Koszt edukacji

Nauczyciel wykorzystuje słabe oceny ucznia, aby osiągnąć swój sukces…

🕑 27 minuty minuty Niechęć Historie

– Pospiesz się – warknęła jej matka. Sayuri Watanabe mogła być wyższa od swojej matki, ale nigdy nie była w stanie za nią nadążyć, gdy się śpieszyła. Sayuri nigdy nie była w tej części Matsudo, nigdy nie miała powodu.

Nie żeby to naprawdę miało znaczenie. Wyglądało to jak każde przedmieście w praktycznie każdym innym mieście w Kanto, rozległe miasta, które uczyniły Tokio największą metropolią na Ziemi. Nigdy nie była w Kansai, ale domyślała się, że tam jest tak samo. Tak daleko od stacji kolejowej domy miały nie więcej niż dwa piętra. Każde pudełeczko ze sklejki trochę różni się od sąsiada, ale mieszkańcy żyjący tak samo przyjmują współczesny japoński sen.

Dla Sayuri był to koszmar. Schludne żywopłoty i nieskazitelne ściany wyznaczały granice działek tylko ułamek większych niż domy, które na nich stały. W niektórych z nich można było otworzyć okno i dotknąć domu sąsiada.

Nie musiałbyś się nawet wychylać. Sayuri podziękował, cóż, coś za małe łaski. Przynajmniej to była jedna z zalet posiadania sypialni obok torów kolejowych, z których widok rozciągał się przynajmniej na tory. Jej matka zdawała się wiedzieć, dokąd idą. Zaskoczyła Sayuri, że odkryła, jak korzystać z funkcji nawigacji w swoim telefonie komórkowym.

Starsza kobieta przejrzała nazwy pralni i knajpy yaki-tori i skręciła ostro w lewo. Poobijany but Sayuri nie do końca wykonał zwrot i zsunął się z jej stopy. Musiała zaczepić z powrotem, żeby go założyć.

To przyniosło jej kolejne szczekanie „Nie bądź taka wolna!” "Panie Yokomoto, proszę przyjąć nasze przeprosiny za słaby występ Sayuriego w tym roku. Bardzo się wstydzimy." Yuko Watanabe mówiła bardzo szybko, trzymając ręce na kolanach, nie będąc w stanie stanąć twarzą w twarz z nauczycielem. "Pani Watanabe, proszę. Nie przepraszaj.

To twoja córka powinna przepraszać. Uważam, że to jej własny wybór, że jej oceny ucierpiały. Znam typ Sayuri, widzę go co roku i jeśli zdecyduje się tego nie robić praca, to musicie zrozumieć, my nauczyciele, a ty jako rodzice nie mamy wielkiego wyboru.

Być może na inne dzieci możemy mieć wpływ. Ale nie na Sayuri." Yuji Yokomoto obserwował dziewczynę przed nim. Nie była taka zła klasa czwarta miała co najmniej pół tuzina gorszych.

Ale była wrażliwa. Sayuri, kiedy była na pierwszym roku, była pilną uczennicą. Nie geniusz, ale sumienny, pracowity i zdolny do odpowiednich stopni. Ale potem wpadła w Copacobana Sweet, samozwańczy gang czarnoskórych, jasnowłosych piekielnych drapieżników, który doprowadzał nauczycieli do szaleństwa od czasów gimnazjum. Stąd postać przed nim teraz.

W wieku osiemnastu lat Sayuri Watanabe dała jasno do zrozumienia, że ​​kontynuowanie nauki uważa za odległe wspomnienie; czyjejś ambicji. Sayuri miała na sobie bardzo krótką spódniczkę: Yokomoto nie zajęłaby zbyt wiele wysiłku, by dobrze przyjrzeć się jej majtkom, gdyby był tak skłonny. Jej szkolna koszulka luźno zawiązana w talii ukazywała ślad płaskiego młodego brzucha. Jej skóra była ciemna od weekendów spędzonych na odwiedzaniu lepszych salonów opalania w Tokio, jej makijaż jest jaskrawą mieszanką kolorów, którą w oczach Yokomoto najlepiej pozostawić w dziecięcym pudełku do kolorowania.

Była modelką lalki erotycznej z mangi, a Yokomoto znała innych nauczycieli, którzy zareagowaliby na taką stymulację. „Ale panie Yokomoto, nie powiedzą jej, co ma robić. Co możemy zrobić? Dziecko musi poznać wartość dobrego wykształcenia”.

