”. Roześmiał się, gdy złapałem jego męskość.

Czułem na nim zapach olejku. Więc mógł się spodziewać mojej dzisiejszej wizyty powrotnej. To również wskazywało na szczerą chęć zrobienia na mnie wrażenia.

Byłem zadowolny. Nie spytałem go, czy zawsze używał pachnącego olejku, żeby łowić ryby. Teraz w końcu wyraźnie się rozluźnił, gdy chwyciłam jego kutasa.

W mojej dłoni szybko ożył. Patrzyłem na to chciwie, gdy czułem, że nabrzmiewa. Napompowałem jego podstawę tam, gdzie jego ciężkie kulki wisiały jak rzadkie owoce, które później pożerałem. Przesunęłam dłonią po całym jego trzonie, od lśniącej głowy do samego dołu.

Teraz jego kutas wygiął się w górę i już mogłem sobie wyobrazić, jak wypełnia mnie do moich wewnętrznych głębin. Oblizałem usta i włożyłem jego kutasa do ust. Przez wszystkie lata jedzenia dobrego jedzenia nie smakowałam niczego lepszego. Kutas Oltosa był twardy i apetyczny.

Językiem badałem i delektowałem się jego czubkiem, każdą stroną i fałdą. Ścisnąłem jego podstawę i masowałem głowę pełnymi ustami i wnętrzem ust. Zwróciłem szczególną uwagę na wrażliwy spód, wielokrotnie przesuwając po nim językiem. W końcu polizałam jego jaja w taki sam sposób, w jaki moje dwa koty chłpią mleko. Z rosnącą satysfakcją obserwowałam, jak te soczyste owoce napinają się i chowają.

Jego kolana były moją zabawką. Przez cały czas czułam, jak ciężko oddycha, gdy jego ręce trzymały moją głowę. Od czasu do czasu odgarniał mi włosy, żeby zobaczyć, jak moje usta ciężko pracują nad swoją męskością.

Wkrótce jego kutas ociekał sokiem z moich ust i mogłam poczuć, jak wbija się we mnie delikatnie za każdym razem, gdy zamykam usta wokół niego. Teraz zatrzymałem się, wciąż pompując jego trzonek ręką, i spotkałem jego zaciekłe oczy. „Oltos, chcę mieć twoje usta między nogami, ale bądź delikatny”. – Oczywiście, pani.

Położyłem się na łóżku, kiedy zdjął samodziałową sukienkę. Łóżko było miękkie i pachnące lawendą i tymiankiem ze wzgórz. Na ścianie obok Oltos powiesił wiele amuletów i talizmanów.

Jednym z nich był worek z ziół, ozdobnie haftowany i z dużą umiejętnością, przedstawiający Oko Menkereta. Spojrzałem w górę i zobaczyłem wyraz szeroko otwartych oczu na jego twarzy. Przesunął oczami w górę iw dół mojego ciała i podobało mu się to, co ujrzał.

Teraz poczułam, jak jego ciepłe dłonie delikatnie rozdzielają moje nogi, a jego język pieści moje wewnętrzne uda, całując mnie delikatnie, gdy powoli szedł w górę. Trzymałem haftowaną torbę i patrzyłem na Święte Oko Menkereta. Słono-słodki jej pocałunek, Tak kojący jej pieszczoty; Idąc do morza, Jej chłodne wody witają mnie Jak uścisk kochanka.

Jego język był narzędziem wytwornego rzemiosła miłosnego. Dotykał moich ud, jakby były plastrem miodu; coraz bliżej mojej ociekającej dziurki. Jak zawsze byłem niecierpliwy, ale dałem mu wystarczająco dużo czasu na zademonstrowanie swoich umiejętności.

Kiedy w końcu rozchylił moje usta, stwierdziłem, że rzeczywiście ma umiejętności. Odnajdując wszystkie moje punkty przyjemności, Oltos zwracał im należną uwagę. Przejechał swoim błyszczącym językiem dookoła moich ust i zanurzył go w moich wewnętrznych głębiach tak daleko, jak tylko mógł. Pieszczota jego chłodnego języka na moim gorącym ciele była cudem równym tym, o których śpiewali bardowie. Na koniec zakreślił językiem mój guzik miłosny; najpierw delikatnie, potem z rosnącą intensywnością.