„Tak, pani Watanabe. Powinni. Ale dzisiaj dzieci nie są takie jak my. Co oni wiedzą o wspólnej pracy dla dobra kraju? Obawiam się, że nic nie mogę zrobić, aby pomóc. Sayuri musi sama zdecydować, czy chce się starać, aby zyskać." "Sayuri." Jej matka odwróciła się do niej i spojrzała na nią gniewnie.

"Przeproś pana Yokomoto." "Panie Yokomoto. Jestem. Przepraszam. Na wszystkie problemy. To ja cię spowodowałem.

Proszę, nie martw się o mnie." Yokomoto nie zawracał sobie głowy odpowiedzią. Dziewczyna była wyraźnie pod przymusem i nie dbała o to. "Och, panie Yokomoto! Jak mam pokazać mojej córce, że powinna jak najlepiej wykorzystać możliwości, które jej ojciec i ja jesteśmy gotowi dać? „Czy poszła pani na uniwersytet, pani Watanabe?” Starsza pani pokręciła głową.

Yokomoto podniosła butelkę zimna herbata, „Pić? Pani Watanabe? Sayuri?" Obie kobiety odmówiły. Nauczyciel usiadł z powrotem na swoim fotelu. "Sayuri nie zrozumie utraty okazji, dopóki nie będzie za późno. Masz pracę?” Pani Watanabe skinęła głową.

„Pracuję w lokalnej aptece kilka dni w tygodniu”. „Spełniająca się praca?” „Praca to praca”. „Hmm. Jest i nie jest. Proszę wybaczyć mi niegrzeczność, ale jestem pewien, że nie jest to zbyt dobrze płatne.

Mamy szczęście, że mamy ojca Sayuri, który nas utrzymuje." "Pan Watanabe to dobry człowiek. Ciężko pracuje, jestem pewien." Pan Yokomoto wstał i wędrował po pokoju. Zrobił pokaz, strzepując kilka drobinek kurzu z małej kapliczki w kącie. "Powiedz mi Sayuri, chciałbyś mieć dobre oceny?" "Ech? To znaczy, przepraszam, panie Yokomoto.

Jak to możliwe? Jasne, chcę mieć dobre oceny, ale jest coś do zrobienia. — Hmm. Nie.

Nie mogłeś samemu uzyskać dobrych ocen. Wydaje się, że nie masz odpowiedniego nastawienia. Jednak mogłem.

Jestem nauczycielem. — Co masz na myśli? — Cóż, za pół miliona jenów może jest coś, co mógłbym zrobić. To znaczy, żeby poprawić twoje wyniki. Tym razem pani Yokomoto dołączyła do córki, wykrzykując. „Pół miliona jenów?” „Co, to za dużo?”, zapytał nieszczerze Yokomoto.

Powinno być. Domyślił się, że będzie blisko miesięczna pensja dla Watanabe. "Tak Yokomoto.

Mam na myśli pana Yokomoto. Nie było nas na to stać. To nie wchodzi w rachubę. — Ale zapłaciłbyś wtedy, gdybyś mógł? Mam na myśli, że kupiłbyś ocenę? Gdyby pieniądze nie były problemem, zapłaciłbyś mi? Sayuri spojrzała z twarzy matki na nauczyciela iz powrotem.

Coś w jej twarzy mówiło „tak”. oderwać się od przytłaczającej atmosfery świetlicy i kradzieży sklepowych w Soko Plaza. Skinęła głową panu Yokomoto. „Tak, panie Yokomoto”, powiedział głos matki, gęsty od poczucia winy. „Zapłaciłbym”.

Sayuri zwiesiła głowę jak jej matka Nie mogła pozwolić mu zobaczyć jej oczu. Ta szansa była tutaj, tak blisko. Jej oceny nie były takie złe. Trochę windy, to może zrobić różnicę.

Ale 500 000? Jej matka nie miałaby takich pieniędzy. „Widzisz Sayuri. Gdyby twoja matka była na uniwersytecie, to może miałaby ciekawszą pracę niż teraz? Nie należę do tych starych typów.

Kobiety powinny mieć lepsze miejsce w Japonii. Ale dla ludzi bez edukacja? Cóż, los jest taki sam. Rozumiesz? Obaj Watanabe siedzieli nieruchomo, ich twarze były odwrócone, gdy Yokomoto mówił.

„Ale co więcej, być może miałaby pieniądze z takiej pracy, aby mogła zapłacić sumę, o którą proszę, a inwestycja w jej własną edukację zostałaby ponownie zainwestowana w twoją. Byłoby o wiele bardziej eleganckie, prawda? " Nauczyciel zatrzymał się, patrząc na matkę i córkę, dwie atrakcyjne głowy trzymane przed nim ze wstydu. „Jestem edukatorem. Nie mogłem skompromitować swojej moralności za małe sumy, więc nic nie mogę zrobić z ceną wywoławczą. Musisz zrozumieć.

Bardzo mi przykro”. Serce Sayuriego zamarło. Był tak blisko, a tutaj się wymykał. Spojrzała niemal gorączkowo najpierw na swoją matkę, a potem na pana Yokomoto. Stary człowiek się uśmiechał.

— Ale… — zaczął — może jest inny sposób, w jaki moglibyśmy dojść do porozumienia. Po raz kolejny emocje Sayuriego zaczęły się kręcić. Od razu wiedziała, co nadchodzi. Do licha, nie chodziło nawet o to, że jej niezwykli przyjaciele z Liceum Kanajo powiedzieli jej o jednym uczniu, który został wyrzucony za spanie z trzema członkami wydziału. Podobno zrobiły to nawet dziewczyny.

Sama Sayuri podarowała chłopcom głowę w zamian za perfumy i makijaż. Ssanie spoconego kutasa w późnym pociągu do domu też było łatwym sposobem na pozyskanie gracza. Ale to wydaje się zbyt złe, nieuczciwe, nawet co z jej dawną przyjaciółką Mitsuyo, która co wieczór uczyła się po lekcjach w dwóch małych szkołach, aby dostać stopnie tylko nieznacznie lepsze niż teraz Sayuri?. A czego chciałby Yokomoto w zamian za oceny warte pół miliona jenów? Sayuri spojrzała na swoją matkę.

Ostatnia szansa była taka, że ​​kobieta by ją oszczędziła, jakoś zgodziłaby się znaleźć pieniądze, a nawet po prostu kazałaby o nich zapomnieć staruszkowi. Głowa pani Watanabe wciąż była nisko opuszczona, wpatrując się w swoje dłonie na kolanach. Więc to było to? Jej własna matka by ją sprzedała? Pozwolić temu staremu zboczeńcowi zdjąć mundurek szkolny jej córki i wykorzystać ją do własnych celów, tylko po to, żeby powiedzieć przyjaciołom, że jej córka dostała się na jakiś uniwersytet? "Zrobię to." Yokomoto uśmiechnął się. Sayuri zamarło.

Co właśnie powiedziała jej matka? – Pani Watanabe? Przepraszam. Nie słyszałem, co właśnie powiedziałaś. Czy mogłabyś to powtórzyć? „Zrobię, o co poprosisz.

Proszę, wykorzystaj mnie, aby się dobrze bawić”. - Mamo? Co ty mówisz? "Sayuri kochanie, proszę pozwól mi ofiarować się panu Yokomoto. Moje ciało nie jest tak młode jak twoje, ale on uzna mnie za najbardziej przychylnego. Proszę, zachowaj się dla swojego męża." Matka Sayuri zachowywała się dziwnie spokojna i uprzejma. "Ha! Sayuri nie jest dziewicą, prawda Sayu? Widziałem graffiti w toalecie seniorów." Sayuri pokręciła głową na znak zgody.

W świetle sytuacji, w jakiej znalazła się ona i jej matka, wydawało się, że nie warto temu zaprzeczać. - Rzeczywiście, według niektórych zeznań twoja córka wydaje się być całkiem utalentowana. Być może powinieneś być dumny, ponieważ wydaje się, że wyróżnia się w jednej dziedzinie. To w końcu podniosło b.

Policzki Sayuri czuły się, jakby się wypaliły. To prawdopodobnie byłaby Shota Haneda. Sayuri zawsze czynił szczególny wysiłek dla swojego silnego, uroczego kutasa i zawsze to komentował. Niektóre brudne kutasy były okropne dla oka, wszystkie fioletowe i papkowate i prawie warte po prostu wypchania, żeby nie trzeba było podchodzić zbyt blisko ani nawet na nie patrzeć.

Ale Shota był inny. Gładka i długa, Sayuri uwielbiała spędzać czas, by go zadowolić, obserwując, jak drga i tańczy, gdy używa pełnego zakresu swoich sztuczek, aby doprowadzić go do krawędzi. A co najlepsze, Shota nie miała obsesji na punkcie stylu ruchów skóry i nie celowała w całą twarz, włosy czy oczy, jak robiłaby większość innych chłopców. Zamiast tego był szczęśliwy, gdy zatracił się w jej ustach, zalewając jej przyjazny język swoją bogatą, lepką spermą, raz za razem, aż mogła ją połknąć. Shota była nawet słodsza.

Patrząc w górę, Sayuri zastanawiał się, jak będzie smakować Yokomoto. "Teraz to dobry pomysł!" – wykrzyknął Yokomoto, idąc do swojej maleńkiej kuchni. "To wymaga drinka.