Nigdy nie czułem takiej przyjemności; Nigdy nie doznałem takiej rozkoszy. Niedługo potem zacząłem szarpać się jak niezłomny źrebak i jedną ręką; Wciskałam jego twarz coraz głębiej w moją wilgoć, aż jestem pewien, że miał problemy z oddychaniem. Dręczyłem już mojego biednego rybaka. Podniosłam go, prawie śmiejąc się z jego ociekającego wodą podbródka i lekko zdezorientowanego wyrazu jego twarzy.

Wykręciłam biodrami kusząco i przyciągnęłam go bliżej. Wytarłam soki z jego podbródka i spojrzałam w dół. Nadal był wyprostowany i twardy, więc wykonałem kilka zachęcających uderzeń jego kutasa. Brak długości nadrabiał szerokością i solidnością.

Znowu moja cipka zadrżała w oczekiwaniu, że ten piękny instrument rozkoszy wkrótce ją wypełni. „Oltos, mój piękny rybaku, kochaj się ze mną”. Wyszeptałem. Uśmiechnął się szeroko jak mały chłopiec, który niespodziewanie otrzymał pyszne słodycze.

Trzymając kutasa w dłoni, ustawił go na moim progu. Mimo że byłam teraz więcej niż gotowa, kazałam mu przez kilka minut pocierać główką jego penisa po moich ustach i szczelinie. To sprawiło, że byłem jeszcze bardziej mokry, więc kiedy we mnie wszedł, stało się to z największą łatwością.

Oltos przejął teraz kontrolę. Zgodnie z moim zamiarem rozpaliłem jego namiętności do tego stopnia, że ​​stracił wszelkie zahamowania. Rozkładając nogi, poczułam, że cała jego długość natychmiast mnie wypełnia. Pocałował mnie dziko, wbijając się we mnie z całkowitym oddaniem.

Odwzajemniałam jego pocałunki łapczywie i dopasowywałam się do każdego jego pociągnięcia. Wbiłam paznokcie w jego ramiona i owinęłam nogi wokół jego pleców; trzymając go mocno. W bardzo krótkim czasie byłem w ekstazie. Moja cipka zagrzechotała, gdy fale intensywnej przyjemności oblały całe moje ciało.

Oltos nie był przygotowany na zgiełk moich jęków, westchnień i wzywania bogów. Jestem pewien, że myślał, że mnie skrzywdził, ale nic nie mogło być dalsze od prawdy. Gdy burza rozkoszy opadła, otworzyłam oczy i zobaczyłam, że uśmiecha się nade mną. — Czy zadowoliłem cię, pani? Zapytał szczerze. Mogłam poczuć, jak mocno moje wewnętrzne mięśnie ściskały teraz jego kutasa.

Mam to długi, uspokajający uścisk. "W rzeczy samej." Wyszeptałem. "W rzeczy samej." „Ale teraz chcę, żebyś napełniła mnie po brzegi sokami. „Moja pani jest hojna”. Z tymi słowami pochylił głowę, a ja go przytuliłem.

Intensywność jego pchnięć ponownie wypełniła moje ciało nieopisaną przyjemnością, ale teraz mój umysł był gdzie indziej. Zamknąłem oczy i delikatnie przesunąłem dłonią po jego kręgosłupie; od podstawy czaszki do dolnej części pleców. Robiłem to wielokrotnie, gdy wbijał się w moje ciało i czule pocierał moje boki.

W mojej głowie widziałem wokół niego świecące wrzeciono energii; złoty i opalizujący. To była jego moc; jego wir światła; stąd pasja, przyjemność i radość. Zanurzyłem w nim rękę i poczułem, jak złote światło reaguje na moją obecność. Teraz, krok po kroku, dodawałem do niego własną energię, sprawiając, że świecił jaśniej, niezliczonymi kolorami o najpiękniejszym odcieniu.

Słyszałem, jak jęknął z przyjemności i ciężko dyszał, gdy ogień ogarnął teraz jego lędźwie. Karmiąc go własnym paliwem, siły pożądania i pożądania coraz bardziej opanowywały Oltosa. Poczułem, że jego ciało jest napięte; Poczułem, jak jego kutas sięga samego szczytu swojej twardości. Poczułem, że wstrzymuje oddech, a kiedy doszedł, poczułem, jak mocno zaciska ręce na moich ramionach.