Pani Watanabe? Sayuri, myślę, że jest pani za młoda. Proszę napić się kawy." Nie pytając ponownie, Yokomoto wręczyła Sayuri puszkę zimnej słodkiej kawy, a pani Watanabe mroźne piwo. Wzięła go i wypiła długi łyk.

Yokomoto stał na środku pokoju. W jego spodniach był niewątpliwy namiot, który powiedział Sayuri, że Yokomoto był bardzo zadowolony z sytuacji. Sayuri próbował podsumować sytuację. Jej matka wydawała się oderwana, spokojnie zdjęła sweter i odłożyła go na bok.

Sama Sayuri nie wiedziała, co robić. Dom miał prawdopodobnie tylko dwa lub trzy pokoje na piętrze i mogłaby wszystko usłyszeć! Ta myśl ją przeraziła. „To doskonały pomysł”. Nauczyciel powtórzył.

„Pani Watanabe, jak mogłabym oprzeć się radom, jakie dał ten akt wandalizmu w szkolnych toaletach? Przepuścić taką okazję, by doświadczyć kogoś tak dobrego w tym, co robi. A twoja córka jest pięknym odzwierciedleniem ciebie, jest bardzo atrakcyjną młodą kobietą. Uzyskanie przyjemności z takiej piękności byłoby medalem w karierze seksualnej. Yokomoto był teraz wyraźnie podekscytowany: wybrzuszenie w jego kroczu wysuwało się szeroko.

Kontynuował: „Ale po co mieć sok winogronowy, tak słodki i owocowy, jak to jest, kiedy możesz mieć dobre wino. Pani Watanabe, jest pani elegancką kobietą jak na osobę, która musiała tak ciężko pracować. Z przyjemnością odbiorę Twoje prezenty. Nauczyciel podszedł i stanął przed matką Sayuri.

Starsza pani siedziała na skraju skórzanej sofy z rękami na kolanach, uprzejmie złożonymi, jakby słuchała recitalu poetyckiego. Nie uniosła twarzy, by spotkać Yokomoto i siedziała wpatrując się prosto przed siebie, prosto w wybrzuszenie w jego spodniach, gdzie jego kutas pragnął być wolny. Natsuo Watanabe była dobrze wyglądającą kobietą. Ubrana w czarną spódnicę, białą koszulę i czerwony sweterek wyglądała jak starsza pani z biura. Jej lśniące czarne włosy były ścięte tuż nad linią ramion i okalały dumną twarz z niezwykle długim i eleganckim nosem.

Lata pływania, nawyku z dzieciństwa, którego nigdy nie porzuciła, dały jej jędrne ręce i nogi i ani śladu tłuszczu. Yokomoto przyjrzała się jej nogom, złączonymi palcami w delikatnych rajstopach. Jego kutas drgnął na myśl o wystrzeleniu spermy na jej kolanach, obserwując, jak spływa po jej nodze i wsiąka w jej rajstopy. „Panie Yokomoto. Co chcesz zrobić?” „Proszę wyjąć mojego fiuta, pani Watanabe.

Pragnie być wolny”. "Eee? Co?" Sayuri nie mogła się powstrzymać. Zamierzali to zrobić tutaj? Przed nią? Niemożliwy. Wstała do wyjścia. "Sayuri.

Proszę usiąść. Musisz zostać, aby móc w pełni docenić poświęcenie, które twoja matka jest gotowa ponieść dla swojej jedynej córki. Jeśli odejdziesz, nasza umowa jest nieważna. Yokomoto zwrócił się do dziewczyny, nawet gdy jej matka zaczęła rozpinać mu muchę i wyciągać jego kutasa. Sayuri próbowała szukać wsparcia u matki, ale kobieta wydawała się całkowicie skoncentrowana na usunięciu wystarczającej ilości ubrań, by się uwolnić.

nabrzmiały kutas jej nauczyciela. Sayuri niechętnie usiadł ponownie. Yokomoto westchnął, gdy starszy Watanabe z nieoczekiwaną czułością wsunął ciepłą dłoń na jego kutasa i wyciągnął go, zsuwając spodnie z bioder.

Sayuri, nie chcąc patrzeć, była jednak przerażona. Kutas Yokomoto był fioletowy i zły. Był też gruby. Nie długie piękno penisa Shoty; było to brutalne narzędzie, które miało swoją cenę.

Patrzyła, jak jej matka wciąż siedzi na sofie, jej kolanami skromnie razem, chwyciły jądra mężczyzny i delikatnie pogładziły uformowany pierścień i środkowy palec w górę iw dół trzonu, po czym pochylił się do przodu i bez licytacji wsunął go do ust. Yuji Yokomoto westchnął, gdy Natsuo zabrał się do pracy nad swoim kutasem. ręka trzymała jego jądra, stosując odpowiednią siłę nacisku, jeden palec delikatnie bawił się miękką skórą pod spodem, podczas gdy jej prawy przesuwał się w górę i w dół jego trzonu. W jej ustach jej język tańczył wokół jego głowy, śledząc jej kształt i przesuwając szczelinę na końcu, która już przeciekała przed spermą do jej gardła.

Dokładnie tak, jak zawsze to lubił, dokładnie tak, jak zapamiętał. Pogładził bok jej twarzy i odsunął włosy, aby Sayuri mogła wyraźnie zobaczyć, jak jego kutas wsuwał się i wysuwał z matki jej matki, jej ciemnoczerwona szminka zostawiała ślad u podstawy jego członka. Yokomoto zaczął bardzo lekko kołysać biodrami, a Sayuri lekko westchnął, gdy wycofywał się do końca, a ona zdała sobie sprawę, jak bardzo jej matka była w stanie przyjąć bez krztuszenia się w ogóle.

Sayuri przyszło do głowy, że jej matka była bardzo doświadczona w ssaniu kutasa i sądząc po wyrazie twarzy Yokomoto, ona też była w tym dobra. W końcu! Mieli coś wspólnego, zauważyła cierpko. Właśnie wtedy pani Watanabe zmieniła taktykę. Usiadła wygodnie i po raz pierwszy spojrzała na Yokomoto.

Spojrzał z powrotem na nią i uśmiechnął się lekko. Natsuo zaczęła pocierać penisa przed sobą długimi, powolnymi pociągnięciami, skręcając dłoń w górę iw dół jego długości, jej palce po prostu muskały go lekko. „Pani Watanabe, ssiesz fiuta jak profesjonalistka. To wspaniała umiejętność, którą posiadasz. Chcę odwdzięczyć się za przysługę”.

Pani Watanabe nie odpowiedziała, tylko skinęła głową i wstała. Poszła rozpiąć spódnicę. "Nie, zostaw to.

Po prostu zdejmij majtki." Podciągając spódnicę, odsłoniła delikatny trójkąt z czarnej koronki. Natsuo zsunęła majtki i wyszła z nich. Zostawiła pończochy i stanęła z rękami przy bokach, z twarzą opuszczoną.

– Usiądź, pani Watanabe – polecił Yokomoto. Zrobiła, o co ją poproszono. Yokomoto uklękła przed nią, a Natsuo pozwolił, by nauczycielka rozchyliła jej uda. Jakby zawstydzona odwróciła twarz na bok. – Otwórz się na mnie – rozkazał, wskazując, że miała trzymać nogi w górze i rozsunąć.

To dało Yokomoto i Sayuri wyraźny widok na plątaninę delikatnych czarnych włosów, splątanych od znacznej wilgoci, która już emanowała z napuchniętych warg cipki starszej kobiety. Brudna suka, pomyślała niemal mimowolnie Sayuri, jej się to podoba! Yokomoto sięgnął i przesunął środkowym palcem w górę iw dół szczeliny Natsuo, po czym powoli wsunął go. Poruszał nim w górę iw dół, początkowo powoli, ale cały czas trzymając się blisko wrażliwego otworu. W ciszy pokoju Sayuri słyszała, jak wilgoć matki jest wykorzystywana przez mężczyznę, którego nazywała „Sir”. Wsuwał i wysuwał palec we wrażliwym otworze jej cipki, od czasu do czasu wyciągając swój śliski palec, aby zwilżyć jej czubek, a następnie wsuwając go, machając nim w górę iw dół.

Natsuo powoli zaczął odpowiadać na tę delikatną uwagę, Sayuri słyszała, jak robi się coraz bardziej mokra, a jej biodra zaczęły się poruszać, podczas gdy Yokomoto podsycała ciepło w brzuchu kobiety coraz wyżej. „Jesteś wyjątkową kobietą, która zrobiła to Natsuo Watanabe”, powiedział Yokomoto, gdy jego palce wysuwały się z delikatnego otwarcia kobiety, „aby dać tak wiele z siebie dla kogoś, kogo kochasz, i robić to z taką ochotą. posmakuj swojego wstydu." Wyciągnął palec iw pokoju był wyraźnie śliski od soków Natsuo. Podniósł go do jej twarzy i po raz pierwszy i jedyny Sayuri zobaczyła na twarzy matki coś podobnego do niechęci.