Minęła pełna minuta, kiedy został złapany w moją sieć przyjemności jak złapany w sidła owada. Mogłem go tam dłużej trzymać, ale pomyślałem, że lepiej go nie przestraszyć. Kiedy poczułem, że ostatnia kropla odpływa z niego, pozwoliłem mu odejść. Był bez tchu, mój biedny Oltos, i upadł na mnie na chwilę. Uczyniłem go prawie bezsensownym, więc podsypałem jego długie włosy, dopóki nie wyzdrowiał na tyle, by zapytać: „Czy jesteś czarodziejką… moja pani? Uśmiechnęłam się zagadkowo.

„Mam… dary. Dary, którymi mogę się obdarzyć”. Po tych słowach zbliżyłem się do niego i złożyliśmy długi, czuły pocałunek.

Ten dzień był jednym z najbardziej idyllicznych w moim życiu i do dziś pozostaje w mojej pamięci. Odkryłem, że Oltos był miesiąc młodszy ode mnie i zadaliśmy mu wiele innych pytań, niektóre bardzo osobiste: „Tak…. Byłem z niektórymi córkami ludu rybaka, ale nigdy z tak piękną damą jak ty. Ty…szanuj mnie”. Uśmiechnąłem się z jego skromności.

Potem zrzuciłem szalik, który owinąłem wokół ramion. Obawiał się, że słońce spali mi skórę, ale zapewniłem go, że Menkeret i moje „prezenty” mnie ochronią. Wspiąłem się na takielunek i zanurkowałem do wody. Natychmiast dołączył do mnie i opłynęliśmy łódź, nurkując tak głęboko, jak tylko mogliśmy i rozkoszując się chłodną wodą. Oltos był doskonałym pływakiem, a później tego ranka, gdy leżeliśmy przemoczeni wzajemnie ramiona na pokładzie; nauczył mnie trochę wiedzy o morzu.

„Jestem głodny”, powiedziałem. „Mam tylko prosty posiłek, moja pani”. „Wystarczy”. Zjedliśmy razem wiejski posiłek chleba, sera, sardynek w doniczkach i granatów, ale w ten spokojny dzień wydawało mi się o wiele lepsze niż pożywienie bogów. „Czy umiesz czytać i pisać? Ale dobrej mowy mam bardzo mało”.

Następnie z ochotą dodał: „Znam pieśni rybaków”. Byłem zachwycony. „Śpiewaj dla mnie”. „Drogie serce, które bije obok mojego, którego puls czuć, gdy jesteś sam; Gdzie w ciszy nocy Twoje oczy świecą ukrytym światłem? Gdzie wśród łagodnych łez księżyca twój płacz wypełnia uszy obojętnych wiatrów w górze Kto płacze, ale nie zna bólu ani miłości? O, gdzie jesteś, abym mógł wiedzieć Gdzie idą moje biedne błagania? Pytam tak, jakbym pytał morze: Dlaczego się przede mną chowasz? Mówię ci tak, jakbym mówił do nieba: nikt nie kocha cię bardziej niż ja! Milczałem, wzruszony, jak nigdy przedtem nie byłem dotykany i mogłem tylko patrzeć w jego błyszczące oczy. „Czy piosenka podobała się mojej pani?” skinął powoli głową.

„To było melancholijne i… piękne, mój Oltosie”. „Cieszę się, moja pani”. „Proszę, nie nazywaj mnie „moja pani”, nazywam się Kayla. i piękne imię”. Pocałowałem go i przez resztę tego podobnego do klejnotów dnia kochaliśmy się raz za razem.

W następnych dniach i tygodniach płaciłem naszej służbie małe łapówki, aby umożliwić mi opuszczenie domu o świcie i dołączenie do Oltosa. Mój ojciec by nie pochwalał, że zabieram sobie kochanka spośród biednych rybaków, ale dla mnie był półbogiem, bohaterskim synem morza, o jakim bardowie nigdy niestrudzenie śpiewają. Wciąż widzę jego uśmiechniętą twarz, jakby był teraz przede mną, a ja nie byłam niewolnikiem w krainie Darrakhai; ale płynąc swobodnie jak wiatr w jego łodzi w dniu, w którym nie złowiliśmy żadnej ryby.

Niestety, jest dla mnie stracony, mój Oltosie. Dzielnie poległ jakieś trzy lata temu w nieustannej wojnie toczonej przez Mentrassanae przeciwko bandytom fal Morskich Zbójców; nie zasługują na lepszą nazwę. Morze zawładnęło jego ciałem, teraz może jest tak, jak by sobie tego życzył. Był moją pierwszą prawdziwą miłością.

Czekajcie na część III Księżniczki niewolników………..

Podobne historie