Rzuciła krótkie spojrzenie na Sayuri, odsuwając się, widząc, jak obwisła twarz jej córki wychwytuje każdy szczegół, tak jak planowała. Jej głowa pochyliła się do przodu, wzięła palec do ust i ssała jak lizaka. Yokomoto cofnął rękę na krocze Natsuo, a Sayuri obserwował, jak tym razem poślizgnął się na sekundę, a potem trzeci palec, cały czas ruchy jego dłoni stawały się coraz bardziej energiczne. On pieprzył całą jej cipkę mocno. Sayuri poruszył się niespokojnie.

Wstyd wdzierał się jej do serca. Pomimo tego, co widziała, jak jej własna matka pozwalała sobie na palcówkę i maltretowanie przez nauczyciela Sayuri tylko po to, by mogła pójść do college'u, coś głęboko w niej zostało podniecone. Właściwie to nie tyle widok matki wysysającej soki z jej własnej cipki z palców nauczyciela, ile okoliczności. Że tutaj, na tej normalnej ulicy, w normalnym mieście, cała trójka została zaangażowana w ten plugawy akt deprawacji. Przypomniało to Sayuri dreszczyk emocji, który czuła, gdy ssała Shotę w budce karaoke w Shibuya.

Śpiewała balladę Ayu, naprawdę wkładając w to całe serce, naśladując sposób, w jaki Hamazaki wił się i wił w teledysku, a kiedy dotarła do końca, odwróciła się do niego i wydała mały wrzask. Shota został zasypany na kanapie z rozporkiem; w dłoni jego wspaniały kutas. Gładził ją w górę iw dół, rozkoszując się jej wirami. Z powodu pożądania w jego oczach równie dobrze mogła być przed nim naga iw tym momencie nigdy nie czuła się bardziej seksualnie. Sayuri zerknęła na szklane drzwi budki, których szron utrudniał ich zajrzenie, ale w żaden sposób nie było niemożliwe, aby przechodnie mogli zajrzeć do środka.

Po krótkiej chwili namysłu przyciemniła światła i nie mówiąc nic więcej, Pożyczył i wziął jego długość w jej usta. Gdy następny wybór Shoty, stary numer L'Arc en Ciel, grał bez słów, ssała i żłonęła. Jego ręce sięgnęły w poprzek i rozchyliła nogi. Pocierał leniwie jej łechtaczkę, rozchodząca się kropla wilgoci plamiła jej zwykłe białe majtki, ale dla niej największym dreszczem były odgłosy ludzi chodzących po korytarzu na zewnątrz. W tym samym momencie, w którym Shota wybuchł w jej ustach, drzwi się otworzyły.

Jedyne, co Sayuri mogła zrobić, to ssać spermę, gdy dalej się wylewała: nie odważyła się spojrzeć w górę, wolała zamiast tego, aby włosy zakrywały jej twarz i zakopał w nich kutasa Shoty. Ale dreszcz bycia przyłapanym sprawił, że zakręciła się w środku. Książkowy student uniwersytetu, który prowadził nocną zmianę, wszedł i bez słowa dodał dwie świeże szklanki coli do pustych naczyń na stole. Shota podziękował mu od niechcenia, jakby to, co się działo, było całkowicie naturalne.

W tym momencie, gdy Sayuri zdała sobie sprawę, że nerd nie zamierza komentować sceny przed nim i zamiast tego zamknęła drzwi, ona sama spuściła się z siłą, która ją zaskoczyła, powodując, że jęknęła i zwinęła się w kłębek. To był ten sam jęk, który wyrwał się Natsuo Watanabe, gdy ze skurczem żołądka upadła bokiem na sofę. Yokomoto podniósł rękę, wpatrując się w nią z podziwem. Sayuri widziała, jak soki jej matki spływają po jego nadgarstku. "Za każdym razem," mruknął do siebie Yokomoto, uśmiechając się, "za każdym razem." Yokomoto uklękła i zaczęła lizać śliskie uda Natsuo.

Sayuri po raz pierwszy zdała sobie sprawę, jak mokra jej matka była w zadumie, że przeoczyła wilgotną plamę rosnącą na bawełnianym pokrowcu sofy. Czy jej matka przyszła jak dziwki w filmach? Yokomoto podniosła nogi Natsuo, przyciskając jej kolana do piersi. Przejechał językiem z tyłu jednej nogi, potem drugiej, zanim wbił go w cipkę kobiety. Natsuo wydał z siebie skowyt, początkowo tylko jeden, a potem przekształcił się w regularny pisk, gdy jego język osiadł na jej łechtaczce i zaczął się kołysać w przód iw tył. Dyskomfort Sayuri rósł jeszcze bardziej, gdy poczuła wstydliwą wilgoć narastającą między jej nogami w odpowiedzi na dźwięki, które wydawała jej matka.

Dźwięki, o których wiedziała, że ​​sama wydaje, gdy jej łechtaczka była docierana i ssana. Ciepło w jej żołądku stawało się nie do zniesienia i nic nie mogła go złagodzić. Widok jej matki doprowadzanej na skraj kolejnego orgazmu przez umiejętne mówienie tego mężczyzny, który nie był jej ojcem, był tak zboczony, że Sayuri wiedziała, że ​​tej nocy będzie odtwarzać ten obraz w jej umyśle. Matka znów chrząknęła głośno, a jej żołądek drgnął.

Sayuri rozumiała dokładnie to uczucie, jakie odczuwałaby jej matka, pośpiech, który rozprzestrzeniał się z jej bioder i odbijał się echem do samych czubków palców rąk i nóg. Sayuri wiedziała, bo sama byłaby w stanie doświadczyć tych uczuć, gdyby tylko na chwilę wsunęła palce pod spódnicę. Yokomoto wstał, jakby przyglądał się swojemu dziełu. – Pani Watanabe. Wchodzisz do mojego domu, sprzedajesz mi siebie i tak się zachowujesz? Jesteś brudną, brudną suką.

– Tak, panie Yokomoto. "Jesteś brudną, brudną suką?" „Tak, panie Yokomoto, jestem brudną suką”. Sayuri czuła, że ​​powinna coś powiedzieć, ale nie wiedziała co. Jej matka poświęcała się, a Yokomoto wydawała się być zdeterminowana, by całkowicie ją zawstydzić. Ale coś w zachowaniu jej matki wydawało się wskazywać, że to zaakceptowała.

"Jesteś brudną, brudną suką i zapłacisz za zachowanie swojej zdzirowatej córki. Rozumiesz?" "Tak, panie Yokomoto." "Wstań." Natsuo zrobił, jak jej kazano, a Yokomoto manewrował nią tak, że pochyliła się nad oparciem kanapy. Ustawił się za nią i odsunął rąbek jej spódnicy. Sayuri zobaczyła bladą biel pośladków swojej matki, otaczającą plamę czerwieni i czerni, zanim została przyćmiona przez równie blady tyłek jej nauczyciela. Yokomoto jedną ręką chwycił talię Natsuo, a drugą chwytając jego kutasa, potarł jego głowę w górę iw dół jej szczeliny, pokrywając ją jej wilgocią.

Delikatnie pchnął do przodu, aż jej usta owinęły się wokół grubej bańki jego kutasa, a ona przesunęła się lekko, by trochę bardziej się otworzyć. Potem jednym pchnięciem wepchnął w nią całą swoją długość. Zatrzymał się na chwilę, rozkoszując się tym uczuciem, gdy każdy funt jego bycia ściskanym przez gorącą prasę seksu Natsuo, potem cofnął się, aż prawie wyszedł, a potem z chrząknięciem znów ją przeleciał. Czuł się tak mocno, że pieprzył tę kobietę, że chciał, żeby to się nigdy nie skończyło, ale był w nim taki głód, że wiedział, że to nie może trwać dłużej. Sayuri widziała, jak jej matka trzyma się kanapy.

Zastanawiała się, jak się czuła, gruby kutas wjeżdżający i wychodzący z jej cipki, uczucie kołysania przez mężczyznę, gdy wpadł na nią, jego uda uderzały w jej tyłek. Sayuri przez chwilę wyobraziła sobie, jak by to było przyjąć w sobie swojego nauczyciela. Przyłapała się na tym, że myśli, jak by to było być pochyloną przed mężczyzną, wystawiać się na niego jak zwierzę, czuć, jak porusza się w niej, czuć, jak naciska na jej brzuch.

Żadna ze starszych par nie patrzyła w jej stronę. Zastanawiała się, czy mogłaby zaryzykować dotknięcie siebie chociaż na chwilę, uwalniając część wewnętrznego ciśnienia, zamieniając niektóre z tych myśli w intensywną rzeczywistość. Nie! To było szalone. Może mogłaby skrzyżować nogi.

Gdyby to zrobiła i ścisnęła uda, przynajmniej wywołałoby to sensację. W tym momencie jej matka spojrzała pod jej ramię, jej lewa pierś podskakiwała przed oczami i Sayuri zdała sobie sprawę, że jeśli coś zrobi, jej matka będzie wiedziała, co robi. Bo jeśli coś zostało ujawnione Sayuri tego popołudnia, to było to, że Sayuri po raz pierwszy dowiedziała się, co to jest, odziedziczyła po matce. Dźwięki, umiejętności i, wydawało jej się, że może wychwycić ich ślad nawet stąd, zapachy jej matki w rui były tymi, które ona sama prezentowała.

Natsuo Watanabe wiedziała, co się dzieje, ale trudno było jej skoncentrować się na czymkolwiek innym niż dzikim pchnięciu w jej cipkę. Sayuri wciąż się na nią gapił. Początkowe przerażenie córki tym, co się działo, szybko minęło, tak jak się tego spodziewała, i teraz na jej twarzy malowała się fascynacja. Sposób, w jaki dziewczyna się wierciła, pokazał Natsuo, że, jak przypuszczała, być może ona i jej córka nie różnili się aż tak bardzo.

Ale takie myśli wydzierał z niej Yuji Yokomoto. Jego gruby kutas wypełniał ją, rozciągając jej wargi cipki i wytryskując z jej kolejnego orgazmu. Gdyby mógł jeszcze przez chwilę dłużej pocierać swoim grubym brzuchem o to samo miejsce. Proszę, pomyślała, proszę, nie pozwól mu jeszcze przyjść… Yokomoto wyczuła, co się dzieje.

Kobieta próbowała nakłonić go, żeby znów do niej przyszła. Była niepoprawna! Ale dla niej było już za późno; innym razem będzie musiała uzyskać satysfakcję. Wewnątrz czuł, że jest gotowy do wybuchu, pęd zaczynał się w jego palcach i koniuszkach palców i płynął w kierunku jego jąder. Yokomoto wyciągnął się i rzucił się na sofę, chwytając swojego penisa jak pistolet. Chwycił włosy Natsuo i odwrócił jej twarz w kierunku miejsca, w którym jego kutas zaczął pluć.

Wielka biała fontanna spłynęła po jej policzkach, długi sznurek spływał po boku jej twarzy i wpijał się we włosy, kolejny uderzał w kołnierz bluzki. Sayuri obserwował to wszystko ze zdumieniem. "Sayuri-chan, zamknij usta." Jej matka powiedziała jej.

Na ulicy jej matka zaczęła wracać na stację, nie oglądając się za siebie. Gdy strumień ostygł na skórze Natsuo i zaczął kapać na podłogę, Yokomoto odwrócił się twarzą do Sayuriego, jego członek szybko więdł. „Panno Watanabe, proszę miej na biurku poprawioną wersję swojego zadania. Zrobię dla ciebie, co w mojej mocy.

Mam nadzieję, że rozumiesz, jak ważne jest, abyś nauczyła się tej lekcji”. Pokiwała głową w milczeniu, jej uwaga skupiła się bardziej na matce po cichu, skutecznie wycierając to, co najgorsze z jej twarzy i włosów oraz ubierając się. "Pani Watanabe. Myślę, że możemy uznać, że połowa twojego długu wobec mnie została spłacona. Pozostałą kwotę omówimy innym razem.

Sayuri spojrzała na swoją matkę, to nie był układ, ale starsza kobieta wydawała się obojętna. Teraz, gdy Sayuri podążyła za nią jej na ulicy wciąż mogła dostrzec, gdzie włosy jej matki były sklejone, Yokomoto wciąż ją zaznaczała. Sayuri-chan," powiedziała jej matka, "proszę, jak najlepiej wykorzystaj moje poświęcenie. Ucz się z tego." - Tak, mamo.

Zrobię wszystko, co trzeba. "Dobry." Wyciągnęła rękę. Sayuri przerwał na chwilę, po czym zgodził się.

Razem obie kobiety Watanabe udały się na stację. Epilog W pociągu pani Watanabe poczuła, jak jej telefon wibruje na jej biodrze. Otworzyła go. E-mail od niego! „Natsuo Fujiwara, twoja cipka była cudowna jak zawsze. Mam nadzieję, że odegrałam swoją rolę wystarczająco dobrze dla ciebie.

Nie mogę uwierzyć, jak postanowiłaś zdyscyplinować swoją córkę, ale jeśli znów będę mogła pomóc, mój kutas jest twój na zawsze. Gdyby ten głupi głupiec Watanabe nie zapłodnił cię, zabrałabym cię ze sobą do Osaki U i trzymał zamkniętą w moim akademiku, żebyś pieprzył się, jak tylko będę mógł. Pozostaje tylko kwestia tych 250 000 jenów (^o ^). Miłość Y" O nie! Pomyślała, tworząc uśmiech.

Za pierwszym razem całkiem go przeładowała. Była mu winna znacznie więcej…..

Podobne historie